Matthaeus 26
1 Und es geschah, da Jesus alle diese Reden vollendet hatte, sprach er zu seinen Jüngern:
யீஸு²ரேதாந் ப்ரஸ்தாவாந் ஸமாப்ய ஸி²ஷ்யாநூசே,
2 Ihr wisset, daß nach zwei Tagen das Passah ist, und der Menschensohn wird überliefert, um gekreuzigt zu werden.
யுஷ்மாபி⁴ ர்ஜ்ஞாதம்’ தி³நத்³வயாத் பரம்’ நிஸ்தாரமஹ உபஸ்தா²ஸ்யதி, தத்ர மநுஜஸுத: க்ருஸே²ந ஹந்தும்’ பரகரேஷு ஸமர்பிஷ்யதே|
3 Da versammelten sich die Hohenpriester und Ältesten des Volkes in der Halle des Hohenpriesters, der Kaiphas heißt,
தத: பரம்’ ப்ரதா⁴நயாஜகாத்⁴யாபகப்ராஞ்ச: கியபா²நாம்நோ மஹாயாஜகஸ்யாட்டாலிகாயாம்’ மிலித்வா
4 Und sie berieten sich zusammen, saß sie ihn mit List griffen, und umbrächten;
கேநோபாயேந யீஸு²ம்’ த்⁴ரு’த்வா ஹந்தும்’ ஸ²க்நுயுரிதி மந்த்ரயாஞ்சக்ரு: |
5 Sie sagten aber: Nicht am Feste, daß nicht ein Aufruhr entstehe im Volk.
கிந்து தைருக்தம்’ மஹகாலே ந த⁴ர்த்தவ்ய: , த்⁴ரு’தே ப்ரஜாநாம்’ கலஹேந ப⁴விதும்’ ஸ²க்யதே|
6 Als Jesus aber in Bethanien war, im Hause Simons, des Aussätzigen,
ததோ பை³த²நியாபுரே ஸி²மோநாக்²யஸ்ய குஷ்டி²நோ வேஸ்²மநி யீஸௌ² திஷ்ட²தி
7 Da kam zu ihm ein Weib, das hatte ein Alabasterfläschchen mit köstlicher Salbe, und goß sie auf sein Haupt, als er zu Tische lag.
காசந யோஷா ஸ்²வேதோபலபா⁴ஜநேந மஹார்க்⁴யம்’ ஸுக³ந்தி⁴ தைலமாநீய போ⁴ஜநாயோபவிஸ²தஸ்தஸ்ய ஸி²ரோப்⁴யஷேசத்|
8 Als aber seine Jünger das sahen, wurden sie unwillig, und sprachen: Zu was diese Verschwendung?
கிந்து ததா³லோக்ய தச்சி²ஷ்யை: குபிதைருக்தம்’, குத இத்த²மபவ்யயதே?
9 Denn man hätte das für viel verkaufen, und den Armen geben können.
சேதி³த³ம்’ வ்யக்ரேஷ்யத, தர்ஹி பூ⁴ரிமூல்யம்’ ப்ராப்ய த³ரித்³ரேப்⁴யோ வ்யதாரிஷ்யத|
10 Als das Jesus wußte, sprach er zu ihnen: Was macht ihr dem Weib Mühe? denn sie hat ein gutes Werk an mir getan.
யீஸு²நா தத³வக³த்ய தே ஸமுதி³தா: , யோஷாமேநாம்’ குதோ து³: கி²நீம்’ குருத², ஸா மாம்’ ப்ரதி ஸாது⁴ கர்ம்மாகார்ஷீத்|
11 Denn Arme habt ihr allezeit bei euch, mich aber habt ihr nicht allezeit.
யுஷ்மாகமம்’ ஸமீபே த³ரித்³ரா: ஸததமேவாஸதே, கிந்து யுஷ்மாகமந்திகேஹம்’ நாஸே ஸததம்’|
12 Denn daß dieselbe die Salbe auf meinen Leib gegossen hat, das hat sie getan für mein Begräbnis.
ஸா மம காயோபரி ஸுக³ந்தி⁴தைலம்’ ஸிக்த்வா மம ஸ்²மஸா²நதா³நகர்ம்மாகார்ஷீத்|
13 Wahrlich, ich sage euch, wo diese frohe Botschaft gepredigt wird in der ganzen Welt, da wird man auch sagen, was sie getan hat, zu ihrem Gedächtnis.
