Titus 1

1 Ich, Paulus, ein Knecht Gottes und ein Apostel Jesu Christi, (bestellt) für den Glauben der Auserwählten Gottes und für die Erkenntnis der Wahrheit, die sich in einem gottseligen Wandel bewährt,

ଅନନ୍ତଜୀୱନସ୍ୟାଶାତୋ ଜାତାଯା ଈଶ୍ୱରଭକ୍ତେ ର୍ୟୋଗ୍ୟସ୍ୟ ସତ୍ୟମତସ୍ୟ ଯତ୍ ତତ୍ୱଜ୍ଞାନଂ ଯଶ୍ଚ ୱିଶ୍ୱାସ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟାଭିରୁଚିତଲୋକୈ ର୍ଲଭ୍ୟତେ ତଦର୍ଥଂ (aiōnios g166)

2 (bestellt) aufgrund der Hoffnung des ewigen Lebens, das der untrügliche Gott (schon) vor ewigen Zeiten verheißen hat – (aiōnios g166)

ଯୀଶୁଖ୍ରୀଷ୍ଟସ୍ୟ ପ୍ରେରିତ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ଦାସଃ ପୌଲୋଽହଂ ସାଧାରଣୱିଶ୍ୱାସାତ୍ ମମ ପ୍ରକୃତଂ ଧର୍ମ୍ମପୁତ୍ରଂ ତୀତଂ ପ୍ରତି ଲିଖମି|

3 kundgetan aber hat er sein Wort zur festgesetzten Zeit durch die Predigt, mit der ich im Auftrage Gottes, unsers Retters betraut worden bin –:

ନିଷ୍କପଟ ଈଶ୍ୱର ଆଦିକାଲାତ୍ ପୂର୍ୱ୍ୱଂ ତତ୍ ଜୀୱନଂ ପ୍ରତିଜ୍ଞାତୱାନ୍ ସ୍ୱନିରୂପିତସମଯେ ଚ ଘୋଷଣଯା ତତ୍ ପ୍ରକାଶିତୱାନ୍|

4 ich sende meinen Gruß dem Titus, meinem hinsichtlich des gemeinsamen Glaubens echten Kinde: Gnade (sei mit dir) und Friede von Gott dem Vater und unserm Retter Christus Jesus!

ମମ ତ୍ରାତୁରୀଶ୍ୱରସ୍ୟାଜ୍ଞଯା ଚ ତସ୍ୟ ଘୋଷଣଂ ମଯି ସମର୍ପିତମ୍ ଅଭୂତ୍| ଅସ୍ମାକଂ ତାତ ଈଶ୍ୱରଃ ପରିତ୍ରାତା ପ୍ରଭୁ ର୍ୟୀଶୁଖ୍ରୀଷ୍ଟଶ୍ଚ ତୁଭ୍ୟମ୍ ଅନୁଗ୍ରହଂ ଦଯାଂ ଶାନ୍ତିଞ୍ଚ ୱିତରତୁ|

5 Ich habe dich zu dem Zweck in Kreta zurückgelassen, daß du das (von mir dort) noch nicht Erledigte in Ordnung bringen und in den einzelnen Städten Älteste einsetzen möchtest, wie ich es dir aufgetragen habe,

ତ୍ୱଂ ଯଦ୍ ଅସମ୍ପୂର୍ଣକାର୍ୟ୍ୟାଣି ସମ୍ପୂରଯେ ର୍ମଦୀଯାଦେଶାଚ୍ଚ ପ୍ରତିନଗରଂ ପ୍ରାଚୀନଗଣାନ୍ ନିଯୋଜଯେସ୍ତଦର୍ଥମହଂ ତ୍ୱାଂ କ୍ରୀତ୍ୟୁପଦ୍ୱୀପେ ସ୍ଥାପଯିତ୍ୱା ଗତୱାନ୍|

6 nämlich solche (Männer), die unbescholten und nur eines Weibes Mann sind und gläubige Kinder haben, denen man nicht zuchtlosen Lebenswandel oder Unbotmäßigkeit nachsagen kann;

ତସ୍ମାଦ୍ ଯୋ ନରୋ ଽନିନ୍ଦିତ ଏକସ୍ୟା ଯୋଷିତଃ ସ୍ୱାମୀ ୱିଶ୍ୱାସିନାମ୍ ଅପଚଯସ୍ୟାୱାଧ୍ୟତ୍ୱସ୍ୟ ୱା ଦୋଷେଣାଲିପ୍ତାନାଞ୍ଚ ସନ୍ତାନାନାଂ ଜନକୋ ଭୱତି ସ ଏୱ ଯୋଗ୍ୟଃ|

7 denn ein Gemeindevorsteher muß als Gottes Haushalter unbescholten sein, nicht eigenwillig, nicht zornmütig, kein Trinker, kein Händelsucher, nicht schändlichem Gewinn nachgehend;

ଯତୋ ହେତୋରଦ୍ୟକ୍ଷେଣେଶ୍ୱରସ୍ୟ ଗୃହାଦ୍ୟକ୍ଷେଣେୱାନିନ୍ଦନୀଯେନ ଭୱିତୱ୍ୟଂ| ତେନ ସ୍ୱେଚ୍ଛାଚାରିଣା କ୍ରୋଧିନା ପାନାସକ୍ତେନ ପ୍ରହାରକେଣ ଲୋଭିନା ୱା ନ ଭୱିତୱ୍ୟଂ

8 vielmehr muß er gastfrei sein, allem Guten zugetan, besonnen, gerecht, gottesfürchtig, enthaltsam;

କିନ୍ତ୍ୱତିଥିସେୱକେନ ସଲ୍ଲୋକାନୁରାଗିଣା ୱିନୀତେନ ନ୍ୟାଯ୍ୟେନ ଧାର୍ମ୍ମିକେଣ ଜିତେନ୍ଦ୍ରିଯେଣ ଚ ଭୱିତୱ୍ୟଂ,

9 er muß an dem zuverlässigen Wort (Gottes) festhalten, wie er es im Unterricht empfangen hat, damit er imstande ist, aufgrund der gesunden Lehre ebensowohl zu ermahnen als auch die Widersprechenden zu widerlegen.

