2 Korinther 11
1 Möchtet ihr mir doch ein wenig Torheit zugute halten! Doch ihr haltet sie mir schon zugute!
யூயம்’ மமாஜ்ஞாநதாம்’ க்ஷணம்’ யாவத் ஸோடு⁴ம் அர்ஹத², அத: ஸா யுஷ்மாபி⁴: ஸஹ்யதாம்’|
2 Denn ich eifere um euch mit göttlichem Eifer; denn ich habe euch einem Manne verlobt, um euch als eine reine Jungfrau Christus zuzuführen.
ஈஸ்²வரே மமாஸக்தத்வாத்³ அஹம்’ யுஷ்மாநதி⁴ தபே யஸ்மாத் ஸதீம்’ கந்யாமிவ யுஷ்மாந் ஏகஸ்மிந் வரே(அ)ர்த²த: க்²ரீஷ்டே ஸமர்பயிதும் அஹம்’ வாக்³தா³நம் அகார்ஷம்’|
3 Ich fürchte aber, es könnten, wie die Schlange mit ihrer List Eva verführte, so auch eure Sinne verdorben und von der Einfalt gegen Christus abgelenkt werden.
கிந்து ஸர்பேண ஸ்வக²லதயா யத்³வத்³ ஹவா வஞ்சயாஞ்சகே தத்³வத் க்²ரீஷ்டம்’ ப்ரதி ஸதீத்வாத்³ யுஷ்மாகம்’ ப்⁴ரம்’ஸ²: ஸம்ப⁴விஷ்யதீதி பி³பே⁴மி|
4 Denn wenn der, welcher zu euch kommt, einen andern Jesus predigt, den wir nicht gepredigt haben, oder wenn ihr einen andern Geist empfanget, den ihr nicht empfangen habt, oder ein anderes Evangelium, das ihr nicht angenommen habt, so ertraget ihr es wohl.
அஸ்மாபி⁴ரநாக்²யாபிதோ(அ)பர: கஸ்²சித்³ யீஸு² ர்யதி³ கேநசித்³ ஆக³ந்துகேநாக்²யாப்யதே யுஷ்மாபி⁴: ப்ராக³லப்³த⁴ ஆத்மா வா யதி³ லப்⁴யதே ப்ராக³க்³ரு’ஹீத: ஸுஸம்’வாதோ³ வா யதி³ க்³ரு’ஹ்யதே தர்ஹி மந்யே யூயம்’ ஸம்யக் ஸஹிஷ்யத்⁴வே|
5 Denn ich denke jenen «bedeutenden Aposteln» in nichts nachzustehen.
கிந்து முக்²யேப்⁴ய: ப்ரேரிதேப்⁴யோ(அ)ஹம்’ கேநசித் ப்ரகாரேண ந்யூநோ நாஸ்மீதி பு³த்⁴யே|
6 Bin ich aber auch der Rede unkundig, so doch nicht der Erkenntnis; sondern wir haben sie stets in allem bewiesen euch gegenüber!
மம வாக்படுதாயா ந்யூநத்வே ஸத்யபி ஜ்ஞாநஸ்ய ந்யூநத்வம்’ நாஸ்தி கிந்து ஸர்வ்வவிஷயே வயம்’ யுஷ்மத்³கோ³சரே ப்ரகாஸா²மஹே|
7 Oder habe ich Sünde getan, indem ich mich selbst erniedrigte, damit ihr erhöht würdet, daß ich euch unentgeltlich das Evangelium Gottes verkündigt habe?
யுஷ்மாகம் உந்நத்யை மயா நம்ரதாம்’ ஸ்வீக்ரு’த்யேஸ்²வரஸ்ய ஸுஸம்’வாதோ³ விநா வேதநம்’ யுஷ்மாகம்’ மத்⁴யே யத்³ அகோ⁴ஷ்யத தேந மயா கிம்’ பாபம் அகாரி?
8 Andere Gemeinden habe ich beraubt und von ihnen Sold genommen, um euch zu dienen; und als ich bei euch war und Mangel litt, bin ich niemand beschwerlich gefallen;
யுஷ்மாகம்’ ஸேவநாயாஹம் அந்யஸமிதிப்⁴யோ ப்⁴ரு’தி க்³ரு’ஹ்லந் த⁴நமபஹ்ரு’தவாந்,
9 denn meinem Mangel halfen die Brüder ab, die aus Mazedonien kamen; und in allem habe ich mich gehütet, euch zur Last zu fallen, und werde mich ferner hüten.
