1 Petrus 2
1 So leget nun ab alle Bosheit und allen Betrug und Heuchelei und Neid und alle Verleumdungen,
సర్వ్వాన్ ద్వేషాన్ సర్వ్వాంశ్చ ఛలాన్ కాపట్యానీర్ష్యాః సమస్తగ్లానికథాశ్చ దూరీకృత్య
2 und seid als neugeborene Kindlein begierig nach der vernünftigen, unverfälschten Milch, damit ihr durch sie zunehmet zum Heil,
యుష్మాభిః పరిత్రాణాయ వృద్ధిప్రాప్త్యర్థం నవజాతశిశుభిరివ ప్రకృతం వాగ్దుగ్ధం పిపాస్యతాం|
3 wenn ihr anders geschmeckt habt, daß der Herr freundlich ist.
యతః ప్రభు ర్మధుర ఏతస్యాస్వాదం యూయం ప్రాప్తవన్తః|
4 Da ihr zu ihm gekommen seid, als zu dem lebendigen Stein, der von den Menschen zwar verworfen, bei Gott aber auserwählt und köstlich ist,
అపరం మానుషైరవజ్ఞాతస్య కిన్త్వీశ్వరేణాభిరుచితస్య బహుమూల్యస్య జీవత్ప్రస్తరస్యేవ తస్య ప్రభోః సన్నిధిమ్ ఆగతా
5 so lasset auch ihr euch nun aufbauen als lebendige Steine zum geistlichen Hause, zum heiligen Priestertum, um geistliche Opfer zu opfern, die Gott angenehm sind durch Jesus Christus.
యూయమపి జీవత్ప్రస్తరా ఇవ నిచీయమానా ఆత్మికమన్దిరం ఖ్రీష్టేన యీశునా చేశ్వరతోషకాణామ్ ఆత్మికబలీనాం దానార్థం పవిత్రో యాజకవర్గో భవథ|
6 Darum steht in der Schrift: «Siehe, ich lege in Zion einen auserwählten, wertvollen Eckstein; und wer an ihn glaubt, soll nicht zuschanden werden.»
యతః శాస్త్రే లిఖితమాస్తే, యథా, పశ్య పాషాణ ఏకో ఽస్తి సీయోని స్థాపితో మయా| ముఖ్యకోణస్య యోగ్యః స వృతశ్చాతీవ మూల్యవాన్| యో జనో విశ్వసేత్ తస్మిన్ స లజ్జాం న గమిష్యతి|
7 Für euch nun, die ihr glaubet, hat er Wert; für die Ungläubigen aber ist der Stein, den die Bauleute verworfen haben und der zum Eckstein geworden ist, ein Stein des Anstoßens und ein Fels des Ärgernisses.
విశ్వాసినాం యుష్మాకమేవ సమీపే స మూల్యవాన్ భవతి కిన్త్వవిశ్వాసినాం కృతే నిచేతృభిరవజ్ఞాతః స పాషాణః కోణస్య భిత్తిమూలం భూత్వా బాధాజనకః పాషాణః స్ఖలనకారకశ్చ శైలో జాతః|
8 Sie stoßen sich, weil sie dem Wort nicht glauben, wozu sie auch gesetzt sind.
తే చావిశ్వాసాద్ వాక్యేన స్ఖలన్తి స్ఖలనే చ నియుక్తాః సన్తి|
9 Ihr aber seid ein auserwähltes Geschlecht, ein königliches Priestertum, ein heiliges Volk, ein Volk des Eigentums, damit ihr die Tugenden dessen verkündiget, der euch aus der Finsternis zu seinem wunderbaren Licht berufen hat,
కిన్తు యూయం యేనాన్ధకారమధ్యాత్ స్వకీయాశ్చర్య్యదీప్తిమధ్యమ్ ఆహూతాస్తస్య గుణాన్ ప్రకాశయితుమ్ అభిరుచితో వంశో రాజకీయో యాజకవర్గః పవిత్రా జాతిరధికర్త్తవ్యాః ప్రజాశ్చ జాతాః|
10 die ihr einst nicht ein Volk waret, nun aber Gottes Volk seid, und einst nicht begnadigt waret, nun aber begnadigt seid.
పూర్వ్వం యూయం తస్య ప్రజా నాభవత కిన్త్విదానీమ్ ఈశ్వరస్య ప్రజా ఆధ్వే| పూర్వ్వమ్ అననుకమ్పితా అభవత కిన్త్విదానీమ్ అనుకమ్పితా ఆధ్వే|
11 Geliebte, ich ermahne euch als Fremdlinge und Pilgrime: Enthaltet euch von den fleischlichen Lüsten, welche wider die Seele streiten;
హే ప్రియతమాః, యూయం ప్రవాసినో విదేశినశ్చ లోకా ఇవ మనసః ప్రాతికూల్యేన యోధిభ్యః శారీరికసుఖాభిలాషేభ్యో నివర్త్తధ్వమ్ ఇత్యహం వినయే|
12 und führet einen guten Wandel unter den Heiden, damit sie da, wo sie euch als Übeltäter verleumden, doch auf Grund der guten Werke, die sie sehen, Gott preisen am Tage der Untersuchung.