அதோஹம்’ யுஷ்மாந் தத்²யம்’ வதா³மி ஸர்வ்வஸ்மிந் ஜக³தி யத்ர யத்ரைஷ ஸுஸமாசார: ப்ரசாரிஷ்யதே, தத்ர தத்ரைதஸ்யா நார்ய்யா: ஸ்மரணார்த²ம் கர்ம்மேத³ம்’ ப்ரசாரிஷ்யதே|
14 Da ging einer von den Zwölfen, genannt Judas Ischariot, hin zu den Hohenpriestern,
ததோ த்³வாத³ஸ²ஸி²ஷ்யாணாம் ஈஷ்கரியோதீயயிஹூதா³நாமக ஏக: ஸி²ஷ்ய: ப்ரதா⁴நயாஜகாநாமந்திகம்’ க³த்வா கதி²தவாந்,
15 Und sprach: Was wollt ihr mir geben? Und ich will ihn euch verraten. Sie aber wogen ihm dreißig Silberlinge dar.
யதி³ யுஷ்மாகம்’ கரேஷு யீஸு²ம்’ ஸமர்பயாமி, தர்ஹி கிம்’ தா³ஸ்யத²? ததா³நீம்’ தே தஸ்மை த்ரிம்’ஸ²ந்முத்³ரா தா³தும்’ ஸ்தி²ரீக்ரு’தவந்த: |
16 Und von nun an suchte er eine gute Gelegenheit, daß er ihn verriete.
ஸ ததா³ரப்⁴ய தம்’ பரகரேஷு ஸமர்பயிதும்’ ஸுயோக³ம்’ சேஷ்டிதவாந்|
17 Am ersten Tag der ungesäuerten Brote kamen die Jünger zu Jesu, und sprachen: Wo willst du, daß wir dir bereit machen, das Passah zu essen?
அநந்தரம்’ கிண்வஸூ²ந்யபூபபர்வ்வண: ப்ரத²மேஹ்நி ஸி²ஷ்யா யீஸு²ம் உபக³த்ய பப்ரச்சு²: ப⁴வத்க்ரு’தே குத்ர வயம்’ நிஸ்தாரமஹபோ⁴ஜ்யம் ஆயோஜயிஷ்யாம: ? ப⁴வத: கேச்சா²?
18 Er aber sprach: Gehet in die Stadt zu dem und dem, und saget ihm: Der Lehrer sagt: Meine Zeit ist nahe; bei dir halte ich das Passah mit meinen Jüngern.
ததா³ ஸ க³தி³தவாந், மத்⁴யேநக³ரமமுகபும்’ஸ: ஸமீபம்’ வ்ரஜித்வா வத³த, கு³ரு ர்க³தி³தவாந், மத்கால: ஸவித⁴: , ஸஹ ஸி²ஷ்யைஸ்த்வதா³லயே நிஸ்தாரமஹபோ⁴ஜ்யம்’ போ⁴க்ஷ்யே|
19 Und die Jünger taten, wie ihnen Jesus befohlen hatte, und bereiteten das Passah.
ததா³ ஸி²ஷ்யா யீஸோ²ஸ்தாத்³ரு’ஸ²நிதே³ஸா²நுரூபகர்ம்ம விதா⁴ய தத்ர நிஸ்தாரமஹபோ⁴ஜ்யமாஸாத³யாமாஸு: |
20 Als es Abend geworden war, legte er sich zu Tische mit den Zwölfen.
தத: ஸந்த்⁴யாயாம்’ ஸத்யாம்’ த்³வாத³ஸ²பி⁴: ஸி²ஷ்யை: ஸாகம்’ ஸ ந்யவிஸ²த்|
21 Und da sie aßen, sprach er: Wahrlich, ich sage euch: Einer unter Euch wird mich verraten.
அபரம்’ பு⁴ஞ்ஜாந உக்தவாந் யுஷ்மாந் தத்²யம்’ வதா³மி, யுஷ்மாகமேகோ மாம்’ பரகரேஷு ஸமர்பயிஷ்யதி|
22 Und sie wurden sehr traurig, und fingen an zu ihm zu sagen, ein jeglicher: Doch nicht ich, Herr?
ததா³ தே(அ)தீவ து³: கி²தா ஏகைகஸோ² வக்துமாரேபி⁴ரே, ஹே ப்ரபோ⁴, ஸ கிமஹம்’?
