Markus 10
1 Und als er von dannen aufgebrochen war, kommt er in die Grenze Judäa´s durch das Land jenseits des Jordan, und es versammelten sich wiederum Volkshaufen zu ihm, und wie er gewohnt war, lehrte er sie abermals.
అనన్తరం స తత్స్థానాత్ ప్రస్థాయ యర్ద్దననద్యాః పారే యిహూదాప్రదేశ ఉపస్థితవాన్, తత్ర తదన్తికే లోకానాం సమాగమే జాతే స నిజరీత్యనుసారేణ పునస్తాన్ ఉపదిదేశ|
2 Und Pharisäer traten herzu, und frugen ihn, ob einem Manne erlaubt sei, sein Weib zu entlassen? und versuchten ihn damit.
తదా ఫిరూశినస్తత్సమీపమ్ ఏత్య తం పరీక్షితుం పప్రచ్ఛః స్వజాయా మనుజానాం త్యజ్యా న వేతి?
3 Er aber antwortete, und sprach zu ihnen: Was hat euch Moses geboten?
తతః స ప్రత్యవాదీత్, అత్ర కార్య్యే మూసా యుష్మాన్ ప్రతి కిమాజ్ఞాపయత్?
4 Sie aber sprachen: Moses hat erlaubt einen Scheidebrief zu schreiben, und zu entlassen.
త ఊచుః త్యాగపత్రం లేఖితుం స్వపత్నీం త్యక్తుఞ్చ మూసాఽనుమన్యతే|
5 Und Jesus antwortete, und sprach zu ihnen: Um eurer Herzenshärtigkeit willen hat er euch dies Gebot geschrieben.
తదా యీశుః ప్రత్యువాచ, యుష్మాకం మనసాం కాఠిన్యాద్ధేతో ర్మూసా నిదేశమిమమ్ అలిఖత్|
6 Aber vom Anfang der Schöpfung machte sie Gott Mann und Weib.
కిన్తు సృష్టేరాదౌ ఈశ్వరో నరాన్ పుంరూపేణ స్త్రీరూపేణ చ ససర్జ|
7 Darum wird ein Mensch seinen Vater und Mutter verlassen, und seinem Weib anhangen,
"తతః కారణాత్ పుమాన్ పితరం మాతరఞ్చ త్యక్త్వా స్వజాయాయామ్ ఆసక్తో భవిష్యతి,
8 Und werden die zwei ein Fleisch sein, so daß sie nicht mehr zwei sind, sondern ein Fleisch.
తౌ ద్వావ్ ఏకాఙ్గౌ భవిష్యతః| " తస్మాత్ తత్కాలమారభ్య తౌ న ద్వావ్ ఏకాఙ్గౌ|
9 Was nun Gott zusammengefügt hat, das soll der Mensch nicht scheiden.
అతః కారణాద్ ఈశ్వరో యదయోజయత్ కోపి నరస్తన్న వియేజయేత్|
10 Und zu Hause frugen ihn seine Jünger abermals darum.
అథ యీశు ర్గృహం ప్రవిష్టస్తదా శిష్యాః పునస్తత్కథాం తం పప్రచ్ఛుః|
11 Und er sagt ihnen: Wer sein Weib entläßt, und freiet eine andere, der bricht die Ehe an ihr.
తతః సోవదత్ కశ్చిద్ యది స్వభార్య్యాం త్యక్తవాన్యామ్ ఉద్వహతి తర్హి స స్వభార్య్యాయాః ప్రాతికూల్యేన వ్యభిచారీ భవతి|
12 Und wenn ein Weib ihren Mann entläßt, und freiet einen andern, so bricht sie die Ehe.
కాచిన్నారీ యది స్వపతిం హిత్వాన్యపుంసా వివాహితా భవతి తర్హి సాపి వ్యభిచారిణీ భవతి|
13 Und sie brachten Kindlein zu ihm, damit er sie anrührete; seine Jünger aber fuhren die an, die sie brachten,
అథ స యథా శిశూన్ స్పృశేత్, తదర్థం లోకైస్తదన్తికం శిశవ ఆనీయన్త, కిన్తు శిష్యాస్తానానీతవతస్తర్జయామాసుః|
14 Da das Jesus sah, ward er unwillig, und sprach zu ihnen: Lasset die Kindlein zu mir kommen, und wehret ihnen nicht, denn solcher ist die Gottesherrschaft.