దేవపూజకానాం మధ్యే యుష్మాకమ్ ఆచార ఏవమ్ ఉత్తమో భవతు యథా తే యుష్మాన్ దుష్కర్మ్మకారిలోకానివ పున ర్న నిన్దన్తః కృపాదృష్టిదినే స్వచక్షుర్గోచరీయసత్క్రియాభ్య ఈశ్వరస్య ప్రశంసాం కుర్య్యుః|
13 Seid untertan aller menschlichen Ordnung,
తతో హేతో ర్యూయం ప్రభోరనురోధాత్ మానవసృష్టానాం కర్తృత్వపదానాం వశీభవత విశేషతో భూపాలస్య యతః స శ్రేష్ఠః,
14 um des Herrn willen, es sei dem König als dem Oberhaupt, oder den Statthaltern als seinen Gesandten zur Bestrafung der Übeltäter und zum Lobe derer, die Gutes tun.
దేశాధ్యక్షాణాఞ్చ యతస్తే దుష్కర్మ్మకారిణాం దణ్డదానార్థం సత్కర్మ్మకారిణాం ప్రశంసార్థఞ్చ తేన ప్రేరితాః|
15 Denn das ist der Wille Gottes, daß ihr durch Gutestun den unverständigen und unwissenden Menschen den Mund stopfet;
ఇత్థం నిర్బ్బోధమానుషాణామ్ అజ్ఞానత్వం యత్ సదాచారిభి ర్యుష్మాభి ర్నిరుత్తరీక్రియతే తద్ ఈశ్వరస్యాభిమతం|
16 als Freie, und nicht als hättet ihr die Freiheit zum Deckmantel der Bosheit, sondern als Knechte Gottes.
యూయం స్వాధీనా ఇవాచరత తథాపి దుష్టతాయా వేషస్వరూపాం స్వాధీనతాం ధారయన్త ఇవ నహి కిన్త్వీశ్వరస్య దాసా ఇవ|
17 Ehret jedermann, liebet die Bruderschaft, fürchtet Gott, ehret den König!
సర్వ్వాన్ సమాద్రియధ్వం భ్రాతృవర్గే ప్రీయధ్వమ్ ఈశ్వరాద్ బిభీత భూపాలం సమ్మన్యధ్వం|
18 Die Hausknechte seien mit aller Furcht den Herren untertan, nicht nur den guten und milden, sondern auch den wunderlichen!
హే దాసాః యూయం సమ్పూర్ణాదరేణ ప్రభూనాం వశ్యా భవత కేవలం భద్రాణాం దయాలూనాఞ్చ నహి కిన్త్వనృజూనామపి|
19 Denn das ist Gnade, wenn jemand aus Gewissenhaftigkeit gegen Gott Kränkungen erträgt, indem er Unrecht leidet.
యతో ఽన్యాయేన దుఃఖభోగకాల ఈశ్వరచిన్తయా యత్ క్లేశసహనం తదేవ ప్రియం|
20 Denn was ist das für ein Ruhm, wenn ihr Streiche erduldet, weil ihr gefehlt habt? Wenn ihr aber für Gutestun leidet und es erduldet, das ist Gnade bei Gott.
పాపం కృత్వా యుష్మాకం చపేటాఘాతసహనేన కా ప్రశంసా? కిన్తు సదాచారం కృత్వా యుష్మాకం యద్ దుఃఖసహనం తదేవేశ్వరస్య ప్రియం|
21 Denn dazu seid ihr berufen, weil auch Christus für euch gelitten und euch ein Vorbild hinterlassen hat, daß ihr seinen Fußstapfen nachfolget.
తదర్థమేవ యూయమ్ ఆహూతా యతః ఖ్రీష్టోఽపి యుష్మన్నిమిత్తం దుఃఖం భుక్త్వా యూయం యత్ తస్య పదచిహ్నై ర్వ్రజేత తదర్థం దృష్టాన్తమేకం దర్శితవాన్|
22 «Er hat keine Sünde getan, es ist auch kein Betrug in seinem Munde erfunden worden»;
స కిమపి పాపం న కృతవాన్ తస్య వదనే కాపి ఛలస్య కథా నాసీత్|
23 er schalt nicht, da er gescholten ward, er drohte nicht, da er litt, sondern übergab es dem, der gerecht richtet;
నిన్దితో ఽపి సన్ స ప్రతినిన్దాం న కృతవాన్ దుఃఖం సహమానో ఽపి న భర్త్సితవాన్ కిన్తు యథార్థవిచారయితుః సమీపే స్వం సమర్పితవాన్|
24 er hat unsere Sünden selbst hinaufgetragen an seinem Leibe auf das Holz, damit wir, der Sünde gestorben, der Gerechtigkeit leben möchten; «durch seine Wunden seid ihr heil geworden.»
వయం యత్ పాపేభ్యో నివృత్య ధర్మ్మార్థం జీవామస్తదర్థం స స్వశరీరేణాస్మాకం పాపాని క్రుశ ఊఢవాన్ తస్య ప్రహారై ర్యూయం స్వస్థా అభవత|
25 Denn ihr waret «wie irrende Schafe», nun aber seid ihr bekehrt zu dem Hirten und Hüter eurer Seelen.
యతః పూర్వ్వం యూయం భ్రమణకారిమేషా ఇవాధ్వం కిన్త్వధునా యుష్మాకమ్ ఆత్మనాం పాలకస్యాధ్యక్షస్య చ సమీపం ప్రత్యావర్త్తితాః|