23 Er aber antwortete, und sprach: Der mit mir die Hand in die Schüssel getaucht hat, wird mich verraten.
தத: ஸ ஜகா³த³, மயா ஸாகம்’ யோ ஜநோ போ⁴ஜநபாத்ரே கரம்’ ஸம்’க்ஷிபதி, ஸ ஏவ மாம்’ பரகரேஷு ஸமர்பயிஷ்யதி|
24 Der Menschensohn geht zwar dahin, wie von ihn geschrieben steht, wehe aber jenem Menschen, durch welchen der Menschensohn verraten wird; es wäre ihm gut, wenn jener Mensch nicht geboren wäre.
மநுஜஸுதமதி⁴ யாத்³ரு’ஸ²ம்’ லிகி²தமாஸ்தே, தத³நுரூபா தத்³க³தி ர்ப⁴விஷ்யதி; கிந்து யேந பும்’ஸா ஸ பரகரேஷு ஸமர்பயிஷ்யதே, ஹா ஹா சேத் ஸ நாஜநிஷ்யத, ததா³ தஸ்ய க்ஷேமமப⁴விஷ்யத்|
25 Da antwortete Judas, der ihn verriet, und sprach: Doch nicht ich; Rabbi? Er spricht zu ihm: Du hast´s gesagt.
ததா³ யிஹூதா³நாமா யோ ஜநஸ்தம்’ பரகரேஷு ஸமர்பயிஷ்யதி, ஸ உக்தவாந், ஹே கு³ரோ, ஸ கிமஹம்’? தத: ஸ ப்ரத்யுக்தவாந், த்வயா ஸத்யம்’ க³தி³தம்|
26 Als sie aber aßen, nahm Judas das Brot, sprach den Segen, brach und gab es den Jüngern, und sagte: Nehmet, und esset, dies ist mein Leib.
அநந்தரம்’ தேஷாமஸ²நகாலே யீஸு²: பூபமாதா³யேஸ்²வரீயகு³ணாநநூத்³ய ப⁴ம்’க்த்வா ஸி²ஷ்யேப்⁴ய: ப்ரதா³ய ஜகா³த³, மத்³வபு: ஸ்வரூபமிமம்’ க்³ரு’ஹீத்வா கா²த³த|
27 Und er nahm den Kelch, sprach das Dankgebet, und gab ihnen denselben, indem er sagte: Trinket alle daraus,
பஸ்²சாத் ஸ கம்’ஸம்’ க்³ரு’ஹ்லந் ஈஸ்²வரீயகு³ணாநநூத்³ய தேப்⁴ய: ப்ரதா³ய கதி²தவாந், ஸர்வ்வை ர்யுஷ்மாபி⁴ரநேந பாதவ்யம்’,
28 Denn dies ist mein Blut, das des neuen Bundes, das für viele vergossen wird, zur Vergebung der Sünden.
யஸ்மாத³நேகேஷாம்’ பாபமர்ஷணாய பாதிதம்’ யந்மந்நூத்நநியமரூபஸோ²ணிதம்’ ததே³தத்|
29 Ich sage euch aber, daß ich von nun an nicht mehr trinken werde, von diesem Gewächs des Weinstocks bis zu jenem Tage, wann ich es mit euch neu trinken werde in der Königsherrschaft meines Vaters.
அபரமஹம்’ நூத்நகோ³ஸ்தநீரஸம்’ ந பாஸ்யாமி, தாவத் கோ³ஸ்தநீப²லரஸம்’ புந: கதா³பி ந பாஸ்யாமி|
30 Und als sie den Lobgesang gesungen hatten, da gingen sie hinaus an den Ölberg.
பஸ்²சாத் தே கீ³தமேகம்’ ஸம்’கீ³ய ஜைதுநாக்²யகி³ரிம்’ க³தவந்த: |
31 Alsdann sagt ihnen Jesus: Ihr alle werdet in dieser Nacht an mir irre werden, denn es stehet geschrieben: "Ich werde den Hirten schlagen, und die Schafe der Herde werden sich zerstreuen."
