Roemers 7
1 Oder wißt ihr nicht, meine Brüder – ich rede ja doch zu gesetzeskundigen Leuten –, daß das Gesetz für den Menschen nur, solange er lebt, bindende Gewalt hat?
ஹே ப்⁴ராத்ரு’க³ண வ்யவஸ்தா²வித³: ப்ரதி மமேத³ம்’ நிவேத³நம்’| விதி⁴: கேவலம்’ யாவஜ்ஜீவம்’ மாநவோபர்ய்யதி⁴பதித்வம்’ கரோதீதி யூயம்’ கிம்’ ந ஜாநீத²?
2 So ist z. B. eine verheiratete Frau gesetzlich an ihren Mann so lange gebunden, als er lebt; wenn aber der Mann stirbt, so ist sie frei von dem Gesetz, das sie an den Mann bindet.
யாவத்காலம்’ பதி ர்ஜீவதி தாவத்காலம் ஊடா⁴ பா⁴ர்ய்யா வ்யவஸ்த²யா தஸ்மிந் ப³த்³தா⁴ திஷ்ட²தி கிந்து யதி³ பதி ர்ம்ரியதே தர்ஹி ஸா நாரீ பத்யு ர்வ்யவஸ்தா²தோ முச்யதே|
3 Demnach wird sie zwar, solange ihr Mann lebt, allgemein als Ehebrecherin gelten, wenn sie sich einem andern Manne zu eigen gibt; stirbt aber ihr Mann, so ist sie frei vom Gesetz und keine Ehebrecherin, wenn sie sich einem andern Mann zu eigen gibt.
ஏதத்காரணாத் பத்யுர்ஜீவநகாலே நாரீ யத்³யந்யம்’ புருஷம்’ விவஹதி தர்ஹி ஸா வ்யபி⁴சாரிணீ ப⁴வதி கிந்து யதி³ ஸ பதி ர்ம்ரியதே தர்ஹி ஸா தஸ்யா வ்யவஸ்தா²யா முக்தா ஸதீ புருஷாந்தரேண வ்யூடா⁴பி வ்யபி⁴சாரிணீ ந ப⁴வதி|
4 Mithin seid auch ihr, meine Brüder, dem Gesetz gegenüber getötet worden, und zwar durch (das Getötetwerden) des Leibes Christi, um hinfort einem anderen, nämlich dem, der von den Toten auferweckt worden ist, als Eigentum anzugehören, damit wir nunmehr für Gott Frucht brächten.
ஹே மம ப்⁴ராத்ரு’க³ண, ஈஸ்²வரநிமித்தம்’ யத³ஸ்மாகம்’ ப²லம்’ ஜாயதே தத³ர்த²ம்’ ஸ்²மஸா²நாத்³ உத்தா²பிதேந புருஷேண ஸஹ யுஷ்மாகம்’ விவாஹோ யத்³ ப⁴வேத் தத³ர்த²ம்’ க்²ரீஷ்டஸ்ய ஸ²ரீரேண யூயம்’ வ்யவஸ்தா²ம்’ ப்ரதி ம்ரு’தவந்த: |
5 Denn solange wir im Fleische waren, wirkten sich die durch das Gesetz erregten sündhaften Leidenschaften in unsern Gliedern in der Weise aus, daß wir für den Tod Frucht brachten.
யதோ(அ)ஸ்மாகம்’ ஸா²ரீரிகாசரணஸமயே மரணநிமித்தம்’ ப²லம் உத்பாத³யிதும்’ வ்யவஸ்த²யா தூ³ஷித: பாபாபி⁴லாஷோ(அ)ஸ்மாகம் அங்கே³ஷு ஜீவந் ஆஸீத்|
6 Jetzt aber sind wir vom Gesetz losgekommen, da wir dem, was uns in Banden hielt, gestorben sind, so daß wir nunmehr unsern Dienst im neuen Wesen des Geistes und nicht mehr im alten Wesen des Buchstabens (des Gesetzes) leisten.