யதா³ ச யுஷ்மந்மத்⁴யே(அ)வ(அ)ர்த்தே ததா³ மமார்தா²பா⁴வே ஜாதே யுஷ்மாகம்’ கோ(அ)பி மயா ந பீடி³த: ; யதோ மம ஸோ(அ)ர்தா²பா⁴வோ மாகித³நியாதே³ஸா²த்³ ஆக³தை ப்⁴ராத்ரு’பி⁴ ந்யவார்ய்யத, இத்த²மஹம்’ க்காபி விஷயே யதா² யுஷ்மாஸு பா⁴ரோ ந ப⁴வாமி ததா² மயாத்மரக்ஷா க்ரு’தா கர்த்தவ்யா ச|
10 So gewiß die Wahrheit Christi in mir ist, soll dieser Ruhm mir nicht verwehrt werden in den Gegenden von Achaja.
க்²ரீஷ்டஸ்ய ஸத்யதா யதி³ மயி திஷ்ட²தி தர்ஹி மமைஷா ஸ்²லாகா⁴ நிகி²லாகா²யாதே³ஸே² கேநாபி ந ரோத்ஸ்யதே|
11 Warum das? Weil ich euch nicht lieb habe? Gott weiß es.
ஏதஸ்ய காரணம்’ கிம்’? யுஷ்மாஸு மம ப்ரேம நாஸ்த்யேதத் கிம்’ தத்காரணம்’? தத்³ ஈஸ்²வரோ வேத்தி|
12 Was ich aber tue, das werde ich ferner tun, um denen die Gelegenheit abzuschneiden, welche Gelegenheit suchen, um in dem, dessen sie sich rühmen, so erfunden zu werden wie wir.
யே சி²த்³ரமந்விஷ்யந்தி தே யத் கிமபி சி²த்³ரம்’ ந லப⁴ந்தே தத³ர்த²மேவ தத் கர்ம்ம மயா க்ரியதே காரிஷ்யதே ச தஸ்மாத் தே யேந ஸ்²லாக⁴ந்தே தேநாஸ்மாகம்’ ஸமாநா ப⁴விஷ்யந்தி|
13 Denn solche sind falsche Apostel, betrügerische Arbeiter, die sich in Apostel Christi verkleiden.
தாத்³ரு’ஸா² பா⁴க்தப்ரேரிதா: ப்ரவஞ்சகா: காரவோ பூ⁴த்வா க்²ரீஷ்டஸ்ய ப்ரேரிதாநாம்’ வேஸ²ம்’ தா⁴ரயந்தி|
14 Und das ist kein Wunder, denn der Satan selbst verkleidet sich in einen Engel des Lichts.
தச்சாஸ்²சர்ய்யம்’ நஹி; யத: ஸ்வயம்’ ஸ²யதாநபி தேஜஸ்விதூ³தஸ்ய வேஸ²ம்’ தா⁴ரயதி,
15 Es ist also nichts Besonderes, wenn auch seine Diener sich verkleiden als Diener der Gerechtigkeit; aber ihr Ende wird ihren Werken gemäß sein.
ததஸ்தஸ்ய பரிசாரகா அபி த⁴ர்ம்மபரிசாரகாணாம்’ வேஸ²ம்’ தா⁴ரயந்தீத்யத்³பு⁴தம்’ நஹி; கிந்து தேஷாம்’ கர்ம்மாணி யாத்³ரு’ஸா²நி ப²லாந்யபி தாத்³ரு’ஸா²நி ப⁴விஷ்யந்தி|
16 Ich sage abermals, niemand halte mich für töricht; wollt ihr aber doch, nun, so nehmet an, ich sei töricht, damit auch ich mich ein wenig rühmen möge.
