Lukas 5
1 Es geschah aber, da das Volk ihn drängte, um das Wort Gottes zu hören, da stand er am See Genezareth,
ಅನನ್ತರಂ ಯೀಶುರೇಕದಾ ಗಿನೇಷರಥ್ದಸ್ಯ ತೀರ ಉತ್ತಿಷ್ಠತಿ, ತದಾ ಲೋಕಾ ಈಶ್ವರೀಯಕಥಾಂ ಶ್ರೋತುಂ ತದುಪರಿ ಪ್ರಪತಿತಾಃ|
2 Und sah zwei Boote am See stehen; die Fischer aber waren ausgetreten aus ihnen, und wuschen ihre Netze.
ತದಾನೀಂ ಸ ಹ್ದಸ್ಯ ತೀರಸಮೀಪೇ ನೌದ್ವಯಂ ದದರ್ಶ ಕಿಞ್ಚ ಮತ್ಸ್ಯೋಪಜೀವಿನೋ ನಾವಂ ವಿಹಾಯ ಜಾಲಂ ಪ್ರಕ್ಷಾಲಯನ್ತಿ|
3 Da er aber in eins der Boote getreten war, das Simon gehörte, bat er ihn, ein wenig vom Lande wegzufahren, und setzte sich, und lehrte die Volkshaufen aus dem Boote.
ತತಸ್ತಯೋರ್ದ್ವಯೋ ರ್ಮಧ್ಯೇ ಶಿಮೋನೋ ನಾವಮಾರುಹ್ಯ ತೀರಾತ್ ಕಿಞ್ಚಿದ್ದೂರಂ ಯಾತುಂ ತಸ್ಮಿನ್ ವಿನಯಂ ಕೃತ್ವಾ ನೌಕಾಯಾಮುಪವಿಶ್ಯ ಲೋಕಾನ್ ಪ್ರೋಪದಿಷ್ಟವಾನ್|
4 Als er aber aufhörte zu reden, sprach er zu Simon: Fahre auf die Höhe, und werfet eure Netze aus, zum Fange.
ಪಶ್ಚಾತ್ ತಂ ಪ್ರಸ್ತಾವಂ ಸಮಾಪ್ಯ ಸ ಶಿಮೋನಂ ವ್ಯಾಜಹಾರ, ಗಭೀರಂ ಜಲಂ ಗತ್ವಾ ಮತ್ಸ್ಯಾನ್ ಧರ್ತ್ತುಂ ಜಾಲಂ ನಿಕ್ಷಿಪ|
5 Und Simon antwortete, und sprach zu ihm: Meister, die ganze nacht hindurch haben wir uns gemüht, und nichts gefangen; auf dein Wort aber will ich das Netz auswerfen.
ತತಃ ಶಿಮೋನ ಬಭಾಷೇ, ಹೇ ಗುರೋ ಯದ್ಯಪಿ ವಯಂ ಕೃತ್ಸ್ನಾಂ ಯಾಮಿನೀಂ ಪರಿಶ್ರಮ್ಯ ಮತ್ಸ್ಯೈಕಮಪಿ ನ ಪ್ರಾಪ್ತಾಸ್ತಥಾಪಿ ಭವತೋ ನಿದೇಶತೋ ಜಾಲಂ ಕ್ಷಿಪಾಮಃ|
6 Und als sie das taten, umschlossen sie eine große Menge Fische, und es zerriß ihr Netz.
ಅಥ ಜಾಲೇ ಕ್ಷಿಪ್ತೇ ಬಹುಮತ್ಸ್ಯಪತನಾದ್ ಆನಾಯಃ ಪ್ರಚ್ಛಿನ್ನಃ|
7 Und sie winkten ihren Genossen im andern Boot, daß sie kämen, und hälfen ihnen ziehen. Und sie kamen und füllten beide Boote, so daß sie sanken.
ತಸ್ಮಾದ್ ಉಪಕರ್ತ್ತುಮ್ ಅನ್ಯನೌಸ್ಥಾನ್ ಸಙ್ಗಿನ ಆಯಾತುಮ್ ಇಙ್ಗಿತೇನ ಸಮಾಹ್ವಯನ್ ತತಸ್ತ ಆಗತ್ಯ ಮತ್ಸ್ಯೈ ರ್ನೌದ್ವಯಂ ಪ್ರಪೂರಯಾಮಾಸು ರ್ಯೈ ರ್ನೌದ್ವಯಂ ಪ್ರಮಗ್ನಮ್|
8 Da das Simon Petrus sah, fiel er zu den Knieen Jesu, und sprach: Gehe hinaus von mir, denn ich bin ein sündiger Mann, Herr!