యీశుస్తద్ దృష్ట్వా క్రుధ్యన్ జగాద, మన్నికటమ్ ఆగన్తుం శిశూన్ మా వారయత, యత ఏతాదృశా ఈశ్వరరాజ్యాధికారిణః|
15 Wahrlich ich sage euch, wer nicht die Gottesherrschaft annimmt, wie ein Kindlein, der wird nicht in dieselbe eingehen.
యుష్మానహం యథార్థం వచ్మి, యః కశ్చిత్ శిశువద్ భూత్వా రాజ్యమీశ్వరస్య న గృహ్లీయాత్ స కదాపి తద్రాజ్యం ప్రవేష్టుం న శక్నోతి|
16 Und er schloß sie in seine Arme, legte die Hände auf sie, und segnete sie.
అననతరం స శిశూనఙ్కే నిధాయ తేషాం గాత్రేషు హస్తౌ దత్త్వాశిషం బభాషే|
17 Und da er auszog auf den Weg, lief einer herzu, kniete nieder vor ihm, und fragte ihn: Guter Lehrer! Was soll ich tun, damit ich das künftige Leben ererbe? (aiōnios g166)
అథ స వర్త్మనా యాతి, ఏతర్హి జన ఏకో ధావన్ ఆగత్య తత్సమ్ముఖే జానునీ పాతయిత్వా పృష్టవాన్, భోః పరమగురో, అనన్తాయుః ప్రాప్తయే మయా కిం కర్త్తవ్యం? (aiōnios g166)
18 Jesus aber sprach zu ihm: Was heißt du mich gut? Niemand ist gut, außer Einer: Gott.
తదా యీశురువాచ, మాం పరమం కుతో వదసి? వినేశ్వరం కోపి పరమో న భవతి|
19 Du weißt die Gebote: Du sollst nicht ehebrechen! Du sollst nicht töten! Du sollst nicht stehlen! Du sollst nicht falsch Zeugnis reden! Du sollst nicht betrügen! Ehre deinen Vater und deine Mutter!
పరస్త్రీం నాభిగచ్ఛ; నరం మా ఘాతయ; స్తేయం మా కురు; మృషాసాక్ష్యం మా దేహి; హింసాఞ్చ మా కురు; పితరౌ సమ్మన్యస్వ; నిదేశా ఏతే త్వయా జ్ఞాతాః|
20 Er aber antwortete, und sprach zu ihm: Lehrer, dies alles habe ich gehalten von meiner Jugend auf.
తతస్తన ప్రత్యుక్తం, హే గురో బాల్యకాలాదహం సర్వ్వానేతాన్ ఆచరామి|
21 Jesus aber sah ihn an, gewann ihn lieb, und sprach zu ihm: Eins fehlt dir. Gehe hin, verkaufe was du hast, und gib es den Armen, so wirst du einen Schatz im Himmel (bei Gott) haben; und komm, folge mir nach und nimm dein Kreuz auf dich!
తదా యీశుస్తం విలోక్య స్నేహేన బభాషే, తవైకస్యాభావ ఆస్తే; త్వం గత్వా సర్వ్వస్వం విక్రీయ దరిద్రేభ్యో విశ్రాణయ, తతః స్వర్గే ధనం ప్రాప్స్యసి; తతః పరమ్ ఏత్య క్రుశం వహన్ మదనువర్త్తీ భవ|
22 Er aber erschrak ob dem Worte, und ging traurig davon, denn er hatte viele Güter.
కిన్తు తస్య బహుసమ్పద్విద్యమానత్వాత్ స ఇమాం కథామాకర్ణ్య విషణో దుఃఖితశ్చ సన్ జగామ|
23 Und Jesus blickte umher, und spricht zu seinen Jüngern: Wie schwerlich werden die Begüterten in die Gottesherrschaft eingehen.
