Roemers 12
1 So ermahne ich euch nun, liebe Brüder, durch (den Hinweis auf) die Barmherzigkeit Gottes: Bringt eure Leiber als ein lebendiges, heiliges und Gott wohlgefälliges Opfer dar: (das sei) euer vernünftiger Gottesdienst!
ஹே ப்⁴ராதர ஈஸ்²வரஸ்ய க்ரு’பயாஹம்’ யுஷ்மாந் விநயே யூயம்’ ஸ்வம்’ ஸ்வம்’ ஸ²ரீரம்’ ஸஜீவம்’ பவித்ரம்’ க்³ராஹ்யம்’ ப³லிம் ஈஸ்²வரமுத்³தி³ஸ்²ய ஸமுத்ஸ்ரு’ஜத, ஏஷா ஸேவா யுஷ்மாகம்’ யோக்³யா|
2 Gestaltet eure Lebensführung nicht nach der Weise dieser Weltzeit, sondern wandelt euch um durch die Erneuerung eures Sinnes, damit ihr ein sicheres Urteil darüber gewinnt, welches der Wille Gottes sei, nämlich das Gute und (Gott) Wohlgefällige und Vollkommene. (aiōn g165)
அபரம்’ யூயம்’ ஸாம்’ஸாரிகா இவ மாசரத, கிந்து ஸ்வம்’ ஸ்வம்’ ஸ்வபா⁴வம்’ பராவர்த்ய நூதநாசாரிணோ ப⁴வத, தத ஈஸ்²வரஸ்ய நிதே³ஸ²: கீத்³ரு’க்³ உத்தமோ க்³ரஹணீய: ஸம்பூர்ணஸ்²சேதி யுஷ்மாபி⁴ரநுபா⁴விஷ்யதே| (aiōn g165)
3 So fordere ich denn kraft der mir verliehenen Gnade einen jeden von euch auf, nicht höher von sich zu denken, als zu denken sich gebührt, sondern auf eine besonnene Selbstschätzung bedacht zu sein nach dem Maß des Glaubens, das Gott einem jeden zugeteilt hat.
கஸ்²சித³பி ஜநோ யோக்³யத்வாத³தி⁴கம்’ ஸ்வம்’ ந மந்யதாம்’ கிந்து ஈஸ்²வரோ யஸ்மை ப்ரத்யயஸ்ய யத்பரிமாணம் அத³தா³த் ஸ தத³நுஸாரதோ யோக்³யரூபம்’ ஸ்வம்’ மநுதாம், ஈஸ்²வராத்³ அநுக்³ரஹம்’ ப்ராப்த: ஸந் யுஷ்மாகம் ஏகைகம்’ ஜநம் இத்யாஜ்ஞாபயாமி|
4 Denn wie wir an einem Leibe viele Glieder haben, die Glieder aber nicht alle denselben Dienst verrichten,
யதோ யத்³வத³ஸ்மாகம் ஏகஸ்மிந் ஸ²ரீரே ப³ஹூந்யங்கா³நி ஸந்தி கிந்து ஸர்வ்வேஷாமங்கா³நாம்’ கார்ய்யம்’ ஸமாநம்’ நஹி;
5 so bilden auch wir trotz unserer Vielheit einen einzigen Leib in Christus, im Verhältnis zueinander aber sind wir Glieder,
தத்³வத³ஸ்மாகம்’ ப³ஹுத்வே(அ)பி ஸர்வ்வே வயம்’ க்²ரீஷ்டே ஏகஸ²ரீரா: பரஸ்பரம் அங்க³ப்ரத்யங்க³த்வேந ப⁴வாம: |
6 doch so, daß wir Gnadengaben besitzen, die nach der uns verliehenen Gnade verschieden sind. Wer also die Gabe prophetischer Rede besitzt, bleibe in Übereinstimmung mit dem Maß des Glaubens;
அஸ்மாத்³ ஈஸ்²வராநுக்³ரஹேண விஸே²ஷம்’ விஸே²ஷம்’ தா³நம் அஸ்மாஸு ப்ராப்தேஷு ஸத்ஸு கோபி யதி³ ப⁴விஷ்யத்³வாக்யம்’ வத³தி தர்ஹி ப்ரத்யயஸ்ய பரிமாணாநுஸாரத: ஸ தத்³ வத³து;
7 wem die Gabe des Gemeindedienstes zuteil geworden ist, der betätige sie durch Dienstleistungen; wer Lehrgabe besitzt, verwende sie als Lehrer;
யத்³வா யதி³ கஸ்²சித் ஸேவநகாரீ ப⁴வதி தர்ஹி ஸ தத்ஸேவநம்’ கரோது; அத²வா யதி³ கஸ்²சித்³ அத்⁴யாபயிதா ப⁴வதி தர்ஹி ஸோ(அ)த்⁴யாபயது;
8 hat jemand die Gabe des Ermahnens, so betätige er sich im Ermahnen; wer Mildtätigkeit übt, tue es in Einfalt; wer zu den Vorstehern gehört, zeige rechten Eifer; wer Barmherzigkeit übt, tue es mit Freudigkeit!