ತದಾ ಶಿಮೋನ್ಪಿತರಸ್ತದ್ ವಿಲೋಕ್ಯ ಯೀಶೋಶ್ಚರಣಯೋಃ ಪತಿತ್ವಾ, ಹೇ ಪ್ರಭೋಹಂ ಪಾಪೀ ನರೋ ಮಮ ನಿಕಟಾದ್ ಭವಾನ್ ಯಾತು, ಇತಿ ಕಥಿತವಾನ್|
9 Denn ein Schrecken war ihn angekommen, und alle, die mit ihm waren, ob dem Fang der Fische, den sie getan hatten;
ಯತೋ ಜಾಲೇ ಪತಿತಾನಾಂ ಮತ್ಸ್ಯಾನಾಂ ಯೂಥಾತ್ ಶಿಮೋನ್ ತತ್ಸಙ್ಗಿನಶ್ಚ ಚಮತ್ಕೃತವನ್ತಃ; ಶಿಮೋನಃ ಸಹಕಾರಿಣೌ ಸಿವದೇಃ ಪುತ್ರೌ ಯಾಕೂಬ್ ಯೋಹನ್ ಚೇಮೌ ತಾದೃಶೌ ಬಭೂವತುಃ|
10 Desgleichen auch Jakobus und Johannes, die Söhne Zebedäi, welche Simons Genossen waren. Und Jesus sprach zu Simon: Fürchte dich nicht! von nun an wirst du Menschen fangen.
ತದಾ ಯೀಶುಃ ಶಿಮೋನಂ ಜಗಾದ ಮಾ ಭೈಷೀರದ್ಯಾರಭ್ಯ ತ್ವಂ ಮನುಷ್ಯಧರೋ ಭವಿಷ್ಯಸಿ|
11 Und sie führten die Schiffe ans Land, und verließen alles, und folgten ihm nach.
ಅನನ್ತರಂ ಸರ್ವ್ವಾಸು ನೌಸು ತೀರಮ್ ಆನೀತಾಸು ತೇ ಸರ್ವ್ವಾನ್ ಪರಿತ್ಯಜ್ಯ ತಸ್ಯ ಪಶ್ಚಾದ್ಗಾಮಿನೋ ಬಭೂವುಃ|
12 Und es geschah, als er in einer der Städte war, und siehe, da war ein Mann voll Aussatz. Und als er Jesus sah, fiel er auf sein Angesicht, bat ihn und sprach: Herr, wenn du willst, kannst du mich reinigen.
ತತಃ ಪರಂ ಯೀಶೌ ಕಸ್ಮಿಂಶ್ಚಿತ್ ಪುರೇ ತಿಷ್ಠತಿ ಜನ ಏಕಃ ಸರ್ವ್ವಾಙ್ಗಕುಷ್ಠಸ್ತಂ ವಿಲೋಕ್ಯ ತಸ್ಯ ಸಮೀಪೇ ನ್ಯುಬ್ಜಃ ಪತಿತ್ವಾ ಸವಿನಯಂ ವಕ್ತುಮಾರೇಭೇ, ಹೇ ಪ್ರಭೋ ಯದಿ ಭವಾನಿಚ್ಛತಿ ತರ್ಹಿ ಮಾಂ ಪರಿಷ್ಕರ್ತ್ತುಂ ಶಕ್ನೋತಿ|
13 Und er streckte seine Hand aus, rührte ihn an, und sprach: Ich will, sei gereinigt; und alsbald ging der Aussatz von ihm.
ತದಾನೀಂ ಸ ಪಾಣಿಂ ಪ್ರಸಾರ್ಯ್ಯ ತದಙ್ಗಂ ಸ್ಪೃಶನ್ ಬಭಾಷೇ ತ್ವಂ ಪರಿಷ್ಕ್ರಿಯಸ್ವೇತಿ ಮಮೇಚ್ಛಾಸ್ತಿ ತತಸ್ತತ್ಕ್ಷಣಂ ಸ ಕುಷ್ಠಾತ್ ಮುಕ್ತಃ|
14 Und er gebot ihm, es niemand zu sagen, sondern gehe hin, zeige dich dem Priestern, und opfere für deine Reinigung, wie Moses geboten hat, ihnen zum Zeugnis.
