Lukas 23
1 Und ihre ganze Menge stund auf, und sie führten ihn vor Pilatus,
தத: ஸபா⁴ஸ்தா²: ஸர்வ்வலோகா உத்தா²ய தம்’ பீலாதஸம்முக²ம்’ நீத்வாப்ரோத்³ய வக்துமாரேபி⁴ரே,
2 Und fingen an, ihn zu verklagen, und sagten: Diesen haben wir gefunden, daß er unser Volk aufrührt und ihm wehrt, die Steuern dem Kaiser zu geben, indem er sagt, er sei der Messias, ein König.
ஸ்வமபி⁴ஷிக்தம்’ ராஜாநம்’ வத³ந்தம்’ கைமரராஜாய கரதா³நம்’ நிஷேத⁴ந்தம்’ ராஜ்யவிபர்ய்யயம்’ குர்த்தும்’ ப்ரவர்த்தமாநம் ஏந ப்ராப்தா வயம்’|
3 Pilatus aber frug ihn, und sprach: Bist du der König der Juden? Er aber antwortete ihm und sprach: Du sagst es!
ததா³ பீலாதஸ்தம்’ ப்ரு’ஷ்டவாந் த்வம்’ கிம்’ யிஹூதீ³யாநாம்’ ராஜா? ஸ ப்ரத்யுவாச த்வம்’ ஸத்யமுக்தவாந்|
4 Pilatus aber sprach zu den hohen Priestern und Volkshaufen: Ich finde keine Schuld an diesem Menschen.
ததா³ பீலாத: ப்ரதா⁴நயாஜகாதி³லோகாந் ஜகா³த்³, அஹமேதஸ்ய கமப்யபராத⁴ம்’ நாப்தவாந்|
5 Sie aber bestanden darauf, und sprachen: Er wiegelt das Volk auf, indem er durch ganz Judäa lehrt, von Galiläa an bis hierher.
ததஸ்தே புந: ஸாஹமிநோ பூ⁴த்வாவத³ந், ஏஷ கா³லீல ஏதத்ஸ்தா²நபர்ய்யந்தே ஸர்வ்வஸ்மிந் யிஹூதா³தே³ஸே² ஸர்வ்வால்லோகாநுபதி³ஸ்²ய குப்ரவ்ரு’த்திம்’ க்³ராஹீதவாந்|
6 Als aber Pilatus Galiläa hörte, frug er, ob es ein Galiläer sei?
ததா³ பீலாதோ கா³லீலப்ரதே³ஸ²ஸ்ய நாம ஸ்²ருத்வா பப்ரச்ச², கிமயம்’ கா³லீலீயோ லோக: ?
7 Und da er erfuhr, daß er aus der Herrschaft Herodis sei, sandte er ihn zu Herodes, denn er war auch in Jerusalem in jenen Tagen.
தத: ஸ கா³லீல்ப்ரதே³ஸீ²யஹேரோத்³ராஜஸ்ய ததா³ ஸ்தி²தேஸ்தஸ்ய ஸமீபே யீஸு²ம்’ ப்ரேஷயாமாஸ|
8 Als aber Herodes Jesus sah, freute er sich sehr, denn er wollte ihn längst sehen, weil er viel von ihm gehört hatte, und er hoffte zu sehen, wie ein Zeichen von ihm geschähe.
ததா³ ஹேரோத்³ யீஸு²ம்’ விலோக்ய ஸந்துதோஷ, யத: ஸ தஸ்ய ப³ஹுவ்ரு’த்தாந்தஸ்²ரவணாத் தஸ்ய கிஞிசதா³ஸ்²சர்ய்யகர்ம்ம பஸ்²யதி இத்யாஸா²ம்’ க்ரு’த்வா ப³ஹுகாலமாரப்⁴ய தம்’ த்³ரஷ்டும்’ ப்ரயாஸம்’ க்ரு’தவாந்|