అథ యీశుశ్చతుర్దిశో నిరీక్ష్య శిష్యాన్ అవాదీత్, ధనిలోకానామ్ ఈశ్వరరాజ్యప్రవేశః కీదృగ్ దుష్కరః|
24 Die Jünger aber entsetzten sich ob seinen Worten. Jesus aber antwortete wiederum, und sagt ihnen: Kinder, wie schwer ist es, daß die so auf Güter vertrauen, in die Gottesherrschaft eingehen.
తస్య కథాతః శిష్యాశ్చమచ్చక్రుః, కిన్తు స పునరవదత్, హే బాలకా యే ధనే విశ్వసన్తి తేషామ్ ఈశ్వరరాజ్యప్రవేశః కీదృగ్ దుష్కరః|
25 Es ist leichter, daß ein Kamel durch ein Nadelöhr gehe, als daß ein Reicher in die Gottesherrschaft eingehe.
ఈశ్వరరాజ్యే ధనినాం ప్రవేశాత్ సూచిరన్ధ్రేణ మహాఙ్గస్య గమనాగమనం సుకరం|
26 Sie aber kamen noch mehr außer sich, und sprachen zu einander: Wer kann dann errettet werden?
తదా శిష్యా అతీవ విస్మితాః పరస్పరం ప్రోచుః, తర్హి కః పరిత్రాణం ప్రాప్తుం శక్నోతి?
27 Jesus aber blickte sie an, und sagt: Bei Menschen ist es unmöglich, aber nicht bei Gott; denn alles ist möglich bei Gott.
తతో యీశుస్తాన్ విలోక్య బభాషే, తన్ నరస్యాసాధ్యం కిన్తు నేశ్వరస్య, యతో హేతోరీశ్వరస్య సర్వ్వం సాధ్యమ్|
28 Petrus aber fing an ihm zu fragen: Siehe, wir haben alles verlassen, und sind dir nachgefolgt.
తదా పితర ఉవాచ, పశ్య వయం సర్వ్వం పరిత్యజ్య భవతోనుగామినో జాతాః|
29 Jesus antwortete, und sprach: Wahrlich, ich sage euch, es ist niemand, der verläßt Haus, oder Brüder, oder Schwestern, oder Vater, oder Mutter, oder Weib, oder Kinder, oder Äcker, um meinet- und der frohen Botschaft willen,
తతో యీశుః ప్రత్యవదత్, యుష్మానహం యథార్థం వదామి, మదర్థం సుసంవాదార్థం వా యో జనః సదనం భ్రాతరం భగినీం పితరం మాతరం జాయాం సన్తానాన్ భూమి వా త్యక్త్వా
31 Viele Erste aber werden Letzte und Letzte Erste sein.
కిన్త్వగ్రీయా అనేకే లోకాః శేషాః, శేషీయా అనేకే లోకాశ్చాగ్రా భవిష్యన్తి|
32 Sie waren aber auf dem Wege, und zogen hinauf nach Jerusalem, und Jesus ging vor ihnen her, und sie erschraken, folgten ihm nach, und fürchteten sich. Und er nahm abermals die Zwölfe neben sich, und fing an, ihnen zu sagen, was ihm wiederfahren würde:
అథ యిరూశాలమ్యానకాలే యీశుస్తేషామ్ అగ్రగామీ బభూవ, తస్మాత్తే చిత్రం జ్ఞాత్వా పశ్చాద్గామినో భూత్వా బిభ్యుః| తదా స పున ర్ద్వాదశశిష్యాన్ గృహీత్వా స్వీయం యద్యద్ ఘటిష్యతే తత్తత్ తేభ్యః కథయితుం ప్రారేభే;
33 Siehe, wir gehen hinauf gen Jerusalem, und der Menschensohn wird überliefert werden den hohen Priestern und den Schriftgelehrten, und sie werden ihn verdammen zum Tode, und ihn den Heiden überliefern;
పశ్యత వయం యిరూశాలమ్పురం యామః, తత్ర మనుష్యపుత్రః ప్రధానయాజకానామ్ ఉపాధ్యాయానాఞ్చ కరేషు సమర్పయిష్యతే; తే చ వధదణ్డాజ్ఞాం దాపయిత్వా పరదేశీయానాం కరేషు తం సమర్పయిష్యన్తి|