ததா³நீம்’ யீஸு²ஸ்தாநவோசத், அஸ்யாம்’ ரஜந்யாமஹம்’ யுஷ்மாகம்’ ஸர்வ்வேஷாம்’ விக்⁴நரூபோ ப⁴விஷ்யாமி, யதோ லிகி²தமாஸ்தே, "மேஷாணாம்’ ரக்ஷகோ யஸ்தம்’ ப்ரஹரிஷ்யாம்யஹம்’ தத: | மேஷாணாம்’ நிவஹோ நூநம்’ ப்ரவிகீர்ணோ ப⁴விஷ்யதி"||
32 Aber nachdem ich auferweckt worden bin, werde ich vor euch hingehen nach Galiläa.
கிந்து ஸ்²மஸா²நாத் ஸமுத்தா²ய யுஷ்மாகமக்³ரே(அ)ஹம்’ கா³லீலம்’ க³மிஷ்யாமி|
33 Petrus aber antwortete, und sprach zu ihm: Wenn alle an dir irre werden, so werde ich doch niemals an dir irre werden.
பிதரஸ்தம்’ ப்ரோவாச, ப⁴வாம்’ஸ்²சேத் ஸர்வ்வேஷாம்’ விக்⁴நரூபோ ப⁴வதி, ததா²பி மம ந ப⁴விஷ்யதி|
34 Jesus spricht zu ihm: Wahrlich ich sage dir: In dieser Nacht, ehe der Hahn kräht, wirst du mich dreimal verleugnen.
ததோ யீஸு²நா ஸ உக்த: , துப்⁴யமஹம்’ தத்²யம்’ கத²யாமி, யாமிந்யாமஸ்யாம்’ சரணாயுத⁴ஸ்ய ரவாத் பூர்வ்வம்’ த்வம்’ மாம்’ த்ரி ர்நாங்கீ³கரிஷ்யஸி|
35 Sagt ihm Petrus: Und wenn ich mit dir sterben müßte, so werde ich dich nicht verleugnen. Gleicherweise sprachen auch alle Jünger.
தத: பிதர உதி³தவாந், யத்³யபி த்வயா ஸமம்’ மர்த்தவ்யம்’, ததா²பி கதா³பி த்வாம்’ ந நாங்கீ³கரிஷ்யாமி; ததை²வ ஸர்வ்வே ஸி²ஷ்யாஸ்²சோசு: |
36 Da kommt Jesus mit ihnen zu einem Landgut, genannt Gethsemane, und sagt seinen Jüngern: Setzet euch hier, bis daß ich hingegangen bin, und dort gebetet habe.
அநந்தரம்’ யீஸு²: ஸி²ஷ்யை: ஸாகம்’ கே³த்ஸி²மாநீநாமகம்’ ஸ்தா²நம்’ ப்ரஸ்தா²ய தேப்⁴ய: கதி²தவாந், அத³: ஸ்தா²நம்’ க³த்வா யாவத³ஹம்’ ப்ரார்த²யிஷ்யே தாவத்³ யூயமத்ரோபவிஸ²த|
37 Und er nahm Petrus und die zwei Söhne Zebedäi mit, und fing an zu trauern und zu sagen.
பஸ்²சாத் ஸ பிதரம்’ ஸிவதி³யஸுதௌ ச ஸங்கி³ந: க்ரு’த்வா க³தவாந், ஸோ²காகுலோ(அ)தீவ வ்யதி²தஸ்²ச ப³பூ⁴வ|
38 Da sagt er ihnen: Ganz traurig ist meine Seele, bis zum Tod; bleibet hier, und wachet mit mir!
தாநவாதீ³ச்ச ம்ரு’தியாதநேவ மத்ப்ராணாநாம்’ யாதநா ஜாயதே, யூயமத்ர மயா ஸார்த்³த⁴ம்’ ஜாக்³ரு’த|
39 Und er ging ein wenig weiter, und fiel auf sein Angesicht, betete, und sprach: Mein Vater, wenn es möglich ist, so gehe dieser Kelch an mir vorüber, aber nicht wie ich will, sondern wie du willst.
தத: ஸ கிஞ்சித்³தூ³ரம்’ க³த்வாதோ⁴முக²: பதந் ப்ரார்த²யாஞ்சக்ரே, ஹே மத்பிதர்யதி³ ப⁴விதும்’ ஸ²க்நோதி, தர்ஹி கம்’ஸோ(அ)யம்’ மத்தோ தூ³ரம்’ யாது; கிந்து மதி³ச்சா²வத் ந ப⁴வது, த்வதி³ச்சா²வத்³ ப⁴வது|
40 Und er kommt zu den Jüngern, und findet sie schlafend, und sagt Petrus: So vermochtet ihr nicht eine Stunde mit mir zu wachen?