ಪಶ್ಚಾತ್ ಸ ತಮಾಜ್ಞಾಪಯಾಮಾಸ ಕಥಾಮಿಮಾಂ ಕಸ್ಮೈಚಿದ್ ಅಕಥಯಿತ್ವಾ ಯಾಜಕಸ್ಯ ಸಮೀಪಞ್ಚ ಗತ್ವಾ ಸ್ವಂ ದರ್ಶಯ, ಲೋಕೇಭ್ಯೋ ನಿಜಪರಿಷ್ಕೃತತ್ವಸ್ಯ ಪ್ರಮಾಣದಾನಾಯ ಮೂಸಾಜ್ಞಾನುಸಾರೇಣ ದ್ರವ್ಯಮುತ್ಮೃಜಸ್ವ ಚ|
15 Es kam aber die Rede von ihm um so mehr herum; und es kamen viele Volkshaufen, zu hören von ihm, und geheilt zu werden von ihren Krankheiten.
ತಥಾಪಿ ಯೀಶೋಃ ಸುಖ್ಯಾತಿ ರ್ಬಹು ವ್ಯಾಪ್ತುಮಾರೇಭೇ ಕಿಞ್ಚ ತಸ್ಯ ಕಥಾಂ ಶ್ರೋತುಂ ಸ್ವೀಯರೋಗೇಭ್ಯೋ ಮೋಕ್ತುಞ್ಚ ಲೋಕಾ ಆಜಗ್ಮುಃ|
16 Er aber entwich in die Wüste, und betete.
ಅಥ ಸ ಪ್ರಾನ್ತರಂ ಗತ್ವಾ ಪ್ರಾರ್ಥಯಾಞ್ಚಕ್ರೇ|
17 Und es geschah an einem der Tage, daß er lehrte, und Pharisäer und Gesetzeslehrer saßen da, welche gekommen waren aus allen Dörfern Galiläas und Judäas und von Jerusalem; und die Kraft des Herrn war da, daß er sie heilte.
ಅಪರಞ್ಚ ಏಕದಾ ಯೀಶುರುಪದಿಶತಿ, ಏತರ್ಹಿ ಗಾಲೀಲ್ಯಿಹೂದಾಪ್ರದೇಶಯೋಃ ಸರ್ವ್ವನಗರೇಭ್ಯೋ ಯಿರೂಶಾಲಮಶ್ಚ ಕಿಯನ್ತಃ ಫಿರೂಶಿಲೋಕಾ ವ್ಯವಸ್ಥಾಪಕಾಶ್ಚ ಸಮಾಗತ್ಯ ತದನ್ತಿಕೇ ಸಮುಪವಿವಿಶುಃ, ತಸ್ಮಿನ್ ಕಾಲೇ ಲೋಕಾನಾಮಾರೋಗ್ಯಕಾರಣಾತ್ ಪ್ರಭೋಃ ಪ್ರಭಾವಃ ಪ್ರಚಕಾಶೇ|
18 Und siehe, Männer brachten einen Menschen auf einem Bett, der war gichtbrüchig, und sie suchten ihn hineinzutragen, und vor ihn zu legen.
ಪಶ್ಚಾತ್ ಕಿಯನ್ತೋ ಲೋಕಾ ಏಕಂ ಪಕ್ಷಾಘಾತಿನಂ ಖಟ್ವಾಯಾಂ ನಿಧಾಯ ಯೀಶೋಃ ಸಮೀಪಮಾನೇತುಂ ಸಮ್ಮುಖೇ ಸ್ಥಾಪಯಿತುಞ್ಚ ವ್ಯಾಪ್ರಿಯನ್ತ|
19 Und als sie nicht fanden, wo sie ihn hineinbrächten, von wegen des Volkshaufens, stiegen sie auf das Dach, und ließen ihn durch die Ziegel herab, samt dem Bette, mitten vor Jesus.