9 Und er frug ihn mit vielen Worten, aber er antwortete ihm nichts.
தஸ்மாத் தம்’ ப³ஹுகதா²: பப்ரச்ச² கிந்து ஸ தஸ்ய கஸ்யாபி வாக்யஸ்ய ப்ரத்யுத்தரம்’ நோவாச|
10 Es stunden aber die hohen Priester und Schriftgelehten, und verklagten ihn heftig.
அத² ப்ரதா⁴நயாஜகா அத்⁴யாபகாஸ்²ச ப்ரோத்திஷ்ட²ந்த: ஸாஹஸேந தமபவதி³தும்’ ப்ராரேபி⁴ரே|
11 Nachdem nun Herodes mit seinen Kriegsleuten ihn verachtet und verspottet hatte, legte er ihm ein weißes Gewand an, und sandte ihn zurück zu Pilatus.
ஹேரோத்³ தஸ்ய ஸேநாக³ணஸ்²ச தமவஜ்ஞாய உபஹாஸத்வேந ராஜவஸ்த்ரம்’ பரிதா⁴ப்ய புந: பீலாதம்’ ப்ரதி தம்’ ப்ராஹிணோத்|
12 Pilatus und Herodes wurden aber an demselbigen Tage Freunde miteinander, denn vorher waren sie in Feindschaft gegen einander.
பூர்வ்வம்’ ஹேரோத்³பீலாதயோ: பரஸ்பரம்’ வைரபா⁴வ ஆஸீத் கிந்து தத்³தி³நே த்³வயோ ர்மேலநம்’ ஜாதம்|
13 Pilatus aber rief die hohen Priester und die Obersten und das Volk zusammen,
பஸ்²சாத் பீலாத: ப்ரதா⁴நயாஜகாந் ஸா²ஸகாந் லோகாம்’ஸ்²ச யுக³பதா³ஹூய ப³பா⁴ஷே,
14 Und sprach zu ihnen: Ihr habt diesen Menschen vor mich gebracht, als mache er das Volk abfällig; und siehe, ich habe ihn vor euch verhört, und habe nichts an diesem Menschen gefunden von der Schuld, deren ihr ihn angeklagt;
ராஜ்யவிபர்ய்யயகாரகோயம் இத்யுக்த்வா மநுஷ்யமேநம்’ மம நிகடமாநைஷ்ட கிந்து பஸ்²யத யுஷ்மாகம்’ ஸமக்ஷம் அஸ்ய விசாரம்’ க்ரு’த்வாபி ப்ரோக்தாபவாதா³நுரூபேணாஸ்ய கோப்யபராத⁴: ஸப்ரமாணோ ந ஜாத: ,
15 Aber auch Herodes nicht; denn ich habe euch zu ihm gesandt, und siehe, es ist von ihm nichts verübt worden, das des Todes wert wäre.
யூயஞ்ச ஹேரோத³: ஸந்நிதௌ⁴ ப்ரேஷிதா மயா தத்ராஸ்ய கோப்யபராத⁴ஸ்தேநாபி ந ப்ராப்த: | பஸ்²யதாநேந வத⁴ஹேதுகம்’ கிமபி நாபராத்³த⁴ம்’|
16 Ich will ihn nun züchtigen, und loslassen.
தஸ்மாதே³நம்’ தாட³யித்வா விஹாஸ்யாமி|
17 Er war aber gehalten, ihnen auf das Fest einen loszugeben.
தத்ரோத்ஸவே தேஷாமேகோ மோசயிதவ்ய: |
18 Sie schrieen aber im ganzen Haufen, und sprachen: Bring ihn um! Laß uns aber den Barrabas los!
இதி ஹேதோஸ்தே ப்ரோச்சைரேகதா³ ப்ரோசு: , ஏநம்’ தூ³ரீக்ரு’த்ய ப³ரப்³பா³நாமாநம்’ மோசய|
19 Dieser war nämlich um eines in der Stadt entstandenen Aufstandes und um eines Mordes willen in das Gefängnis geworfen worden.