கிந்து ததா³ யஸ்யா வ்யவஸ்தா²யா வஸே² ஆஸ்மஹி ஸாம்ப்ரதம்’ தாம்’ ப்ரதி ம்ரு’தத்வாத்³ வயம்’ தஸ்யா அதீ⁴நத்வாத் முக்தா இதி ஹேதோரீஸ்²வரோ(அ)ஸ்மாபி⁴: புராதநலிகி²தாநுஸாராத் ந ஸேவிதவ்ய: கிந்து நவீநஸ்வபா⁴வேநைவ ஸேவிதவ்ய:
7 Was folgt nun daraus? Ist das Gesetz (selbst) Sünde? Nimmermehr! Aber ich hätte die Sünde nicht kennengelernt außer durch das Gesetz; denn ich hätte auch von der bösen Lust nichts gewußt, wenn das Gesetz nicht gesagt hätte: »Laß dich nicht gelüsten!«
தர்ஹி வயம்’ கிம்’ ப்³ரூம: ? வ்யவஸ்தா² கிம்’ பாபஜநிகா ப⁴வதி? நேத்த²ம்’ ப⁴வது| வ்யவஸ்தா²ம் அவித்³யமாநாயாம்’ பாபம்’ கிம் இத்யஹம்’ நாவேத³ம்’; கிஞ்ச லோப⁴ம்’ மா கார்ஷீரிதி சேத்³ வ்யவஸ்தா²க்³ரந்தே² லிகி²தம்’ நாப⁴விஷ்யத் தர்ஹி லோப⁴: கிம்பூ⁴தஸ்தத³ஹம்’ நாஜ்ஞாஸ்யம்’|
8 Da hat die Sünde eine Angriffsgelegenheit gegen mich gewonnen und durch das Gebot jegliche böse Lust in mir zustande gebracht; denn ohne Gesetz ist die Sünde tot.
கிந்து வ்யவஸ்த²யா பாபம்’ சி²த்³ரம்’ ப்ராப்யாஸ்மாகம் அந்த: ஸர்வ்வவித⁴ம்’ குத்ஸிதாபி⁴லாஷம் அஜநயத்; யதோ வ்யவஸ்தா²யாம் அவித்³யமாநாயாம்’ பாபம்’ ம்ரு’தம்’|
9 Ich lebte einst ohne das Gesetz; als dann aber das Gebot (des Gesetzes) kam, lebte die Sünde (in mir) auf,
அபரம்’ பூர்வ்வம்’ வ்யவஸ்தா²யாம் அவித்³யமாநாயாம் அஹம் அஜீவம்’ தத: பரம் ஆஜ்ஞாயாம் உபஸ்தி²தாயாம் பாபம் அஜீவத் ததா³ஹம் அம்ரியே|
10 für mich aber kam der Tod; und so erwies sich dasselbe Gebot, das doch zum Leben verhelfen soll, für mich als todbringend;
இத்த²ம்’ ஸதி ஜீவநநிமித்தா யாஜ்ஞா ஸா மம ம்ரு’த்யுஜநிகாப⁴வத்|
11 denn nachdem die Sünde eine Angriffsgelegenheit gegen mich gewonnen hatte, betrog sie mich durch das Gebot und brachte mir durch dieses den Tod.
யத: பாபம்’ சி²த்³ரம்’ ப்ராப்ய வ்யவஸ்தி²தாதே³ஸே²ந மாம்’ வஞ்சயித்வா தேந மாம் அஹந்|
12 Demnach ist das Gesetz (an sich) heilig und ebenso das Gebot heilig, gerecht und gut.
அதஏவ வ்யவஸ்தா² பவித்ரா, ஆதே³ஸ²ஸ்²ச பவித்ரோ ந்யாய்யோ ஹிதகாரீ ச ப⁴வதி|
13 So hat also etwas Gutes mir den Tod gebracht? O nein, das hat vielmehr die Sünde getan: sie sollte als Sünde zutage treten, indem sie mir durch das Gute den Tod brachte; sie sollte sich eben durch das Gebot als über alle Maßen sündig erweisen.
தர்ஹி யத் ஸ்வயம்’ ஹிதக்ரு’த் தத் கிம்’ மம ம்ரு’த்யுஜநகம் அப⁴வத்? நேத்த²ம்’ ப⁴வது; கிந்து பாபம்’ யத் பாதகமிவ ப்ரகாஸ²தே ததா² நிதே³ஸே²ந பாபம்’ யத³தீவ பாதகமிவ ப்ரகாஸ²தே தத³ர்த²ம்’ ஹிதோபாயேந மம மரணம் அஜநயத்|
14 Wir wissen ja, daß das Gesetz geistlich ist; ich aber bin von fleischlicher Art (und dadurch) unter die (Gewalt der) Sünde verkauft.
வ்யவஸ்தா²த்மபோ³தி⁴கேதி வயம்’ ஜாநீம: கிந்த்வஹம்’ ஸா²ரீரதாசாரீ பாபஸ்ய க்ரீதகிங்கரோ வித்³யே|
15 Ja, mein ganzes Tun ist mir unbegreiflich; denn ich vollbringe nicht das, was ich will, sondern tue das, was ich hasse.
யதோ யத் கர்ம்ம கரோமி தத் மம மநோ(அ)பி⁴மதம்’ நஹி; அபரம்’ யந் மம மநோ(அ)பி⁴மதம்’ தந்ந கரோமி கிந்து யத்³ ரு’தீயே தத் கரோமி|
16 Wenn ich aber das tue, was ich nicht will, so erkenne ich durch die innere Zustimmung zum Gesetz an, daß dieses gut sei.