ಕಿನ್ತು ಬಹುಜನನಿವಹಸಮ್ವಾಧಾತ್ ನ ಶಕ್ನುವನ್ತೋ ಗೃಹೋಪರಿ ಗತ್ವಾ ಗೃಹಪೃಷ್ಠಂ ಖನಿತ್ವಾ ತಂ ಪಕ್ಷಾಘಾತಿನಂ ಸಖಟ್ವಂ ಗೃಹಮಧ್ಯೇ ಯೀಶೋಃ ಸಮ್ಮುಖೇ ಽವರೋಹಯಾಮಾಸುಃ|
20 Und als er ihren Glauben sah, sprach er: Mensch, deine Sünden sind dir vergeben.
ತದಾ ಯೀಶುಸ್ತೇಷಾಮ್ ಈದೃಶಂ ವಿಶ್ವಾಸಂ ವಿಲೋಕ್ಯ ತಂ ಪಕ್ಷಾಘಾತಿನಂ ವ್ಯಾಜಹಾರ, ಹೇ ಮಾನವ ತವ ಪಾಪಮಕ್ಷಮ್ಯತ|
21 Und die Schriftgelehrten und Pharisäer fingen an zu denken: Wer ist dieser, der Lästerungen redet? Wer kann Sünden vergeben, außer allein Gott?
ತಸ್ಮಾದ್ ಅಧ್ಯಾಪಕಾಃ ಫಿರೂಶಿನಶ್ಚ ಚಿತ್ತೈರಿತ್ಥಂ ಪ್ರಚಿನ್ತಿತವನ್ತಃ, ಏಷ ಜನ ಈಶ್ವರಂ ನಿನ್ದತಿ ಕೋಯಂ? ಕೇವಲಮೀಶ್ವರಂ ವಿನಾ ಪಾಪಂ ಕ್ಷನ್ತುಂ ಕಃ ಶಕ್ನೋತಿ?
22 Jesus aber merkte ihre Gedanken, antwortete, und sprach zu ihnen: Was denkt ihr in euern Herzen?
ತದಾ ಯೀಶುಸ್ತೇಷಾಮ್ ಇತ್ಥಂ ಚಿನ್ತನಂ ವಿದಿತ್ವಾ ತೇಭ್ಯೋಕಥಯದ್ ಯೂಯಂ ಮನೋಭಿಃ ಕುತೋ ವಿತರ್ಕಯಥ?
23 Was ist leichter zu sagen: Deine Sünden sind dir vergeben, oder zu sagen: Stehe auf und wandle?
ತವ ಪಾಪಕ್ಷಮಾ ಜಾತಾ ಯದ್ವಾ ತ್ವಮುತ್ಥಾಯ ವ್ರಜ ಏತಯೋ ರ್ಮಧ್ಯೇ ಕಾ ಕಥಾ ಸುಕಥ್ಯಾ?
24 Damit ihr aber wisset, daß der Menschensohn Macht hat auf Erden, Sünden zu vergeben, spricht er zu dem Gichtbrüchigen: Ich sage dir: Stehe auf, nimm dein Bett, und gehe in dein Haus.
ಕಿನ್ತು ಪೃಥಿವ್ಯಾಂ ಪಾಪಂ ಕ್ಷನ್ತುಂ ಮಾನವಸುತಸ್ಯ ಸಾಮರ್ಥ್ಯಮಸ್ತೀತಿ ಯಥಾ ಯೂಯಂ ಜ್ಞಾತುಂ ಶಕ್ನುಥ ತದರ್ಥಂ (ಸ ತಂ ಪಕ್ಷಾಘಾತಿನಂ ಜಗಾದ) ಉತ್ತಿಷ್ಠ ಸ್ವಶಯ್ಯಾಂ ಗೃಹೀತ್ವಾ ಗೃಹಂ ಯಾಹೀತಿ ತ್ವಾಮಾದಿಶಾಮಿ|
25 Und plötzlich stund er auf vor ihnen, nahm auf das, worauf er gelegen hatte, und ging hin in sein Haus, indem er Gott pries.
ತಸ್ಮಾತ್ ಸ ತತ್ಕ್ಷಣಮ್ ಉತ್ಥಾಯ ಸರ್ವ್ವೇಷಾಂ ಸಾಕ್ಷಾತ್ ನಿಜಶಯನೀಯಂ ಗೃಹೀತ್ವಾ ಈಶ್ವರಂ ಧನ್ಯಂ ವದನ್ ನಿಜನಿವೇಶನಂ ಯಯೌ|
26 Und Verwunderung ergriff alle, und sie priesen Gott, und wurden voll Furcht, und sprachen: Wir haben heute unerhörte Dinge gesehen.