ஸ ப³ரப்³பா³ நக³ர உபப்லவவதா⁴பராதா⁴ப்⁴யாம்’ காராயாம்’ ப³த்³த⁴ ஆஸீத்|
20 Abermal rief ihnen Pilatus zu; denn er wollte Jesus loslassen.
கிந்து பீலாதோ யீஸு²ம்’ மோசயிதும்’ வாஞ்ச²ந் புநஸ்தாநுவாச|
21 Sie aber schrieen dawider, und sprachen: Kreuzige, kreuzige ihn!
ததா²ப்யேநம்’ க்ருஸே² வ்யத⁴ க்ருஸே² வ்யதே⁴தி வத³ந்தஸ்தே ருருவு: |
22 Er aber sprach zum drittenmal zu ihnen: Was Arges hat denn dieser getan? Ich finde keine Ursache des Todes an ihm. Ich will ihn nun züchtigen, und loslassen.
தத: ஸ த்ரு’தீயவாரம்’ ஜகா³த³ குத: ? ஸ கிம்’ கர்ம்ம க்ரு’தவாந்? நாஹமஸ்ய கமபி வதா⁴பராத⁴ம்’ ப்ராப்த: கேவலம்’ தாட³யித்வாமும்’ த்யஜாமி|
23 Sie aber hielten an mit großem Geschrei, und forderten, daß er gekreuzigt würde. Und ihr und der hohen Priester Geschrei nahm überhand.
ததா²பி தே புநரேநம்’ க்ருஸே² வ்யத⁴ இத்யுக்த்வா ப்ரோச்சைர்த்³ரு’ட⁴ம்’ ப்ரார்த²யாஞ்சக்ரிரே;
24 Da urteilte Pilatus, daß ihre Forderung geschähe,
தத: ப்ரதா⁴நயாஜகாதீ³நாம்’ கலரவே ப்ரப³லே ஸதி தேஷாம்’ ப்ரார்த²நாரூபம்’ கர்த்தும்’ பீலாத ஆதி³தே³ஸ²|
25 Und gab den los, der wegen Aufstand und Mord ins Gefängnis geworfen wurde, und um welchen sie baten, aber Jesus übergab er ihrem Willen.
ராஜத்³ரோஹவத⁴யோரபராதே⁴ந காராஸ்த²ம்’ யம்’ ஜநம்’ தே யயாசிரே தம்’ மோசயித்வா யீஸு²ம்’ தேஷாமிச்சா²யாம்’ ஸமார்பயத்|
26 Und als sie ihn hinführten, ergriffen sie einen, Simon von Kyrene, der vom Felde kam, und legten ihm das Kreuz auf, es Jesus nachzutragen.
அத² தே யீஸு²ம்’ க்³ரு’ஹீத்வா யாந்தி, ஏதர்ஹி க்³ராமாதா³க³தம்’ ஸி²மோநநாமாநம்’ குரீணீயம்’ ஜநம்’ த்⁴ரு’த்வா யீஸோ²: பஸ்²சாந்நேதும்’ தஸ்ய ஸ்கந்தே⁴ க்ருஸ²மர்பயாமாஸு: |
27 Es folgte ihm aber eine große Menge des Volkes und der Weiber, die beklagten und bejammerten ihn.
ததோ லோகாரண்யமத்⁴யே ப³ஹுஸ்த்ரியோ ருத³த்யோ விலபந்த்யஸ்²ச யீஸோ²: பஸ்²சாத்³ யயு: |
28 Jesus aber wendete sich um zu ihnen, und sprach: Töchter Jerusalems, weinet nicht über mich, sondern weinet über euch selbst und über eure Kinder!