அஹம்’ புந ர்வதா³மி கோ(அ)பி மாம்’ நிர்ப்³போ³த⁴ம்’ ந மந்யதாம்’ கிஞ்ச யத்³யபி நிர்ப்³போ³தோ⁴ ப⁴வேயம்’ ததா²பி யூயம்’ நிர்ப்³போ³த⁴மிவ மாமநுக்³ரு’ஹ்ய க்ஷணைகம்’ யாவத் மமாத்மஸ்²லாகா⁴ம் அநுஜாநீத|
17 Was ich jetzt rede, das rede ich nicht dem Herrn gemäß, sondern als ein Tor in dieser Zuversicht des Rühmens.
ஏதஸ்யா: ஸ்²லாகா⁴யா நிமித்தம்’ மயா யத் கதி²தவ்யம்’ தத் ப்ரபு⁴நாதி³ஷ்டேநேவ கத்²யதே தந்நஹி கிந்து நிர்ப்³போ³தே⁴நேவ|
18 Da viele sich nach dem Fleische rühmen, will auch ich mich rühmen.
அபரே ப³ஹவ: ஸா²ரீரிகஸ்²லாகா⁴ம்’ குர்வ்வதே தஸ்மாத்³ அஹமபி ஸ்²லாகி⁴ஷ்யே|
19 Ihr ertraget ja gerne die Törichten, da ihr klug seid.
பு³த்³தி⁴மந்தோ யூயம்’ ஸுகே²ந நிர்ப்³போ³தா⁴நாம் ஆசாரம்’ ஸஹத்⁴வே|
20 Ihr ertraget es ja, wenn jemand euch knechtet, wenn jemand euch aufzehrt, wenn jemand von euch nimmt, wenn jemand sich überhebt, wenn jemand euch ins Gesicht schlägt.
கோ(அ)பி யதி³ யுஷ்மாந் தா³ஸாந் கரோதி யதி³ வா யுஷ்மாகம்’ ஸர்வ்வஸ்வம்’ க்³ரஸதி யதி³ வா யுஷ்மாந் ஹரதி யதி³ வாத்மாபி⁴மாநீ ப⁴வதி யதி³ வா யுஷ்மாகம்’ கபோலம் ஆஹந்தி தர்ஹி தத³பி யூயம்’ ஸஹத்⁴வே|
21 Zur Schande sage ich das, daß wir so schwach gewesen sind. Worauf aber jemand pocht (ich rede in Torheit), darauf poche ich auch.
தௌ³ர்ப்³ப³ல்யாத்³ யுஷ்மாபி⁴ரவமாநிதா இவ வயம்’ பா⁴ஷாமஹே, கிந்த்வபரஸ்ய கஸ்யசித்³ யேந ப்ரக³ல்ப⁴தா ஜாயதே தேந மமாபி ப்ரக³ல்ப⁴தா ஜாயத இதி நிர்ப்³போ³தே⁴நேவ மயா வக்தவ்யம்’|
22 Sie sind Hebräer? Ich bin es auch. Sie sind Israeliten? Ich auch. Sie sind Abrahams Same? Ich auch.
தே கிம் இப்³ரிலோகா: ? அஹமபீப்³ரீ| தே கிம் இஸ்ராயேலீயா: ? அஹமபீஸ்ராயேலீய: | தே கிம் இப்³ராஹீமோ வம்’ஸா²: ? அஹமபீப்³ராஹீமோ வம்’ஸ²: |
23 Sie sind Diener Christi? Ich rede unsinnig: Ich bin's noch mehr; ich habe weit mehr Mühsal, über die Maßen viele Streiche ausgestanden, war weit mehr in Gefängnissen, öfters in Todesgefahren.
தே கிம்’ க்²ரீஷ்டஸ்ய பரிசாரகா: ? அஹம்’ தேப்⁴யோ(அ)பி தஸ்ய மஹாபரிசாரக: ; கிந்து நிர்ப்³போ³த⁴ இவ பா⁴ஷே, தேப்⁴யோ(அ)ப்யஹம்’ ப³ஹுபரிஸ்²ரமே ப³ஹுப்ரஹாரே ப³ஹுவாரம்’ காராயாம்’ ப³ஹுவாரம்’ ப்ராணநாஸ²ஸம்’ஸ²யே ச பதிதவாந்|
24 Von den Juden habe ich fünfmal vierzig Streiche weniger einen empfangen;
யிஹூதீ³யைரஹம்’ பஞ்சக்ரு’த்வ ஊநசத்வாரிம்’ஸ²த்ப்ரஹாரைராஹதஸ்த்ரிர்வேத்ராகா⁴தம் ஏகக்ரு’த்வ: ப்ரஸ்தராகா⁴தஞ்ச ப்ரப்தவாந்|
25 dreimal bin ich mit Ruten geschlagen, einmal gesteinigt worden; dreimal habe ich Schiffbruch erlitten; einen Tag und eine Nacht habe ich in der Tiefe zugebracht.
