< Sacharja 11 >

1 Öffne, o Libanon, deine Tore, damit das Feuer deine Zedern verzehre!
Abrihi ang imong mga pultahan, Lebanon, kay tingalig lamyom sa kalayo ang imong kahoy nga mga sedro!
2 Wehklaget, ihr Zypressen, daß die Zedern gefallen, daß die herrlichen Bäume verwüstet sind! Wehklaget, ihr Eichen Basans, daß der undurchdringliche Wald niedergeschlagen ist!
Pagbangotan, sipros nga mga kahoy, kay nangatumba na ang mga kahoy nga sedro! Kung unsa ang halangdon pagagub-on! Pagbangotan! kamong mga akasya sa Bashan, kay ang kusgan nga kalasangan gipangputol na.
3 Horch! Die Hirten jammern, daß ihre herrliche Weide verwüstet ist! Horch! Die Löwen brüllen, daß die Pracht des Jordans verwüstet ist!
Nanghilak ang mga magbalantay sa karnero, tungod kay nangagun-ob na ang ilang kabantog! Nagngulob ang mga batan-ong liyon, tungod kay ang garbo sa Suba sa Jordan naguba na!
4 So hat der HERR, mein Gott, (einst zu mir) gesprochen: »Weide die Schlachtschafe,
Mao kini ang giingon ni Yahweh nga akong Dios, “Sama sa magbalantay sa karnero, nga nagbantay sa tibuok nga panon nga giandam aron ihawon!
5 deren Käufer sie abschlachten, ohne dafür büßen zu müssen, und deren Verkäufer sagen: ›Dank sei dem HERRN, daß ich reich geworden bin!‹, und die von ihren Hirten keine Schonung erfahren.
(Ang mopalit kanila moihaw kanila ug dili silotan, ug ang mibaligya kanila magaingon, 'Dalaygon si Yahweh! Kay nahimo akong adunahan!' Tungod kay walay kaluoy ang mga magbalantay nga nagtrabaho alang sa tag-iya sa mga panon)
6 Denn ich selbst will hinfort die Bewohner des Landes nicht mehr schonen« – so lautet der Ausspruch des HERRN –; »nein, wisse wohl: Ich selbst will die Menschen einen jeden in die Gewalt des anderen und in die Gewalt seines Königs geraten lassen: die werden dann das Land zugrunde richten, ohne daß ich jemand aus ihrer Hand errette.«
Alang kanako wala na akoy kaluoy sa mga lumolupyo sa maong yuta! —mao kini ang gipamulong ni Yahweh. Tan-awa! Ako mismo hapit na motugyan sa matag-usa ka tawo ngadto sa kamot sa iyang silingan ug ngadto sa kamot sa iyang hari, ug gun-obon nila ang yuta ug walay bisan usa kanila nga akong luwason gikan sa ilang kamot.”
7 So weidete ich denn die Schlachtschafe für die Schafhändler und nahm mir dazu zwei Hirtenstäbe: den einen nannte ich ›Huld‹, den andern ›Eintracht‹. Als ich nun die Herde weidete
Busa nahimo akong magbalantay sa panon sa karnero nga giandam aron ihawon, alang niadtong nagabaligyag karnero. Nagdala ako ug duha ka sungkod; ang usa ka sungkod gitawag ko nga “Kaluoy” ug ang usa gitawag nako ug “Panaghiusa.” Niini nga paagi gibantayan ko ang mga karnero.
8 und in einem Monat die drei Hirten beseitigt hatte, wurde meine Seele ihrer überdrüssig, und auch sie fühlten sich nicht wohl bei mir.
Nawad-an ako ug pailob sa tulo ka magbalantay, ug gidumtan usab ako nila, hinungdan nga gipatay ko sila sulod sa usa ka bulan.
