Titus 2
1 Du aber sprich offen aus, was der gesunden Lehre entspricht,
யதா²ர்த²ஸ்யோபதே³ஸ²ஸ்ய வாக்யாநி த்வயா கத்²யந்தாம்’
2 nämlich daß die älteren Männer nüchtern sein sollen, ehrbar, besonnen, gesund im Glauben, in der Liebe und in der Standhaftigkeit. –
விஸே²ஷத: ப்ராசீநலோகா யதா² ப்ரபு³த்³தா⁴ தீ⁴ரா விநீதா விஸ்²வாஸே ப்ரேம்நி ஸஹிஷ்ணுதாயாஞ்ச ஸ்வஸ்தா² ப⁴வேயுஸ்தத்³வத்
3 Ebenso ermahne die älteren Frauen, sich in ihrer Haltung würdevoll zu benehmen, nicht klatschsüchtig zu sein, nicht dem übermäßigen Weingenuß ergeben, Lehrerinnen des Guten,
ப்ராசீநயோஷிதோ(அ)பி யதா² த⁴ர்ம்மயோக்³யம் ஆசாரம்’ குர்ய்யு: பரநிந்த³கா ப³ஹுமத்³யபாநஸ்ய நிக்⁴நாஸ்²ச ந ப⁴வேயு:
4 damit sie die jungen Frauen zu besonnener Pflichterfüllung anleiten, nämlich ihre Männer und ihre Kinder zu lieben,
கிந்து ஸுஸி²க்ஷாகாரிண்ய: ஸத்ய ஈஸ்²வரஸ்ய வாக்யம்’ யத் ந நிந்த்³யேத தத³ர்த²ம்’ யுவதீ: ஸுஸீ²லதாம் அர்த²த: பதிஸ்நேஹம் அபத்யஸ்நேஹம்’
5 züchtig, keusch, tüchtige Haushälterinnen, gütig zu sein und sich ihren Ehemännern unterzuordnen, damit das Wort Gottes nicht gelästert werde. –
விநீதிம்’ ஸு²சித்வம்’ க்³ரு’ஹிணீத்வம்’ ஸௌஜந்யம்’ ஸ்வாமிநிக்⁴நஞ்சாதி³ஸே²யுஸ்ததா² த்வயா கத்²யதாம்’|
6 Die jungen Männer ermahne gleichfalls, besonnen zu sein,
தத்³வத்³ யூநோ(அ)பி விநீதயே ப்ரபோ³த⁴ய|
7 und biete dich selbst ihnen in jeder Beziehung als Vorbild guter Werke dar. In der Lehre beweise Unverfälschtheit, würdevollen Ernst,
த்வஞ்ச ஸர்வ்வவிஷயே ஸ்வம்’ ஸத்கர்ம்மணாம்’ த்³ரு’ஷ்டாந்தம்’ த³ர்ஸ²ய ஸி²க்ஷாயாஞ்சாவிக்ரு’தத்வம்’ தீ⁴ரதாம்’ யதா²ர்த²ம்’
8 gesunde, unanfechtbare Rede, damit jeder Gegner sich beschämt fühlt, weil er uns nichts Schlechtes nachsagen kann. –
நிர்த்³தோ³ஷஞ்ச வாக்யம்’ ப்ரகாஸ²ய தேந விபக்ஷோ யுஷ்மாகம் அபவாத³ஸ்ய கிமபி சி²த்³ரம்’ ந ப்ராப்ய த்ரபிஷ்யதே|
9 Die Knechte ermahne, ihren Herren in jeder Hinsicht gehorsam zu sein und ihnen zu Gefallen zu leben, nicht zu widersprechen,
தா³ஸாஸ்²ச யத் ஸ்வப்ரபூ⁴நாம்’ நிக்⁴நா: ஸர்வ்வவிஷயே துஷ்டிஜநகாஸ்²ச ப⁴வேயு: ப்ரத்யுத்தரம்’ ந குர்ய்யு:
10 nichts zu veruntreuen, vielmehr volle, echte Treue zu beweisen, damit sie der Lehre Gottes, unsers Retters, in allen Beziehungen Ehre machen.
கிமபி நாபஹரேயு: கிந்து பூர்ணாம்’ ஸுவிஸ்²வஸ்ததாம்’ ப்ரகாஸ²யேயுரிதி தாந் ஆதி³ஸ²| யத ஏவம்ப்ரகாரேணாஸ்மகம்’ த்ராதுரீஸ்²வரஸ்ய ஸி²க்ஷா ஸர்வ்வவிஷயே தை ர்பூ⁴ஷிதவ்யா|
11 Denn erschienen ist die Gnade Gottes, die allen Menschen das Heil bringt,
யதோ ஹேதோஸ்த்ராணாஜநக ஈஸ்²வரஸ்யாநுக்³ரஹ: ஸர்வ்வாந் மாநவாந் ப்ரத்யுதி³தவாந்
12 indem sie uns dazu erzieht, dem gottlosen Wesen und den weltlichen Begierden abzusagen und besonnen, gerecht und gottselig (schon) in der gegenwärtigen Weltzeit zu leben, (aiōn g165)
ஸ சாஸ்மாந் இத³ம்’ ஸி²க்ஷ்யதி யத்³ வயம் அத⁴ர்ம்மம்’ ஸாம்’ஸாரிகாபி⁴லாஷாம்’ஸ்²சாநங்கீ³க்ரு’த்ய விநீதத்வேந ந்யாயேநேஸ்²வரப⁴க்த்யா சேஹலோகே ஆயு ர்யாபயாம: , (aiōn g165)
13 indem wir dabei auf unser seliges Hoffnungsgut und auf das Erscheinen der Herrlichkeit des großen Gottes und unsers Retters Christus Jesus warten,
பரமஸுக²ஸ்யாஸா²ம் அர்த²தோ (அ)ஸ்மாகம்’ மஹத ஈஸ்²வரஸ்ய த்ராணகர்த்து ர்யீஸு²க்²ரீஷ்டஸ்ய ப்ரபா⁴வஸ்யோத³யம்’ ப்ரதீக்ஷாமஹே|
14 der sich selbst für uns dahingegeben hat, um uns von aller Gesetzlosigkeit zu erlösen und sich ein reines Volk zum Eigentum zu schaffen, das eifrig auf gute Werke bedacht ist.
யத: ஸ யதா²ஸ்மாந் ஸர்வ்வஸ்மாத்³ அத⁴ர்ம்மாத் மோசயித்வா நிஜாதி⁴காரஸ்வரூபம்’ ஸத்கர்ம்மஸூத்ஸுகம் ஏகம்’ ப்ரஜாவர்க³ம்’ பாவயேத் தத³ர்த²ம் அஸ்மாகம்’ க்ரு’தே ஆத்மதா³நம்’ க்ரு’தவாந்|
15 Dies trage ihnen vor, dazu ermahne sie und rede ihnen mit allem Nachdruck ins Gewissen; laß dich (dabei) von niemand geringschätzig behandeln!
ஏதாநி பா⁴ஷஸ்வ பூர்ணஸாமர்த்²யேந சாதி³ஸ² ப்ரபோ³த⁴ய ச, கோ(அ)பி த்வாம்’ நாவமந்யதாம்’|