கிந்து ஸ வ்யாகு⁴ட்ய தா உவாச, ஹே யிரூஸா²லமோ நார்ய்யோ யுயம்’ மத³ர்த²ம்’ ந ருதி³த்வா ஸ்வார்த²ம்’ ஸ்வாபத்யார்த²ஞ்ச ருதி³தி;
29 Denn siehe, es kommen Tage, an welchen man sagen wird: Selig sind die Unfruchtbaren, und die Leiber, die nicht geboren, und die Brüste, die nicht gesäugt haben.
பஸ்²யத ய: கதா³பி க³ர்ப⁴வத்யோ நாப⁴வந் ஸ்தந்யஞ்ச நாபாயயந் தாத்³ரு’ஸீ² ர்வந்த்⁴யா யதா³ த⁴ந்யா வக்ஷ்யந்தி ஸ கால ஆயாதி|
30 Dann werden sie anfangen zu sagen zu den Bergen: Fallet auf uns! und zu den Hügeln: Decket uns!
ததா³ ஹே ஸை²லா அஸ்மாகமுபரி பதத, ஹே உபஸை²லா அஸ்மாநாச்சா²த³யத கதா²மீத்³ரு’ஸீ²ம்’ லோகா வக்ஷ்யந்தி|
31 Denn, wenn man das tut am grünen Holz, was wird mit dem dürren geschehen?
யத: ஸதேஜஸி ஸா²கி²நி சேதே³தத்³ க⁴டதே தர்ஹி ஸு²ஷ்கஸா²கி²நி கிம்’ ந க⁴டிஷ்யதே?
32 Es wurden aber auch zwei andere hingeführt, Übeltäter, mit ihm hingerichtet zu werden.
ததா³ தே ஹந்தும்’ த்³வாவபராதி⁴நௌ தேந ஸார்த்³த⁴ம்’ நிந்யு: |
33 Und als sie an den Ort kamen, der Schädelstätte genannt wird, kreuzigten sie ihn daselbst und die Übeltäter, einen zur Rechten, den anderen aber zur Linken.
அபரம்’ ஸி²ர: கபாலநாமகஸ்தா²நம்’ ப்ராப்ய தம்’ க்ருஸே² விவிது⁴: ; தத்³த்³வயோரபராதி⁴நோரேகம்’ தஸ்ய த³க்ஷிணோ தத³ந்யம்’ வாமே க்ருஸே² விவிது⁴: |
34 Jesus aber sprach: Vater, vergib ihnen! denn sie wissen nicht, was sie tun. Und sie verteilten seine Kleider, und warfen das Los darum.
ததா³ யீஸு²ரகத²யத், ஹே பிதரேதாந் க்ஷமஸ்வ யத ஏதே யத் கர்ம்ம குர்வ்வந்தி தந் ந விது³: ; பஸ்²சாத்தே கு³டிகாபாதம்’ க்ரு’த்வா தஸ்ய வஸ்த்ராணி விப⁴ஜ்ய ஜக்³ரு’ஹு: |
35 Und das Volk stund da, und schaute zu, Es höhnten aber auch die Obersten mit ihnen, und sprachen: Andere hat er errettet; er errette sich selbst, wenn er der Messias ist, der Auserwählte Gottes.
தத்ர லோகஸம்’க⁴ஸ்திஷ்ட²ந் த³த³ர்ஸ²; தே தேஷாம்’ ஸா²ஸகாஸ்²ச தமுபஹஸ்ய ஜக³து³: , ஏஷ இதராந் ரக்ஷிதவாந் யதீ³ஸ்²வரேணாபி⁴ருசிதோ (அ)பி⁴ஷிக்தஸ்த்ராதா ப⁴வதி தர்ஹி ஸ்வமது⁴நா ரக்ஷது|
36 Es verspotteten ihn aber auch die Kriegsknechte, liefen hin, und brachten ihm Essig,
தத³ந்ய: ஸேநாக³ணா ஏத்ய தஸ்மை அம்லரஸம்’ த³த்வா பரிஹஸ்ய ப்ரோவாச,
37 Und sagten: Wenn du der König der Juden bist, so errette dich selbst.
சேத்த்வம்’ யிஹூதீ³யாநாம்’ ராஜாஸி தர்ஹி ஸ்வம்’ ரக்ஷ|
38 Es war aber auch eine Überschrift über ihm, geschrieben in griechischen, römischen und hebräischen Buchstaben: Dieser ist der König der Juden.