34 Und sie werden ihn verspotten, und geißeln, und verspeien, und ihn töten, und nach dreien Tagen wird er auferstehen.
తే తముపహస్య కశయా ప్రహృత్య తద్వపుషి నిష్ఠీవం నిక్షిప్య తం హనిష్యన్తి, తతః స తృతీయదినే ప్రోత్థాస్యతి|
35 Und es kamen zu ihm Jakobus und Johannes, die Söhne Zebedäi, und sprachen: Lehrer, wir wollen, daß du uns tuest, was wir dich bitten werden.
తతః సివదేః పుత్రౌ యాకూబ్యోహనౌ తదన్తికమ్ ఏత్య ప్రోచతుః, హే గురో యద్ ఆవాభ్యాం యాచిష్యతే తదస్మదర్థం భవాన్ కరోతు నివేదనమిదమావయోః|
36 Er aber sprach zu ihnen: Was wollt ihr, daß ich euch tun soll?
తతః స కథితవాన్, యువాం కిమిచ్ఛథః? కిం మయా యుష్మదర్థం కరణీయం?
37 Sie aber sprachen zu ihm: Gib uns, daß wir, einer zu deiner Rechten, und einer zu deiner Linken, sitzen dürfen in deiner Herrlichkeit.
తదా తౌ ప్రోచతుః, ఆవయోరేకం దక్షిణపార్శ్వే వామపార్శ్వే చైకం తవైశ్వర్య్యపదే సముపవేష్టుమ్ ఆజ్ఞాపయ|
38 Jesus aber sprach zu ihnen: Ihr wisset nicht, was ihr bittet. Könnet ihr trinken den Kelch, welchen ich trinke, oder getauft werden mit der Taufe, da ich mit getauft werde?
కిన్తు యీశుః ప్రత్యువాచ యువామజ్ఞాత్వేదం ప్రార్థయేథే, యేన కంసేనాహం పాస్యామి తేన యువాభ్యాం కిం పాతుం శక్ష్యతే? యస్మిన్ మజ్జనేనాహం మజ్జిష్యే తన్మజ్జనే మజ్జయితుం కిం యువాభ్యాం శక్ష్యతే? తౌ ప్రత్యూచతుః శక్ష్యతే|
39 Sie aber sprachen zu ihm: Wir können. Jesus aber sprach zu ihnen: Den Kelch zwar, welchen ich trinke, werdet ihr trinken, und mit der Taufe, da ich mit getauft werde, sollt ihr getauft werden,
తదా యీశురవదత్ యేన కంసేనాహం పాస్యామి తేనావశ్యం యువామపి పాస్యథః, యేన మజ్జనేన చాహం మజ్జియ్యే తత్ర యువామపి మజ్జిష్యేథే|
40 Aber das Sitzen zu meiner Rechten, oder Linken, steht nicht bei mir zu geben, sondern denen es bereitet ist.
కిన్తు యేషామర్థమ్ ఇదం నిరూపితం, తాన్ విహాయాన్యం కమపి మమ దక్షిణపార్శ్వే వామపార్శ్వే వా సముపవేశయితుం మమాధికారో నాస్తి|
41 Und als das die Zehn hörten, fingen sie an böse zu werden über Jakobus und Johannes.
అథాన్యదశశిష్యా ఇమాం కథాం శ్రుత్వా యాకూబ్యోహన్భ్యాం చుకుపుః|
42 Und Jesus rief sie herbei, und sagt ihnen: Ihr wisset, daß die, so als Fürsten der Heiden gelten, sie von oben hinunterherrschen, und ihre Großen sie vergewaltigen.