வாரத்ரயம்’ போதப⁴ஞ்ஜநேந க்லிஷ்டோ(அ)ஹம் அகா³த⁴ஸலிலே தி³நமேகம்’ ராத்ரிமேகாஞ்ச யாபிதவாந்|
26 Ich bin oftmals auf Reisen gewesen, in Gefahren auf Flüssen, in Gefahren durch Mörder, in Gefahren vom eigenen Volke, in Gefahren von Heiden, in Gefahren in der Stadt, in Gefahren in der Wüste, in Gefahren auf dem Meere, in Gefahren unter falschen Brüdern;
ப³ஹுவாரம்’ யாத்ராபி⁴ ர்நதீ³நாம்’ ஸங்கடை ர்த³ஸ்யூநாம்’ ஸங்கடை: ஸ்வஜாதீயாநாம்’ ஸங்கடை ர்பி⁴ந்நஜாதீயாநாம்’ ஸங்கடை ர்நக³ரஸ்ய ஸங்கடை ர்மருபூ⁴மே: ஸங்கடை ஸாக³ரஸ்ய ஸங்கடை ர்பா⁴க்தப்⁴ராத்ரு’ணாம்’ ஸங்கடைஸ்²ச
27 in Arbeit und Mühe, oftmals in Nachtwachen, in Hunger und Durst; oftmals in Fasten, in Kälte und Blöße;
பரிஸ்²ரமக்லேஸா²ப்⁴யாம்’ வாரம்’ வாரம்’ ஜாக³ரணேந க்ஷுதா⁴த்ரு’ஷ்ணாப்⁴யாம்’ ப³ஹுவாரம்’ நிராஹாரேண ஸீ²தநக்³நதாப்⁴யாஞ்சாஹம்’ காலம்’ யாபிதவாந்|
28 zu alledem der tägliche Zulauf zu mir, die Sorge für alle Gemeinden.
தாத்³ரு’ஸ²ம்’ நைமித்திகம்’ து³: க²ம்’ விநாஹம்’ ப்ரதிதி³நம் ஆகுலோ ப⁴வாமி ஸர்வ்வாஸாம்’ ஸமிதீநாம்’ சிந்தா ச மயி வர்த்ததே|
29 Wer ist schwach, und ich bin nicht auch schwach? Wer nimmt Anstoß, und ich entbrenne nicht?
யேநாஹம்’ ந து³ர்ப்³ப³லீப⁴வாமி தாத்³ரு’ஸ²ம்’ தௌ³ர்ப்³ப³ல்யம்’ க: பாப்நோதி?
30 Wenn ich mich rühmen soll, so will ich mich meiner Schwachheit rühmen.
யதி³ மயா ஸ்²லாகி⁴தவ்யம்’ தர்ஹி ஸ்வது³ர்ப்³ப³லதாமதி⁴ ஸ்²லாகி⁴ஷ்யே|
31 Der Gott und Vater des Herrn Jesus, der gelobt ist in Ewigkeit, weiß, daß ich nicht lüge. (aiōn g165)
மயா ம்ரு’ஷாவாக்யம்’ ந கத்²யத இதி நித்யம்’ ப்ரஸ²ம்’ஸநீயோ(அ)ஸ்மாகம்’ ப்ரபோ⁴ ர்யீஸு²க்²ரீஷ்டஸ்ய தாத ஈஸ்²வரோ ஜாநாதி| (aiōn g165)
32 In Damaskus bewachte der Landpfleger des Königs Aretas die Stadt der Damaszener, um mich zu verhaften;
த³ம்மேஷகநக³ரே(அ)ரிதாராஜஸ்ய கார்ய்யாத்⁴யக்ஷோ மாம்’ த⁴ர்த்தும் இச்ச²ந் யதா³ ஸைந்யைஸ்தத்³ த³ம்மேஷகநக³ரம் அரக்ஷயத்
33 und ich wurde durch ein Fenster in einem Korb über die Mauer hinabgelassen und entrann seinen Händen.
ததா³ஹம்’ லோகை: பிடகமத்⁴யே ப்ராசீரக³வாக்ஷேணாவரோஹிதஸ்தஸ்ய கராத் த்ராணம்’ ப்ராபம்’|