தத: ஸ ஸி²ஷ்யாநுபேத்ய தாந் நித்³ரதோ நிரீக்ஷ்ய பிதராய கத²யாமாஸ, யூயம்’ மயா ஸாகம்’ த³ண்ட³மேகமபி ஜாக³ரிதும்’ நாஸ²ந்குத?
41 Wachet und betet, damit ihr nicht in Versuchung fallet, der Geist ist zwar willig, aber das Fleisch ist schwach.
பரீக்ஷாயாம்’ ந பதிதும்’ ஜாக்³ரு’த ப்ரார்த²யத்⁴வஞ்ச; ஆத்மா ஸமுத்³யதோஸ்தி, கிந்து வபு ர்து³ர்ப்³ப³லம்’|
42 Wiederum zu zweiten Male ging er fort, betete und sprach: Mein Vater, wenn es nicht möglich ist, daß dieser Kelch an mir vorübergehe, ohne daß ich ihn trinke, so geschehe dein Wille!
ஸ த்³விதீயவாரம்’ ப்ரார்த²யாஞ்சக்ரே, ஹே மத்தாத, ந பீதே யதி³ கம்’ஸமித³ம்’ மத்தோ தூ³ரம்’ யாதும்’ ந ஸ²க்நோதி, தர்ஹி த்வதி³ச்சா²வத்³ ப⁴வது|
43 Und als er kommt, findet er sie abermals schlafend, denn ihre Augen waren beschwert.
ஸ புநரேத்ய தாந் நித்³ரதோ த³த³ர்ஸ², யதஸ்தேஷாம்’ நேத்ராணி நித்³ரயா பூர்ணாந்யாஸந்|
44 Und er ließ sie, ging abermals hin, und betete zum dritten Mal, und sprach dasselbe Wort.
பஸ்²சாத் ஸ தாந் விஹாய வ்ரஜித்வா த்ரு’தீயவாரம்’ பூர்வ்வவத் கத²யந் ப்ரார்தி²தவாந்|
45 Dann kommt er zu seinen Jüngern, und sagte ihnen: Schlaft die übrige Zeit, und ruht aus; siehe, die Stunde ist nahe, und der Menschensohn wird verraten in die Hände der Sünder.
தத: ஸி²ஷ்யாநுபாக³த்ய க³தி³தவாந், ஸாம்ப்ரதம்’ ஸ²யாநா: கிம்’ விஸ்²ராம்யத²? பஸ்²யத, ஸமய உபாஸ்தா²த், மநுஜஸுத: பாபிநாம்’ கரேஷு ஸமர்ப்யதே|
46 Steht auf! Lasset uns gehen! Siehe, der mich verrät, ist nahe.
உத்திஷ்ட²த, வயம்’ யாம: , யோ மாம்’ பரகரேஷு மஸர்பயிஷ்யதி, பஸ்²யத, ஸ ஸமீபமாயாதி|
47 Und als er noch redete, siehe, da kam Judas, einer von den Zwölfen, und mit ihm ein großer Volkshaufen, mit Schwertern und Knitteln, von den Hohenpriestern und Ältesten des Volkes.
ஏதத்கதா²கத²நகாலே த்³வாத³ஸ²ஸி²ஷ்யாணாமேகோ யிஹூதா³நாமகோ முக்²யயாஜகலோகப்ராசீநை: ப்ரஹிதாந் அஸிதா⁴ரியஷ்டிதா⁴ரிணோ மநுஜாந் க்³ரு’ஹீத்வா தத்ஸமீபமுபதஸ்தௌ²|
48 Der ihn aber verriet, hatte ihnen ein Zeichen gegeben und gesagt: Welchen ich küssen werde, der ist´s; ergreifet ihn!
அஸௌ பரகரேஷ்வர்பயிதா பூர்வ்வம்’ தாந் இத்த²ம்’ ஸங்கேதயாமாஸ, யமஹம்’ சும்பி³ஷ்யே, ஸோ(அ)ஸௌ மநுஜ: ,ஸஏவ யுஷ்மாபி⁴ ர்தா⁴ர்ய்யதாம்’|
49 Und alsbald trat er zu Jesus und sprach: Sei gegrüßt, Rabbi, und küßte ihn.
ததா³ ஸ ஸபதி³ யீஸு²முபாக³த்ய ஹே கு³ரோ, ப்ரணமாமீத்யுக்த்வா தம்’ சுசும்பே³|
50 Jesus aber sprach zu ihm: Freund, warum bist du gekommen? Da traten sie hinzu, legten die Hände an Jesus, und ergriffen ihn.