కిన్తు యీశుస్తాన్ సమాహూయ బభాషే, అన్యదేశీయానాం రాజత్వం యే కుర్వ్వన్తి తే తేషామేవ ప్రభుత్వం కుర్వ్వన్తి, తథా యే మహాలోకాస్తే తేషామ్ అధిపతిత్వం కుర్వ్వన్తీతి యూయం జానీథ|
43 Nicht so soll es aber bei euch sein, sondern wer unter euch groß werden will, der sei euer Diener.
కిన్తు యుష్మాకం మధ్యే న తథా భవిష్యతి, యుష్మాకం మధ్యే యః ప్రాధాన్యం వాఞ్ఛతి స యుష్మాకం సేవకో భవిష్యతి,
44 Und wer der Erste von euch werden will, der sei aller Knecht.
యుష్మాకం యో మహాన్ భవితుమిచ్ఛతి స సర్వ్వేషాం కిఙ్కరో భవిష్యతి|
45 Denn auch der Menschensohn ist nicht gekommen, sich dienen zu lassen, sondern zu dienen, und seine Seele als Lösegeld für viele hinzugeben.
యతో మనుష్యపుత్రః సేవ్యో భవితుం నాగతః సేవాం కర్త్తాం తథానేకేషాం పరిత్రాణస్య మూల్యరూపస్వప్రాణం దాతుఞ్చాగతః|
46 Und sie kommen nach Jericho; und als er von Jericho auszog, und seine Jünger und ein bedeutender Volkshaufe, da saß ein Blinder, Bartimäus, der Sohn des Timäus, am Wege und bettelte.
అథ తే యిరీహోనగరం ప్రాప్తాస్తస్మాత్ శిష్యై ర్లోకైశ్చ సహ యీశో ర్గమనకాలే టీమయస్య పుత్రో బర్టీమయనామా అన్ధస్తన్మార్గపార్శ్వే భిక్షార్థమ్ ఉపవిష్టః|
47 Und als er hörte, daß es Jesus der Nazaräer ist, fing er an zu schreien, und zu sagen: Sohn Davids, Jesu, erbarme dich mein!
స నాసరతీయస్య యీశోరాగమనవార్త్తాం ప్రాప్య ప్రోచై ర్వక్తుమారేభే, హే యీశో దాయూదః సన్తాన మాం దయస్వ|
48 Und viele bedrohten ihn, daß er schweigen sollte, aber er schrie noch viel mehr: Sohn Davids, Jesu, erbarme dich mein!
తతోనేకే లోకా మౌనీభవేతి తం తర్జయామాసుః, కిన్తు స పునరధికముచ్చై ర్జగాద, హే యీశో దాయూదః సన్తాన మాం దయస్వ|
49 Und Jesus stand stille und sagte, man solle ihn rufen; und sie rufen den Blinden, und sagen ihm: Sei getrost! Stehe auf, er ruft dich.
తదా యీశుః స్థిత్వా తమాహ్వాతుం సమాదిదేశ, తతో లోకాస్తమన్ధమాహూయ బభాషిరే, హే నర, స్థిరో భవ, ఉత్తిష్ఠ, స త్వామాహ్వయతి|
50 Er aber warf sein Kleid von sich, stand auf, und kam zu Jesus.
తదా స ఉత్తరీయవస్త్రం నిక్షిప్య ప్రోత్థాయ యీశోః సమీపం గతః|
51 Und Jesus antwortete, und sagt ihm: Was willst du, daß ich dir tun soll? Der Blinde aber sprach zu ihm: Rabbuni, daß ich sehend werde!
తతో యీశుస్తమవదత్ త్వయా కిం ప్రార్థ్యతే? తుభ్యమహం కిం కరిష్యామీ? తదా సోన్ధస్తమువాచ, హే గురో మదీయా దృష్టిర్భవేత్|
52 Jesus aber sprach zu ihm: Gehe hin, dein Glaube hat dir geholfen. Und alsbald ward er sehend, und folgte ihm nach auf dem Wege.
తతో యీశుస్తమువాచ యాహి తవ విశ్వాసస్త్వాం స్వస్థమకార్షీత్, తస్మాత్ తత్క్షణం స దృష్టిం ప్రాప్య పథా యీశోః పశ్చాద్ యయౌ|