ததா² ய உபதே³ஷ்டா ப⁴வதி ஸ உபதி³ஸ²து யஸ்²ச தா³தா ஸ ஸரலதயா த³தா³து யஸ்த்வதி⁴பதி: ஸ யத்நேநாதி⁴பதித்வம்’ கரோது யஸ்²ச த³யாலு: ஸ ஹ்ரு’ஷ்டமநஸா த³யதாம்|
9 Die Liebe sei ungeheuchelt! Verabscheut das Böse, haltet am Guten fest!
அபரஞ்ச யுஷ்மாகம்’ ப்ரேம காபட்யவர்ஜிதம்’ ப⁴வது யத்³ அப⁴த்³ரம்’ தத்³ ரு’தீயத்⁴வம்’ யச்ச ப⁴த்³ரம்’ தஸ்மிந் அநுரஜ்யத்⁴வம்|
10 In der Bruderliebe zueinander seid voll Herzlichkeit; in der Ehrerbietung komme einer dem andern zuvor!
அபரம்’ ப்⁴ராத்ரு’த்வப்ரேம்நா பரஸ்பரம்’ ப்ரீயத்⁴வம்’ ஸமாத³ராத்³ ஏகோ(அ)பரஜநம்’ ஸ்²ரேஷ்ட²ம்’ ஜாநீத்⁴வம்|
11 Seid unverdrossen, wo es Eifer gilt; seid feurig im Geist, dem Herrn zu dienen bereit!
ததா² கார்ய்யே நிராலஸ்யா மநஸி ச ஸோத்³யோகா³: ஸந்த: ப்ரபு⁴ம்’ ஸேவத்⁴வம்|
12 Seid fröhlich in der Hoffnung, geduldig im Leiden, beharrlich im Gebet!
அபரம்’ ப்ரத்யாஸா²யாம் ஆநந்தி³தா து³: க²ஸமயே ச தை⁴ர்ய்யயுக்தா ப⁴வத; ப்ரார்த²நாயாம்’ ஸததம்’ ப்ரவர்த்தத்⁴வம்’|
13 Für die Bedürfnisse der Heiligen beweist Anteilnahme; übt die Gastfreundschaft willig.
பவித்ராணாம்’ தீ³நதாம்’ தூ³ரீகுருத்⁴வம் அதிதி²ஸேவாயாம் அநுரஜ்யத்⁴வம்|
14 Segnet, die euch verfolgen, segnet sie und flucht ihnen nicht!
யே ஜநா யுஷ்மாந் தாட³யந்தி தாந் ஆஸி²ஷம்’ வத³த ஸா²பம் அத³த்த்வா த³த்³த்⁴வமாஸி²ஷம்|
15 Freuet euch mit den Fröhlichen und weinet mit den Weinenden!
யே ஜநா ஆநந்த³ந்தி தை: ஸார்த்³த⁴ம் ஆநந்த³த யே ச ருத³ந்தி தை: ஸஹ ருதி³த|
16 Seid einträchtig untereinander gesinnt; richtet eure Gedanken nicht auf hohe Dinge, sondern laßt euch zu den niedrigen herab; haltet euch nicht selbst für klug!
அபரஞ்ச யுஷ்மாகம்’ மநஸாம்’ பரஸ்பரம் ஏகோபா⁴வோ ப⁴வது; அபரம் உச்சபத³ம் அநாகாங்க்ஷ்ய நீசலோகை: ஸஹாபி மார்த³வம் ஆசரத; ஸ்வாந் ஜ்ஞாநிநோ ந மந்யத்⁴வம்’|
17 Vergeltet niemand Böses mit Bösem; seid auf das bedacht, was in den Augen aller Menschen löblich ist!
பரஸ்மாத்³ அபகாரம்’ ப்ராப்யாபி பரம்’ நாபகுருத| ஸர்வ்வேஷாம்’ த்³ரு’ஷ்டிதோ யத் கர்ம்மோத்தமம்’ ததே³வ குருத|
18 Ist’s möglich, soviel an euch liegt, so lebt mit allen Menschen in Frieden!
யதி³ ப⁴விதும்’ ஸ²க்யதே தர்ஹி யதா²ஸ²க்தி ஸர்வ்வலோகை: ஸஹ நிர்வ்விரோதே⁴ந காலம்’ யாபயத|
19 Rächet euch nicht selbst, Geliebte, sondern gebt Raum dem (göttlichen) Zorn; denn es steht geschrieben: »Mein ist die Rache, ich will vergelten, spricht der Herr.«
ஹே ப்ரியப³ந்த⁴வ: , கஸ்மைசித்³ அபகாரஸ்ய ஸமுசிதம்’ த³ண்ட³ம்’ ஸ்வயம்’ ந த³த்³த்⁴வம்’, கிந்த்வீஸ்²வரீயக்ரோதா⁴ய ஸ்தா²நம்’ த³த்த யதோ லிகி²தமாஸ்தே பரமேஸ்²வர: கத²யதி, தா³நம்’ ப²லஸ்ய மத்கர்ம்ம ஸூசிதம்’ ப்ரத³தா³ம்யஹம்’|
20 Vielmehr: »Wenn deinen Feind hungert, so speise ihn; wenn ihn dürstet, so gib ihm zu trinken; denn wenn du das tust, wirst du feurige Kohlen auf sein Haupt sammeln.«
இதிகாரணாத்³ ரிபு ர்யதி³ க்ஷுதா⁴ர்த்தஸ்தே தர்ஹி தம்’ த்வம்’ ப்ரபோ⁴ஜய| ததா² யதி³ த்ரு’ஷார்த்த: ஸ்யாத் தர்ஹி தம்’ பரிபாயய| தேந த்வம்’ மஸ்தகே தஸ்ய ஜ்வலத³க்³நிம்’ நிதா⁴ஸ்யஸி|
21 Laß dich nicht vom Bösen überwinden, sondern überwinde das Böse durch das Gute!
குக்ரியயா பராஜிதா ந ஸந்த உத்தமக்ரியயா குக்ரியாம்’ பராஜயத|