ததா³ யீஸு²ஸ்தமுவாச, ஹே மித்ரம்’ கிமர்த²மாக³தோஸி? ததா³ தைராக³த்ய யீஸு²ராக்ரம்ய த³க்⁴ரே|
51 Und siehe, einer derer, die bei Jesus waren, streckte die Hand aus, und zog sein Schwert, schlug den Knecht des Hohenpriesters, und hieb ihm sein Ohr ab.
ததோ யீஸோ²: ஸங்கி³நாமேக: கரம்’ ப்ரஸார்ய்ய கோஷாத³ஸிம்’ ப³ஹிஷ்க்ரு’த்ய மஹாயாஜகஸ்ய தா³ஸமேகமாஹத்ய தஸ்ய கர்ணம்’ சிச்சே²த³|
52 Da sagt ihm Jesus: Stecke dein Schwert an seinen Ort, denn alle, die das Schwert nehmen, die werden mit dem Schwert umkommen.
ததோ யீஸு²ஸ்தம்’ ஜகா³த³, க²ட்³க³ம்’ ஸ்வஸ்தா²நே நிதே⁴ஹி யதோ யே யே ஜநா அஸிம்’ தா⁴ரயந்தி, தஏவாஸிநா விநஸ்²யந்தி|
53 Oder meinst du, daß ich nicht jetzt meinen Vater bitten könnte, und er würde mir mehr als zwölf Legionen Engel zusenden?
அபரம்’ பிதா யதா² மத³ந்திகம்’ ஸ்வர்கீ³யதூ³தாநாம்’ த்³வாத³ஸ²வாஹிநீதோ(அ)தி⁴கம்’ ப்ரஹிணுயாத் மயா தமுத்³தி³ஸ்²யேதா³நீமேவ ததா² ப்ரார்த²யிதும்’ ந ஸ²க்யதே, த்வயா கிமித்த²ம்’ ஜ்ஞாயதே?
54 Doch wie würde die Schrift erfüllt, daß es also geschehen muß?
ததா² ஸதீத்த²ம்’ க⁴டிஷ்யதே த⁴ர்ம்மபுஸ்தகஸ்ய யதி³த³ம்’ வாக்யம்’ தத் கத²ம்’ ஸித்⁴யேத்?
55 In jener Stunde sprach Jesus zu den Volkshaufen: Wie zu einem Räuber seid ihr ausgezogen mit Schwertern und Knitteln, mich zu fangen. Täglich bin ich vor euch gesessen, im Tempel lehrend, und ihr habt mich nicht ergiffen.
ததா³நீம்’ யீஸு² ர்ஜநநிவஹம்’ ஜகா³த³, யூயம்’ க²ட்³க³யஷ்டீந் ஆதா³ய மாம்’ கிம்’ சௌரம்’ த⁴ர்த்துமாயாதா: ? அஹம்’ ப்ரத்யஹம்’ யுஷ்மாபி⁴: ஸாகமுபவிஸ்²ய ஸமுபாதி³ஸ²ம்’, ததா³ மாம்’ நாத⁴ரத;
56 Das Ganze aber geschah, damit die Schriften der Propheten erfüllt würden. Da verließen ihn alle seine Jünger und flohen.
கிந்து ப⁴விஷ்யத்³வாதி³நாம்’ வாக்யாநாம்’ ஸம்’ஸித்³த⁴யே ஸர்வ்வமேதத³பூ⁴த்| ததா³ ஸர்வ்வே ஸி²ஷ்யாஸ்தம்’ விஹாய பலாயந்த|
57 Die aber Jesus ergriffen hatten, die gingen hin zu Kaiaphas, dem Hohenpriester, wo sich die Schriftgelehrten und die Ältesten versammelt hatten.