ತಸ್ಮಾತ್ ಸರ್ವ್ವೇ ವಿಸ್ಮಯ ಪ್ರಾಪ್ತಾ ಮನಃಸು ಭೀತಾಶ್ಚ ವಯಮದ್ಯಾಸಮ್ಭವಕಾರ್ಯ್ಯಾಣ್ಯದರ್ಶಾಮ ಇತ್ಯುಕ್ತ್ವಾ ಪರಮೇಶ್ವರಂ ಧನ್ಯಂ ಪ್ರೋದಿತಾಃ|
27 Und nach diesem ging er hinaus, und sah einen Zöllner, mit Namen Levi, an der Zollstätte sitzen, und sprach zu ihm: Folge mir nach!
ತತಃ ಪರಂ ಬಹಿರ್ಗಚ್ಛನ್ ಕರಸಞ್ಚಯಸ್ಥಾನೇ ಲೇವಿನಾಮಾನಂ ಕರಸಞ್ಚಾಯಕಂ ದೃಷ್ಟ್ವಾ ಯೀಶುಸ್ತಮಭಿದಧೇ ಮಮ ಪಶ್ಚಾದೇಹಿ|
28 Und er verließ alles, stund auf, und folgte ihm nach.
ತಸ್ಮಾತ್ ಸ ತತ್ಕ್ಷಣಾತ್ ಸರ್ವ್ವಂ ಪರಿತ್ಯಜ್ಯ ತಸ್ಯ ಪಶ್ಚಾದಿಯಾಯ|
29 Und Levi richtete ihm ein großes Gastmahl zu in seinem Hause, und viel Volk von Zöllnern und andern lag mit ihm nieder.
ಅನನ್ತರಂ ಲೇವಿ ರ್ನಿಜಗೃಹೇ ತದರ್ಥಂ ಮಹಾಭೋಜ್ಯಂ ಚಕಾರ, ತದಾ ತೈಃ ಸಹಾನೇಕೇ ಕರಸಞ್ಚಾಯಿನಸ್ತದನ್ಯಲೋಕಾಶ್ಚ ಭೋಕ್ತುಮುಪವಿವಿಶುಃ|
30 Und ihre Pharisäer und Schriftgelehrten murrten wider seine Jünger, und sprachen: Warum esset und trinket ihr mit den Zöllnern und Sündern.
ತಸ್ಮಾತ್ ಕಾರಣಾತ್ ಚಣ್ಡಾಲಾನಾಂ ಪಾಪಿಲೋಕಾನಾಞ್ಚ ಸಙ್ಗೇ ಯೂಯಂ ಕುತೋ ಭಂಗ್ಧ್ವೇ ಪಿವಥ ಚೇತಿ ಕಥಾಂ ಕಥಯಿತ್ವಾ ಫಿರೂಶಿನೋಽಧ್ಯಾಪಕಾಶ್ಚ ತಸ್ಯ ಶಿಷ್ಯೈಃ ಸಹ ವಾಗ್ಯುದ್ಧಂ ಕರ್ತ್ತುಮಾರೇಭಿರೇ|
31 Und Jesus antwortete, und sprach zu ihnen: Die Gesunden haben den Arzt nicht nötig, sondern die Kranken.
ತಸ್ಮಾದ್ ಯೀಶುಸ್ತಾನ್ ಪ್ರತ್ಯವೋಚದ್ ಅರೋಗಲೋಕಾನಾಂ ಚಿಕಿತ್ಸಕೇನ ಪ್ರಯೋಜನಂ ನಾಸ್ತಿ ಕಿನ್ತು ಸರೋಗಾಣಾಮೇವ|
32 Ich bin nicht gekommen, Gerechte, sondern Sünder zur Gesinnungsänderung zu rufen.
ಅಹಂ ಧಾರ್ಮ್ಮಿಕಾನ್ ಆಹ್ವಾತುಂ ನಾಗತೋಸ್ಮಿ ಕಿನ್ತು ಮನಃ ಪರಾವರ್ತ್ತಯಿತುಂ ಪಾಪಿನ ಏವ|
33 Sie aber sprachen zu ihm: Warum fasten die Jünger Johannis häufig, und verrichten Gebete, desgleichen die der Pharisäer, die deinigen aber essen und trinken?