9 Da sagte ich: »Ich mag euch nicht länger weiden: was am Sterben ist, mag sterben, und was verkommen soll, mag verkommen, und die übrigbleibenden mögen einander auffressen!«
Unya giingnan ko ang mga tag-iya, “Dili na ako motrabaho ingon nga magbalantay alang kanimo. Ang karnero nga himalatyon—pasagdi nga mamatay; Ang karnero nga malaglag—pasagdi nga malaglag. Pasagdi nga kaonon sa nahibilin nga karnero ang unod sa iyang kauban.”
10 Dann nahm ich meinen Stab ›Huld‹ und zerbrach ihn, um meinen Bund aufzuheben, den ich mit allen Völkern geschlossen hatte.
Busa gikuha ko ang akong sungkod nga “kaluoy” ug gibali ko kini aron sa pagputol sa kasabotan nga akong gihimo uban sa tanan kong mga kabanay.
11 Als er nun an eben jenem Tage aufgehoben war, da erkannten die Schafhändler, die mich scharf beobachteten, daß es ein Wort des HERRN war,
Nianang adlawa ang kasabotan nabali, ug kadtong nagbantay sa karnero ug nagtan-aw kanako nasayod nga si Yahweh ang nagsulti.
12 als ich zu ihnen sagte: »Wenn es euch gut scheint, so gebt mir meinen Lohn, wo nicht, so laßt es bleiben!« Als sie mir nun dreißig Silberstücke als meinen Lohn dargewogen hatten,
Giingnan ko sila, “Kung maayo kini alang kaninyo, bayri ako sa akong suhol. Apan kung dili, ayaw kini buhata.” Busa nagtimbang sila ug suhol alang kanako—ug mikabat kini ug 30 ka buok plata.
13 gebot mir der HERR: »Wirf ihn in den Tempelschatz, den kostbaren Preis, dessen ich von ihnen wert geachtet worden bin!« Da nahm ich die dreißig Silberstücke und warf sie im Hause des HERRN in den Tempelschatz.
Unya miingon si Yahweh kanako, “Ibutang sa tipiganan ang mga plata, ang labing maayo unta nga bili ang angay nilang ihatag kanimo!” Busa gikuha ko ang 30 kabuok nga plata ug gibutang kini sa tipiganan didto sa balay ni Yahweh.
14 Hierauf zerbrach ich auch meinen zweiten Hirtenstab, nämlich ›Eintracht‹, in Stücke, um so den Bruderbund zwischen Juda und Israel aufzuheben.
Unya gibali ko ang ikaduha kong sungkod nga gitawag, “Panaghiusa,” aron balion ang pagkamanagsoon tali sa Juda ug Israel.
15 Hierauf sagte der HERR zu mir: »Nimm dir noch einmal die Geräte eines törichten Hirten!
Miingon si Yahweh kanako, “Usbon ko, dalha pag-usab ang galamiton sa buangbuang nga magbalantay alang sa imong kaugalingon,
16 Denn wisse wohl: Ich selbst will einen Hirten im Lande erstehen lassen, der sich um die verkommenden Tiere nicht kümmert, die verirrten nicht aufsucht, die verwundeten nicht heilt, die gesunden nicht versorgt, aber das Fleisch der fetten Tiere verzehrt und ihnen sogar noch die Klauen abreißt.
kay tan-awa, hapit ko na butangan ug magbalantay ang yuta. Dili niya panumbalingon ang mga karnero nga himalatyon. Dili usab niya pangitaon ang karnero nga mawala, ni tambalan ang nangapiang nga karnero. Dili usab niya pakaonon ang mga himsog nga karnero, apan mokaon sa unod sa mga gipatambok nga karnero ug molaksi sa ilang mga kuko.
17 Wehe über meinen nichtsnutzigen Hirten, der seine Herde im Stich läßt! Das Schwert komme über seinen Arm und über sein rechtes Auge! Sein Arm möge ganz absterben und sein rechtes Auge völlig erlöschen!«
Pagkaalaot niadtong walay pulos nga magbalantay nga mipasagad sa mga panon sa karnero! Hinaot nga matigbasan ug espada ang iyang bukton ug ang iyang tuong mata! Hinaot nga maputol ang iyang bukton ug mabuta ang iyang tuong mata!”

< Sacharja 11 >