Johannes 17
1 Solches redete Jesus, und hob seine Augen auf gen Himmel, und sprach: Vater, die Stunde ist gekommen; verherrliche deinen Sohn, damit dein Sohn dich auch verherrliche.
தத: பரம்’ யீஸு²ரேதா: கதா²: கத²யித்வா ஸ்வர்க³ம்’ விலோக்யைதத் ப்ரார்த²யத், ஹே பித: ஸமய உபஸ்தி²தவாந்; யதா² தவ புத்ரஸ்தவ மஹிமாநம்’ ப்ரகாஸ²யதி தத³ர்த²ம்’ த்வம்’ நிஜபுத்ரஸ்ய மஹிமாநம்’ ப்ரகாஸ²ய|
2 Gleichwie du ihm Macht gegeben hast über alles Fleisch, damit er allen, die du ihm gegeben hast, ewiges Leben geben möge. (aiōnios g166)
த்வம்’ யோல்லோகாந் தஸ்ய ஹஸ்தே ஸமர்பிதவாந் ஸ யதா² தேப்⁴யோ(அ)நந்தாயு ர்த³தா³தி தத³ர்த²ம்’ த்வம்’ ப்ராணிமாத்ராணாம் அதி⁴பதித்வபா⁴ரம்’ தஸ்மை த³த்தவாந்| (aiōnios g166)
3 Das ist aber das ewige Leben, daß sie ich (als) den alleinigen wahren Gott, und den du gesandt hast, Jesus (als) Messias, erkennen. (aiōnios g166)
யஸ்த்வம் அத்³விதீய: ஸத்ய ஈஸ்²வரஸ்த்வயா ப்ரேரிதஸ்²ச யீஸு²: க்²ரீஷ்ட ஏதயோருப⁴யோ: பரிசயே ப்ராப்தே(அ)நந்தாயு ர்ப⁴வதி| (aiōnios g166)
4 Ich habe dich auf Erden verherrlicht, und das Werk vollendet, welches du mir gegeben hast, damit ich es tun solle.
த்வம்’ யஸ்ய கர்ம்மணோ பா⁴ரம்’ மஹ்யம்’ த³த்தவாந், தத் ஸம்பந்நம்’ க்ரு’த்வா ஜக³த்யஸ்மிந் தவ மஹிமாநம்’ ப்ராகாஸ²யம்’|
5 Und jetzt verherrliche du mich, o Vater, bei dir selbst, mit der Herrlichkeit, welche ich bei dir hatte, ehe die Welt war.
அதஏவ ஹே பித ர்ஜக³த்யவித்³யமாநே த்வயா ஸஹ திஷ்ட²தோ மம யோ மஹிமாஸீத் ஸம்ப்ரதி தவ ஸமீபே மாம்’ தம்’ மஹிமாநம்’ ப்ராபய|
6 Ich habe deinen Namen den Menschen geoffenbart, welche du mir aus der Welt gegeben hast. Dein waren sie, und du hast sie mir gegeben, und sie haben dein Wort behalten.
அந்யச்ச த்வம் ஏதஜ்ஜக³தோ யால்லோகாந் மஹ்யம் அத³தா³ அஹம்’ தேப்⁴யஸ்தவ நாம்நஸ்தத்த்வஜ்ஞாநம் அத³தா³ம்’, தே தவைவாஸந், த்வம்’ தாந் மஹ்யமத³தா³: , தஸ்மாத்தே தவோபதே³ஸ²ம் அக்³ரு’ஹ்லந்|
7 Jetzt haben sie erkannt, daß alles, was du mir gegeben hast, von dir ist,
த்வம்’ மஹ்யம்’ யத் கிஞ்சித்³ அத³தா³ஸ்தத்ஸர்வ்வம்’ த்வத்தோ ஜாயதே இத்யது⁴நாஜாநந்|
8 Denn die Worte, welche du mir gegeben hast, habe ich ihnen gegeben, und sie haben sie angenommen, und wahrhaftig erkannt, daß ich von dir ausgegangen, bin, und geglaubt, daß du mich gesandt hast.