ததா²த்வே யந் மமாநபி⁴மதம்’ தத்³ யதி³ கரோமி தர்ஹி வ்யவஸ்தா² ஸூத்தமேதி ஸ்வீகரோமி|
17 Jetzt aber bin nicht mehr ich der, welcher es vollbringt, sondern die in mir wohnende Sünde.
அதஏவ ஸம்ப்ரதி தத் கர்ம்ம மயா க்ரியத இதி நஹி கிந்து மம ஸ²ரீரஸ்தே²ந பாபேநைவ க்ரியதே|
18 Denn ich weiß ja: in mir, das heißt in meinem Fleische, wohnt nichts Gutes; denn der gute Wille ist bei mir wohl vorhanden, dagegen das Vollbringen des Guten nicht;
யதோ மயி, அர்த²தோ மம ஸ²ரீரே, கிமப்யுத்தமம்’ ந வஸதி, ஏதத்³ அஹம்’ ஜாநாமி; மமேச்சு²கதாயாம்’ திஷ்ட²ந்த்யாமப்யஹம் உத்தமகர்ம்மஸாத⁴நே ஸமர்தோ² ந ப⁴வாமி|
19 denn ich tue nicht das Gute, das ich tun will, sondern vollbringe das Böse, das ich nicht tun will.
யதோ யாமுத்தமாம்’ க்ரியாம்’ கர்த்துமஹம்’ வாஞ்சா²மி தாம்’ ந கரோமி கிந்து யத் குத்ஸிதம்’ கர்ம்ம கர்த்தும் அநிச்சு²கோ(அ)ஸ்மி ததே³வ கரோமி|
20 Wenn ich aber das tue, was ich nicht will, so bin nicht mehr ich es, der es vollbringt, sondern die in mir wohnende Sünde.
அதஏவ யத்³யத் கர்ம்ம கர்த்தும்’ மமேச்சா² ந ப⁴வதி தத்³ யதி³ கரோமி தர்ஹி தத் மயா ந க்ரியதே, மமாந்தர்வர்த்திநா பாபேநைவ க்ரியதே|
21 Ich finde somit bei mir, der ich das Gute tun will, das Gesetz vor, daß bei mir das Böse zustande kommt.
ப⁴த்³ரம்’ கர்த்தும் இச்சு²கம்’ மாம்’ யோ (அ)ப⁴த்³ரம்’ கர்த்தும்’ ப்ரவர்த்தயதி தாத்³ரு’ஸ²ம்’ ஸ்வபா⁴வமேகம்’ மயி பஸ்²யாமி|
22 Denn nach meinem inneren Menschen stimme ich dem göttlichen Gesetz freudig zu,
அஹம் ஆந்தரிகபுருஷேணேஸ்²வரவ்யவஸ்தா²யாம்’ ஸந்துஷ்ட ஆஸே;
23 nehme aber in meinen Gliedern ein andersartiges Gesetz wahr, das dem Gesetz meiner Vernunft widerstreitet und mich gefangennimmt unter das Gesetz der Sünde, das in meinen Gliedern wirkt.
கிந்து தத்³விபரீதம்’ யுத்⁴யந்தம்’ தத³ந்யமேகம்’ ஸ்வபா⁴வம்’ மதீ³யாங்க³ஸ்தி²தம்’ ப்ரபஸ்²யாமி, ஸ மதீ³யாங்க³ஸ்தி²தபாபஸ்வபா⁴வஸ்யாயத்தம்’ மாம்’ கர்த்தும்’ சேஷ்டதே|
24 O ich unglückseliger Mensch! Wer wird mich aus diesem Todesleibe erlösen?
ஹா ஹா யோ(அ)ஹம்’ து³ர்பா⁴க்³யோ மநுஜஸ்தம்’ மாம் ஏதஸ்மாந் ம்ரு’தாச்ச²ரீராத் கோ நிஸ்தாரயிஷ்யதி?
25 Dank sei Gott; (es ist geschehen) durch Jesus Christus, unsern Herrn! Also ist es so: Auf mich selbst gestellt diene ich mit der Vernunft dem Gesetz Gottes, mit dem Fleisch dagegen dem Gesetz der Sünde.
அஸ்மாகம்’ ப்ரபு⁴ணா யீஸு²க்²ரீஷ்டேந நிஸ்தாரயிதாரம் ஈஸ்²வரம்’ த⁴ந்யம்’ வதா³மி| அதஏவ ஸ²ரீரேண பாபவ்யவஸ்தா²யா மநஸா து ஈஸ்²வரவ்யவஸ்தா²யா: ஸேவநம்’ கரோமி|