யிஹூதீ³யாநாம்’ ராஜேதி வாக்யம்’ யூநாநீயரோமீயேப்³ரீயாக்ஷரை ர்லிகி²தம்’ தச்சி²ரஸ ஊர்த்³த்⁴வே(அ)ஸ்தா²ப்யத|
39 Einer aber von den gehenkten Übeltätern lästerte ihn, und sprach: Wenn du der Messias bist, so errette dich und uns!
ததோ³ப⁴யபார்ஸ்²வயோ ர்வித்³தௌ⁴ யாவபராதி⁴நௌ தயோரேகஸ்தம்’ விநிந்த்³ய ப³பா⁴ஷே, சேத்த்வம் அபி⁴ஷிக்தோஸி தர்ஹி ஸ்வமாவாஞ்ச ரக்ஷ|
40 Der andere aber antwortete, schalt ihn, und sprach: Und du fürchtest Gott auch nicht, da du doch in derselben Strafe bist?
கிந்த்வந்யஸ்தம்’ தர்ஜயித்வாவத³த், ஈஸ்²வராத்தவ கிஞ்சித³பி ப⁴யம்’ நாஸ்தி கிம்’? த்வமபி ஸமாநத³ண்டோ³ஸி,
41 Und wir zwar gerechterweise, denn wir empfangen, was unsre Taten wert sind; dieser aber hat nichts Unpassendes getan.
யோக்³யபாத்ரே ஆவாம்’ ஸ்வஸ்வகர்ம்மணாம்’ ஸமுசிதப²லம்’ ப்ராப்நுவ: கிந்த்வநேந கிமபி நாபராத்³த⁴ம்’|
42 Und er sprach zu Jesus: Erinnere dich meiner, wann du in deiner Königsherrschaft kommst.
அத² ஸ யீஸு²ம்’ ஜகா³த³ ஹே ப்ரபே⁴ ப⁴வாந் ஸ்வராஜ்யப்ரவேஸ²காலே மாம்’ ஸ்மரது|
43 Und Jesus sprach zu ihm: Wahrlich, ich sage dir heute: Mit mir wirst du im Paradiese sein.
ததா³ யீஸு²: கதி²தவாந் த்வாம்’ யதா²ர்த²ம்’ வதா³மி த்வமத்³யைவ மயா ஸார்த்³த⁴ம்’ பரலோகஸ்ய ஸுக²ஸ்தா²நம்’ ப்ராப்ஸ்யஸி|
44 Es war aber um die sechste Stunde, da kam eine Finsternis über das ganze Land, bis zur neunten Stunde.
அபரஞ்ச த்³விதீயயாமாத் த்ரு’தீயயாமபர்ய்யந்தம்’ ரவேஸ்தேஜஸோந்தர்ஹிதத்வாத் ஸர்வ்வதே³ஸோ²(அ)ந்த⁴காரேணாவ்ரு’தோ
45 Und die Sonne ward verfinstert, und der Vorhang des Tempels riß mitten entzwei.
மந்தி³ரஸ்ய யவநிகா ச சி²த்³யமாநா த்³விதா⁴ ப³பூ⁴வ|
46 Und Jesus rief mit lauter Stimme: Vater, in deine Hände Übergebe ich meinen Geist. Und als er das gesagt, verschied er.