மஹ்யம்’ யமுபதே³ஸ²ம் அத³தா³ அஹமபி தேப்⁴யஸ்தமுபதே³ஸ²ம் அத³தா³ம்’ தேபி தமக்³ரு’ஹ்லந் த்வத்தோஹம்’ நிர்க³த்ய த்வயா ப்ரேரிதோப⁴வம் அத்ர ச வ்யஸ்²வஸந்|
9 Ich bitte für sie; nicht für die Welt bitte ich, sondern für die, welche du mir gegeben hast, denn sie sind dein.
தேஷாமேவ நிமித்தம்’ ப்ரார்த²யே(அ)ஹம்’ ஜக³தோ லோகநிமித்தம்’ ந ப்ரார்த²யே கிந்து யால்லோகாந் மஹ்யம் அத³தா³ஸ்தேஷாமேவ நிமித்தம்’ ப்ரார்த²யே(அ)ஹம்’ யதஸ்தே தவைவாஸதே|
10 Und alles, was mein ist, das ist dein, und was dein ist, das ist mein; und ich bin in ihnen verherrlicht.
யே மம தே தவ யே ச தவ தே மம ததா² தை ர்மம மஹிமா ப்ரகாஸ்²யதே|
11 Und ich bin nicht mehr in der Welt, aber diese sind in der Welt, und ich gehe zu dir. Heiliger Vater, erhalte sie in deinem Namen, die du mir gegeben hast, damit sie eins seien, gleichwie wir.
ஸாம்ப்ரதம் அஸ்மிந் ஜக³தி மமாவஸ்தி²தே: ஸே²ஷம் அப⁴வத் அஹம்’ தவ ஸமீபம்’ க³ச்சா²மி கிந்து தே ஜக³தி ஸ்தா²ஸ்யந்தி; ஹே பவித்ர பிதராவயோ ர்யதை²கத்வமாஸ்தே ததா² தேஷாமப்யேகத்வம்’ ப⁴வதி தத³ர்த²ம்’ யால்லோகாந் மஹ்யம் அத³தா³ஸ்தாந் ஸ்வநாம்நா ரக்ஷ|
12 Als ich bei ihnen in der Welt war, erhielt ich sie in deinem Namen; die du mir gegeben hast, die habe ich bewahrt, und keiner von ihnen ist verloren, außer der Sohn des Verderbens, damit die Schrift erfüllt würde.
யாவந்தி தி³நாநி ஜக³த்யஸ்மிந் தை: ஸஹாஹமாஸம்’ தாவந்தி தி³நாநி தாந் தவ நாம்நாஹம்’ ரக்ஷிதவாந்; யால்லோகாந் மஹ்யம் அத³தா³ஸ்தாந் ஸர்வ்வாந் அஹமரக்ஷம்’, தேஷாம்’ மத்⁴யே கேவலம்’ விநாஸ²பாத்ரம்’ ஹாரிதம்’ தேந த⁴ர்ம்மபுஸ்தகஸ்ய வசநம்’ ப்ரத்யக்ஷம்’ ப⁴வதி|
13 Jetzt aber komme ich zu dir, und dieses rede ich in die Welt, damit sie meine Freude völlig in sich haben mögen.
கிந்த்வது⁴நா தவ ஸந்நிதி⁴ம்’ க³ச்சா²மி மயா யதா² தேஷாம்’ ஸம்பூர்ணாநந்தோ³ ப⁴வதி தத³ர்த²மஹம்’ ஜக³தி திஷ்ட²ந் ஏதா: கதா² அகத²யம்|
14 Ich habe ihnen dein Wort gegeben, und die Welt haßt sie, denn sie sind nicht aus der Welt, gleichwie auch ich nicht aus der Welt bin.
தவோபதே³ஸ²ம்’ தேப்⁴யோ(அ)த³தா³ம்’ ஜக³தா ஸஹ யதா² மம ஸம்ப³ந்தோ⁴ நாஸ்தி ததா² ஜஜதா ஸஹ தேஷாமபி ஸம்ப³ந்தா⁴பா⁴வாஜ் ஜக³தோ லோகாஸ்தாந் ரு’தீயந்தே|
15 Ich bitte nicht, daß du sie aus der Welt nehmest, sondern daß du sie bewahrest vom Bösen.
த்வம்’ ஜக³தஸ்தாந் க்³ரு’ஹாணேதி ந ப்ரார்த²யே கிந்த்வஸு²பா⁴த்³ ரக்ஷேதி ப்ரார்த²யேஹம்|