ଉପଦେଶେ ଚ ୱିଶ୍ୱସ୍ତଂ ୱାକ୍ୟଂ ତେନ ଧାରିତୱ୍ୟଂ ଯତଃ ସ ଯଦ୍ ଯଥାର୍ଥେନୋପଦେଶେନ ଲୋକାନ୍ ୱିନେତୁଂ ୱିଘ୍ନକାରିଣଶ୍ଚ ନିରୁତ୍ତରାନ୍ କର୍ତ୍ତୁଂ ଶକ୍ନୁଯାତ୍ ତଦ୍ ଆୱଶ୍ୟକଂ|

10 Denn es gibt viele, die sich nicht unterordnen wollen, Schwätzer und Schwindler, besonders unter den Judenchristen;

ଯତସ୍ତେ ବହୱୋ ଽୱାଧ୍ୟା ଅନର୍ଥକୱାକ୍ୟୱାଦିନଃ ପ୍ରୱଞ୍ଚକାଶ୍ଚ ସନ୍ତି ୱିଶେଷତଶ୍ଛିନ୍ନତ୍ୱଚାଂ ମଧ୍ୟେ କେଚିତ୍ ତାଦୃଶା ଲୋକାଃ ସନ୍ତି|

11 ihnen muß man den Mund stopfen, weil sie ganze Häuser zerrütten, indem sie um schändlichen Gewinnes willen ungehörige Lehren vortragen.

ତେଷାଞ୍ଚ ୱାଗ୍ରୋଧ ଆୱଶ୍ୟକୋ ଯତସ୍ତେ କୁତ୍ସିତଲାଭସ୍ୟାଶଯାନୁଚିତାନି ୱାକ୍ୟାନି ଶିକ୍ଷଯନ୍ତୋ ନିଖିଲପରିୱାରାଣାଂ ସୁମତିଂ ନାଶଯନ୍ତି|

12 Hat doch ein Prophet aus ihrer eigenen Mitte gesagt: »Die Kreter sind immer verlogen, bösartige Tiere, faule Bäuche.«

ତେଷାଂ ସ୍ୱଦେଶୀଯ ଏକୋ ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦୀ ୱଚନମିଦମୁକ୍ତୱାନ୍, ଯଥା, କ୍ରୀତୀଯମାନୱାଃ ସର୍ୱ୍ୱେ ସଦା କାପଟ୍ୟୱାଦିନଃ| ହିଂସ୍ରଜନ୍ତୁସମାନାସ୍ତେ ଽଲସାଶ୍ଚୋଦରଭାରତଃ||

13 Dies Zeugnis entspricht der Wahrheit, und aus diesem Grunde weise sie rücksichtslos zurecht, damit sie im Glauben gesund bleiben

ସାକ୍ଷ୍ୟମେତତ୍ ତଥ୍ୟଂ, ଅତୋ ହେତୋସ୍ତ୍ୱଂ ତାନ୍ ଗାଢଂ ଭର୍ତ୍ସଯ ତେ ଚ ଯଥା ୱିଶ୍ୱାସେ ସ୍ୱସ୍ଥା ଭୱେଯୁ

14 und ihre Gedanken nicht auf jüdische Fabeln und auf Gebote von Menschen richten, die der Wahrheit den Rücken kehren.

ର୍ୟିହୂଦୀଯୋପାଖ୍ୟାନେଷୁ ସତ୍ୟମତଭ୍ରଷ୍ଟାନାଂ ମାନୱାନାମ୍ ଆଜ୍ଞାସୁ ଚ ମନାଂସି ନ ନିୱେଶଯେଯୁସ୍ତଥାଦିଶ|

15 »Für die Reinen ist alles rein«, für die Befleckten und Ungläubigen dagegen ist nichts rein, sondern bei ihnen ist beides, ihr Verstand und ihr Gewissen, befleckt.

ଶୁଚୀନାଂ କୃତେ ସର୍ୱ୍ୱାଣ୍ୟେୱ ଶୁଚୀନି ଭୱନ୍ତି କିନ୍ତୁ କଲଙ୍କିତାନାମ୍ ଅୱିଶ୍ୱାସିନାଞ୍ଚ କୃତେ ଶୁଚି କିମପି ନ ଭୱତି ଯତସ୍ତେଷାଂ ବୁଦ୍ଧଯଃ ସଂୱେଦାଶ୍ଚ କଲଙ୍କିତାଃ ସନ୍ତି|

16 Sie behaupten zwar, Gott zu kennen, verleugnen ihn aber durch ihr ganzes Tun: verabscheuenswerte und ungehorsame, zu jedem guten Werk untüchtige Menschen.

ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ଜ୍ଞାନଂ ତେ ପ୍ରତିଜାନନ୍ତି କିନ୍ତୁ କର୍ମ୍ମଭିସ୍ତଦ୍ ଅନଙ୍ଗୀକୁର୍ୱ୍ୱତେ ଯତସ୍ତେ ଗର୍ହିତା ଅନାଜ୍ଞାଗ୍ରାହିଣଃ ସର୍ୱ୍ୱସତ୍କର୍ମ୍ମଣଶ୍ଚାଯୋଗ୍ୟାଃ ସନ୍ତି|