ತತಸ್ತೇ ಪ್ರೋಚುಃ, ಯೋಹನಃ ಫಿರೂಶಿನಾಞ್ಚ ಶಿಷ್ಯಾ ವಾರಂವಾರಮ್ ಉಪವಸನ್ತಿ ಪ್ರಾರ್ಥಯನ್ತೇ ಚ ಕಿನ್ತು ತವ ಶಿಷ್ಯಾಃ ಕುತೋ ಭುಞ್ಜತೇ ಪಿವನ್ತಿ ಚ?
34 Er aber sprach zu ihnen: Ihr könnet nicht die Söhne des Hochzeitshauses, während der Bräutigam bei ihnen ist, fasten machen.
ತದಾ ಸ ತಾನಾಚಖ್ಯೌ ವರೇ ಸಙ್ಗೇ ತಿಷ್ಠತಿ ವರಸ್ಯ ಸಖಿಗಣಂ ಕಿಮುಪವಾಸಯಿತುಂ ಶಕ್ನುಥ?
35 Es werden aber Tage kommen, nämlich wann der Bräutigam von ihnen genommen ist, dann werden sie fasten in jenen Tagen.
ಕಿನ್ತು ಯದಾ ತೇಷಾಂ ನಿಕಟಾದ್ ವರೋ ನೇಷ್ಯತೇ ತದಾ ತೇ ಸಮುಪವತ್ಸ್ಯನ್ತಿ|
36 Er sprach aber auch ein Gleichnis zu ihnen: Niemand reißt und flickt einen Lappen von einem neuen Kleid auf ein altes Kleid, sonst zerreißt er das neue, und der Lappen vom neuen paßt doch nicht zum alten.
ಸೋಪರಮಪಿ ದೃಷ್ಟಾನ್ತಂ ಕಥಯಾಮ್ಬಭೂವ ಪುರಾತನವಸ್ತ್ರೇ ಕೋಪಿ ನುತನವಸ್ತ್ರಂ ನ ಸೀವ್ಯತಿ ಯತಸ್ತೇನ ಸೇವನೇನ ಜೀರ್ಣವಸ್ತ್ರಂ ಛಿದ್ಯತೇ, ನೂತನಪುರಾತನವಸ್ತ್ರಯೋ ರ್ಮೇಲಞ್ಚ ನ ಭವತಿ|
37 Und niemand tut jungen Wein in alte Schläuche, sonst zerreißt der junge Wein die Schläuche, und er wird verschüttet, und die Schläuche kommen um,
ಪುರಾತನ್ಯಾಂ ಕುತ್ವಾಂ ಕೋಪಿ ನುತನಂ ದ್ರಾಕ್ಷಾರಸಂ ನ ನಿದಧಾತಿ, ಯತೋ ನವೀನದ್ರಾಕ್ಷಾರಸಸ್ಯ ತೇಜಸಾ ಪುರಾತನೀ ಕುತೂ ರ್ವಿದೀರ್ಯ್ಯತೇ ತತೋ ದ್ರಾಕ್ಷಾರಸಃ ಪತತಿ ಕುತೂಶ್ಚ ನಶ್ಯತಿ|
38 Sondern jungen Wein muß man in neue Schläuche tun und so werden beide erhalten.
ತತೋ ಹೇತೋ ರ್ನೂತನ್ಯಾಂ ಕುತ್ವಾಂ ನವೀನದ್ರಾಕ್ಷಾರಸಃ ನಿಧಾತವ್ಯಸ್ತೇನೋಭಯಸ್ಯ ರಕ್ಷಾ ಭವತಿ|
39 Und niemand, der alten trinkt, will sogleich jungen, denn er sagt: Der alte ist besser.
ಅಪರಞ್ಚ ಪುರಾತನಂ ದ್ರಾಕ್ಷಾರಸಂ ಪೀತ್ವಾ ಕೋಪಿ ನೂತನಂ ನ ವಾಞ್ಛತಿ, ಯತಃ ಸ ವಕ್ತಿ ನೂತನಾತ್ ಪುರಾತನಮ್ ಪ್ರಶಸ್ತಮ್|