16 Aus der Welt sind sie nicht, gleichwie ich nicht aus der Welt bin;
அஹம்’ யதா² ஜக³த்ஸம்ப³ந்தீ⁴யோ ந ப⁴வாமி ததா² தேபி ஜக³த்ஸம்ப³ந்தீ⁴யா ந ப⁴வந்தி|
17 Heilige sie in deiner Wahrheit, dein Wort ist die Wahrheit.
தவ ஸத்யகத²யா தாந் பவித்ரீகுரு தவ வாக்யமேவ ஸத்யம்’|
18 Gleichwie du mich gesandt in die Welt, so sende auch ich sie in die Welt.
த்வம்’ யதா² மாம்’ ஜக³தி ப்ரைரயஸ்ததா²ஹமபி தாந் ஜக³தி ப்ரைரயம்’|
19 Und ich heilige mich selbst für sie, damit auch sie geheiligt seien in Wahrheit.
தேஷாம்’ ஹிதார்த²ம்’ யதா²ஹம்’ ஸ்வம்’ பவித்ரீகரோமி ததா² ஸத்யகத²யா தேபி பவித்ரீப⁴வந்து|
20 Aber ich bitte nicht für diese allein, sondern auch für die, welche durch ihr Wort an mich glauben;
கேவலம்’ ஏதேஷாமர்தே² ப்ரார்த²யே(அ)ஹம் இதி ந கிந்த்வேதேஷாமுபதே³ஸே²ந யே ஜநா மயி விஸ்²வஸிஷ்யந்தி தேஷாமப்யர்தே² ப்ரார்தே²யே(அ)ஹம்|
21 Damit alle eins seien, gleichwie du, Vater in mir, und ich in dir; damit auch sie in uns eins seien, damit die Welt glaube, daß du mich gesandt hast.
ஹே பிதஸ்தேஷாம்’ ஸர்வ்வேஷாம் ஏகத்வம்’ ப⁴வது தவ யதா² மயி மம ச யதா² த்வய்யேகத்வம்’ ததா² தேஷாமப்யாவயோரேகத்வம்’ ப⁴வது தேந த்வம்’ மாம்’ ப்ரேரிதவாந் இதி ஜக³தோ லோகா: ப்ரதியந்து|
22 Und die Herrlichkeit, welche du mir gegeben hast, habe ich ihnen gegeben, damit sie eins seien, gleichwie wir eins sind.
யதா²வயோரேகத்வம்’ ததா² தேஷாமப்யேகத்வம்’ ப⁴வது தேஷ்வஹம்’ மயி ச த்வம் இத்த²ம்’ தேஷாம்’ ஸம்பூர்ணமேகத்வம்’ ப⁴வது, த்வம்’ ப்ரேரிதவாந் த்வம்’ மயி யதா² ப்ரீயஸே ச ததா² தேஷ்வபி ப்ரீதவாந் ஏதத்³யதா² ஜக³தோ லோகா ஜாநந்தி
23 Ich in ihnen, und du in mir, damit sie in eins vollendet seien, und damit die Welt erkenne, daß du mich gesandt, und sie geliebt hast, gleichwie du mich geliebt hast.
தத³ர்த²ம்’ த்வம்’ யம்’ மஹிமாநம்’ மஹ்யம் அத³தா³ஸ்தம்’ மஹிமாநம் அஹமபி தேப்⁴யோ த³த்தவாந்|
24 Vater, ich will, daß wo ich bin, auch die bei mir seien, die du mir gegeben hast, damit sie meine Herrlichkeit schauen, welche du mir gegeben hast, weil du mich geliebt hast, vor Grundlegung der Welt.
ஹே பித ர்ஜக³தோ நிர்ம்மாணாத் பூர்வ்வம்’ மயி ஸ்நேஹம்’ க்ரு’த்வா யம்’ மஹிமாநம்’ த³த்தவாந் மம தம்’ மஹிமாநம்’ யதா² தே பஸ்²யந்தி தத³ர்த²ம்’ யால்லோகாந் மஹ்யம்’ த³த்தவாந் அஹம்’ யத்ர திஷ்டா²மி தேபி யதா² தத்ர திஷ்ட²ந்தி மமைஷா வாஞ்சா²|
25 Gerechter Vater, die Welt hat dich ja nicht erkannt, ich aber habe dich erkannt, und diese haben erkannt, daß du mich gesandt hast.
ஹே யதா²ர்தி²க பித ர்ஜக³தோ லோகைஸ்த்வய்யஜ்ஞாதேபி த்வாமஹம்’ ஜாநே த்வம்’ மாம்’ ப்ரேரிதவாந் இதீமே ஸி²ஷ்யா ஜாநந்தி|
26 Und ich habe ihnen deinen Namen kundgetan, und werde ihn kundtun, damit die Liebe, mit welcher du mich geliebt hast, sei in ihnen, und ich in ihnen.
யதா²ஹம்’ தேஷு திஷ்டா²மி ததா² மயி யேந ப்ரேம்நா ப்ரேமாகரோஸ்தத் தேஷு திஷ்ட²தி தத³ர்த²ம்’ தவ நாமாஹம்’ தாந் ஜ்ஞாபிதவாந் புநரபி ஜ்ஞாபயிஷ்யாமி|