அநந்தரம்’ தே மநுஜா யீஸு²ம்’ த்⁴ரு’த்வா யத்ராத்⁴யாபகப்ராஞ்ச: பரிஷத³ம்’ குர்வ்வந்த உபாவிஸ²ந் தத்ர கியபா²நாமகமஹாயாஜகஸ்யாந்திகம்’ நிந்யு: |
58 Petrus aber folgte ihm nach, von ferne, bis zur Halle des Hohenpriesters, und setzte sich zu den Dienern, das Ende zu sehen.
கிந்து ஸே²ஷே கிம்’ ப⁴விஷ்யதீதி வேத்தும்’ பிதரோ தூ³ரே தத்பஸ்²சாத்³ வ்ரஜித்வா மஹாயாஜகஸ்யாட்டாலிகாம்’ ப்ரவிஸ்²ய தா³ஸை: ஸஹித உபாவிஸ²த்|
59 Die Hohenpriester aber und die Ältesten und der ganze hohe Rat suchten falsches Zeugnis wider Jesus, daß sie ihn zum Tode brächten.
ததா³நீம்’ ப்ரதா⁴நயாஜகப்ராசீநமந்த்ரிண: ஸர்வ்வே யீஸு²ம்’ ஹந்தும்’ ம்ரு’ஷாஸாக்ஷ்யம் அலிப்ஸந்த,
60 Und fanden es nicht. Und obgleich viele falsche Zeugen herbeikamen, fanden sie es doch nicht. Zuletzt aber kamen herzu zwei falsche Zeugen.
கிந்து ந லேபி⁴ரே| அநேகேஷு ம்ரு’ஷாஸாக்ஷிஷ்வாக³தேஷ்வபி தந்ந ப்ராபு: |
61 Die sprachen: Dieser hat gesagt: Ich kann den Tempel Gottes abbrechen, und ihn in drei Tagen wieder aufbauen.
ஸே²ஷே த்³வௌ ம்ரு’ஷாஸாக்ஷிணாவாக³த்ய ஜக³த³து: , புமாநயமகத²யத், அஹமீஸ்²வரமந்தி³ரம்’ ப⁴ம்’க்த்வா தி³நத்ரயமத்⁴யே தந்நிர்ம்மாதும்’ ஸ²க்நோமி|
62 Und der Hohepriester stund auf, und sprach zu ihm: Antwortest du nichts, was diese wider dich zeugen?
ததா³ மஹாயாஜக உத்தா²ய யீஸு²ம் அவாதீ³த்| த்வம்’ கிமபி ந ப்ரதிவத³ஸி? த்வாமதி⁴ கிமேதே ஸாக்ஷ்யம்’ வத³ந்தி?
63 Jesus aber schwieg stille. Und es antwortete der Hohepriester, und sprach zu ihm: Ich beschwöre dich bei dem lebendigen Gott, daß du uns sagest, ob du bist der Messias, der Sohn Gottes?
கிந்து யீஸு² ர்மௌநீபூ⁴ய தஸ்யௌ| ததோ மஹாயாஜக உக்தவாந், த்வாம் அமரேஸ்²வரநாம்நா ஸ²பயாமி, த்வமீஸ்²வரஸ்ய புத்ரோ(அ)பி⁴ஷிக்தோ ப⁴வஸி நவேதி வத³|
64 Jesus spricht zu ihm: Du hast´s gesagt; doch ich sage euch, von nun an werdet ihr sehen den Menschensohn, sitzend zur Rechten der Kraft und kommend auf den Wolken des Himmels.
யீஸு²: ப்ரத்யவத³த், த்வம்’ ஸத்யமுக்தவாந்; அஹம்’ யுஷ்மாந் தத்²யம்’ வதா³மி, இத: பரம்’ மநுஜஸுதம்’ ஸர்வ்வஸ²க்திமதோ த³க்ஷிணபார்ஸ்²வே ஸ்தா²தும்’ க³க³ணஸ்த²ம்’ ஜலத⁴ராநாருஹ்யாயாந்தம்’ வீக்ஷத்⁴வே|
65 Da zerriß der Hohepriester sein Gewand, und sprach: Er hat gelästert! was haben wir weiter Zeugen nötig? Siehe, jetzt habt ihr seine Lästerung gehört.