ததோ யீஸு²ருச்சைருவாச, ஹே பித ர்மமாத்மாநம்’ தவ கரே ஸமர்பயே, இத்யுக்த்வா ஸ ப்ராணாந் ஜஹௌ|
47 Als aber der Hauptmann sah, was da geschah, pries er Gott, und sprach: Wahrlich, dieser Mensch war gerecht.
ததை³தா க⁴டநா த்³ரு’ஷ்ட்வா ஸ²தஸேநாபதிரீஸ்²வரம்’ த⁴ந்யமுக்த்வா கதி²தவாந் அயம்’ நிதாந்தம்’ ஸாது⁴மநுஷ்ய ஆஸீத்|
48 Und alle die Volkshaufen, die zu diesem Schauspiel zusammengekommen waren, als sie sahen, was geschah, schlugen auf ihre Brust, und kehrten um.
அத² யாவந்தோ லோகா த்³ரஷ்டும் ஆக³தாஸ்தே தா க⁴டநா த்³ரு’ஷ்ட்வா வக்ஷ: ஸு கராகா⁴தம்’ க்ரு’த்வா வ்யாசுட்ய க³தா: |
49 Es stunden aber alle seine Bekannten von ferne, und die Weiber, die ihm von Galiläa nachgefolgt waren, die sahen solches.
யீஸோ² ர்ஜ்ஞாதயோ யா யா யோஷிதஸ்²ச கா³லீலஸ்தேந ஸார்த்³த⁴மாயாதாஸ்தா அபி தூ³ரே ஸ்தி²த்வா தத் ஸர்வ்வம்’ த³த்³ரு’ஸு²: |
50 Und siehe, ein Mann mit Namen Joseph, der ein Ratsherr war, ein guter und gerechter Mann,
ததா³ யிஹூதீ³யாநாம்’ மந்த்ரணாம்’ க்ரியாஞ்சாஸம்மந்யமாந ஈஸ்²வரஸ்ய ராஜத்வம் அபேக்ஷமாணோ
51 Der selbst ihrem Rat und ihrer Tat nicht beigestimmt hatte, vom Arimathäa, der Stadt Judäas, welcher auch selbst auf die Gottesherrschaft wartete,
யிஹூதி³தே³ஸீ²யோ (அ)ரிமதீ²யநக³ரீயோ யூஷப்²நாமா மந்த்ரீ ப⁴த்³ரோ தா⁴ர்ம்மிகஸ்²ச புமாந்
52 Dieser ging zu Pilatus, und bat um den Leib Jesu,
பீலாதாந்திகம்’ க³த்வா யீஸோ² ர்தே³ஹம்’ யயாசே|
53 Und nahm ihn ab, und wickelte ihn in Leinwand, und legte ihn in ein ausgehauenes Grabmal, in welchem noch nie jemand gelegen war.
பஸ்²சாத்³ வபுரவரோஹ்ய வாஸஸா ஸம்’வேஷ்ட்ய யத்ர கோபி மாநுஷோ நாஸ்தா²ப்யத தஸ்மிந் ஸை²லே ஸ்வாதே ஸ்²மஸா²நே தத³ஸ்தா²பயத்|
54 Und es war Rüsttag, und der Sabbat brach an.
தத்³தி³நமாயோஜநீயம்’ தி³நம்’ விஸ்²ராமவாரஸ்²ச ஸமீப: |
55 Die Weiber aber, die nachgefolgt waren, sahen das Grabmahl, und wie sein Leib hingelegt ward.
அபரம்’ யீஸு²நா ஸார்த்³த⁴ம்’ கா³லீல ஆக³தா யோஷித: பஸ்²சாதி³த்வா ஸ்²மஸா²நே தத்ர யதா² வபு: ஸ்தா²பிதம்’ தச்ச த்³ரு’ஷ்ட்வா
56 Und sie kehrten um, und bereiteten Spezereien und Salben; doch den Sabbat über hielten sie sich ruhig nach dem Gesetz.
வ்யாகு⁴ட்ய ஸுக³ந்தி⁴த்³ரவ்யதைலாநி க்ரு’த்வா விதி⁴வத்³ விஸ்²ராமவாரே விஸ்²ராமம்’ சக்ரு: |