ததா³ மஹாயாஜகோ நிஜவஸநம்’ சி²த்த்வா ஜகா³த³, ஏஷ ஈஸ்²வரம்’ நிந்தி³தவாந், அஸ்மாகமபரஸாக்ஷ்யேண கிம்’ ப்ரயோஜநம்’? பஸ்²யத, யூயமேவாஸ்யாஸ்யாத்³ ஈஸ்²வரநிந்தா³ம்’ ஸ்²ருதவந்த: ,
66 Was dünket euch? Sie aber antworteten, und sprachen: Er ist des Todes schuldig. -
யுஷ்மாபி⁴: கிம்’ விவிச்யதே? தே ப்ரத்யூசு: , வதா⁴ர்ஹோ(அ)யம்’|
67 Da speiten sie in sein Angesicht, und gaben ihm Faustschläge, etliche aber Backenstreiche,
ததோ லோகைஸ்ததா³ஸ்யே நிஷ்டீ²விதம்’ கேசித் ப்ரதலமாஹத்ய கேசிச்ச சபேடமாஹத்ய ப³பா⁴ஷிரே,
68 Und sprachen: Weissage uns, Messias! wer ist´s, der dich schlug.
ஹே க்²ரீஷ்ட த்வாம்’ கஸ்²சபேடமாஹதவாந்? இதி க³ணயித்வா வதா³ஸ்மாந்|
69 Petrus aber saß draußen in der Halle. Und es kam zu ihm eine Magd, die sagte: Auch du warst mit Jesus, dem Galiläer.
பிதரோ ப³ஹிரங்க³ந உபவிஸ²தி, ததா³நீமேகா தா³ஸீ தமுபாக³த்ய ப³பா⁴ஷே, த்வம்’ கா³லீலீயயீஸோ²: ஸஹசரஏக: |
70 Er aber leugnete vor allen, und sprach: Ich weiß nicht, was du sagst.
கிந்து ஸ ஸர்வ்வேஷாம்’ ஸமக்ஷம் அநங்கீ³க்ரு’த்யாவாதீ³த், த்வயா யது³ச்யதே, தத³ர்த²மஹம்’ ந வேத்³மி|
71 Als er aber hinausging in das Tor, sah ihn eine andere, und sagt zu denen, die dort waren: Auch dieser war mit Jesus, dem Nazaräer.
ததா³ தஸ்மிந் ப³ஹிர்த்³வாரம்’ க³தே (அ)ந்யா தா³ஸீ தம்’ நிரீக்ஷ்ய தத்ரத்யஜநாநவத³த், அயமபி நாஸரதீயயீஸு²நா ஸார்த்³த⁴ம் ஆஸீத்|
72 Und abermals leugnete er, mit einem Eid: Ich kenne den Menschen nicht.
தத: ஸ ஸ²பதே²ந புநரநங்கீ³க்ரு’த்ய கதி²தவாந், தம்’ நரம்’ ந பரிசிநோமி|
73 Über ein Kleines kamen die Dastehenden herzu, und sprachen zu Petrus: Wahrhaftig, auch du bist einer von ihnen; Denn auch deine Sprache macht dich kenntlich.
க்ஷணாத் பரம்’ திஷ்ட²ந்தோ ஜநா ஏத்ய பிதரம் அவத³ந், த்வமவஸ்²யம்’ தேஷாமேக இதி த்வது³ச்சாரணமேவ த்³யோதயதி|
74 Da fing er an sich zu verfluchen und zu schwören: Ich kenne den Menschen nicht. Und alsbald krähte der Hahn.
கிந்து ஸோ(அ)பி⁴ஸ²ப்ய கதி²தவாந், தம்’ ஜநம்’ நாஹம்’ பரிசிநோமி, ததா³ ஸபதி³ குக்குடோ ருராவ|
75 Und Petrus erinnerte sich des Wortes Jesu, da er gesagt hatte: Ehe der Hahn krähet, wirst du mich dreimal verleugnen. Und er ging hinaus und weinte bitterlich.
குக்குடரவாத் ப்ராக் த்வம்’ மாம்’ த்ரிரபாஹ்நோஷ்யஸே, யைஷா வாக்³ யீஸு²நாவாதி³ தாம்’ பிதர: ஸம்’ஸ்ம்ரு’த்ய ப³ஹிரித்வா கே²தா³த்³ ப்⁴ரு’ஸ²ம்’ சக்ரந்த³|
