Roemers 1
1 Ich, Paulus, ein Knecht Christi Jesu, bin durch Berufung zum Apostel ausgesondert, die Heilsbotschaft Gottes zu verkündigen,
ஈஸ்²வரோ நிஜபுத்ரமதி⁴ யம்’ ஸுஸம்’வாத³ம்’ ப⁴விஷ்யத்³வாதி³பி⁴ ர்த⁴ர்ம்மக்³ரந்தே² ப்ரதிஸ்²ருதவாந் தம்’ ஸுஸம்’வாத³ம்’ ப்ரசாரயிதும்’ ப்ரு’த²க்க்ரு’த ஆஹூத: ப்ரேரிதஸ்²ச ப்ரபோ⁴ ர்யீஸு²க்²ரீஷ்டஸ்ய ஸேவகோ ய: பௌல:
2 die er durch seine Propheten in (den) heiligen Schriften voraus verheißen hat,
ஸ ரோமாநக³ரஸ்தா²ந் ஈஸ்²வரப்ரியாந் ஆஹூதாம்’ஸ்²ச பவித்ரலோகாந் ப்ரதி பத்ரம்’ லிக²தி|
3 nämlich (die Heilsbotschaft) von seinem Sohne. Dieser ist nach dem Fleische aus Davids Samen hervorgegangen,
அஸ்மாகம்’ ஸ ப்ரபு⁴ ர்யீஸு²: க்²ரீஷ்ட: ஸா²ரீரிகஸம்ப³ந்தே⁴ந தா³யூதோ³ வம்’ஸோ²த்³ப⁴வ:
4 aber als Sohn Gottes in Macht erwiesen nach dem Geist der Heiligkeit aufgrund seiner Auferstehung aus den Toten. Durch ihn, unsern Herrn Jesus Christus,
பவித்ரஸ்யாத்மந: ஸம்ப³ந்தே⁴ந சேஸ்²வரஸ்ய ப்ரபா⁴வவாந் புத்ர இதி ஸ்²மஸா²நாத் தஸ்யோத்தா²நேந ப்ரதிபந்நம்’|
5 haben wir Gnade und das Apostelamt empfangen, um Glaubensgehorsam zu seines Namens Ehre unter allen Heidenvölkern zu wirken;
அபரம்’ யேஷாம்’ மத்⁴யே யீஸு²நா க்²ரீஷ்டேந யூயமப்யாஹூதாஸ்தே (அ)ந்யதே³ஸீ²யலோகாஸ்தஸ்ய நாம்நி விஸ்²வஸ்ய நிதே³ஸ²க்³ராஹிணோ யதா² ப⁴வந்தி
6 zu diesen gehört auch ihr, da ihr für Jesus Christus (von Gott) berufen worden seid.
தத³பி⁴ப்ராயேண வயம்’ தஸ்மாத்³ அநுக்³ரஹம்’ ப்ரேரிதத்வபத³ஞ்ச ப்ராப்தா: |
7 Euch allen, die ihr als Geliebte Gottes, als berufene Heilige in Rom wohnt, sende ich meinen Gruß: Gnade werde euch zuteil und Friede von Gott unserm Vater und dem Herrn Jesus Christus!
தாதேநாஸ்மாகம் ஈஸ்²வரேண ப்ரபு⁴ணா யீஸு²க்²ரீஷ்டேந ச யுஷ்மப்⁴யம் அநுக்³ரஹ: ஸா²ந்திஸ்²ச ப்ரதீ³யேதாம்’|
8 Zuerst sage ich meinem Gott durch Jesus Christus um euer aller willen Dank dafür, daß man von eurem Glauben in der ganzen Welt mit Anerkennung redet.
ப்ரத²மத: ஸர்வ்வஸ்மிந் ஜக³தி யுஷ்மாகம்’ விஸ்²வாஸஸ்ய ப்ரகாஸி²தத்வாத்³ அஹம்’ யுஷ்மாகம்’ ஸர்வ்வேஷாம்’ நிமித்தம்’ யீஸு²க்²ரீஷ்டஸ்ய நாம க்³ரு’ஹ்லந் ஈஸ்²வரஸ்ய த⁴ந்யவாத³ம்’ கரோமி|
9 Denn Gott, dem ich in meinem Geiste bei der Verkündigung der Heilsbotschaft seines Sohnes diene, ist mein Zeuge, daß ich euer ohne Unterlaß gedenke
அபரம் ஈஸ்²வரஸ்ய ப்ரஸாதா³த்³ ப³ஹுகாலாத் பரம்’ ஸாம்ப்ரதம்’ யுஷ்மாகம்’ ஸமீபம்’ யாதும்’ கத²மபி யத் ஸுயோக³ம்’ ப்ராப்நோமி, ஏதத³ர்த²ம்’ நிரந்தரம்’ நாமாந்யுச்சாரயந் நிஜாஸு ஸர்வ்வப்ரார்த²நாஸு ஸர்வ்வதா³ நிவேத³யாமி,
10 und jedesmal in meinen Gebeten die Bitte ausspreche, ob es mir wohl endlich einmal durch Gottes Willen vergönnt sein möchte, zu euch zu kommen.
ஏதஸ்மிந் யமஹம்’ தத்புத்ரீயஸுஸம்’வாத³ப்ரசாரணேந மநஸா பரிசராமி ஸ ஈஸ்²வரோ மம ஸாக்ஷீ வித்³யதே|
11 Denn ich sehne mich danach, euch zu sehen; ich möchte euch gern diese und jene geistliche Gabe zu eurer Stärkung mitteilen
யதோ யுஷ்மாகம்’ மம ச விஸ்²வாஸேந வயம் உப⁴யே யதா² ஸா²ந்தியுக்தா ப⁴வாம இதி காரணாத்³
12 oder, besser gesagt, in eurer Mitte durch die Wechselwirkung unsers beiderseitigen Glaubens gleichfalls eine Kräftigung erfahren.
யுஷ்மாகம்’ ஸ்தை²ர்ய்யகரணார்த²ம்’ யுஷ்மப்⁴யம்’ கிஞ்சித்பரமார்த²தா³நதா³நாய யுஷ்மாந் ஸாக்ஷாத் கர்த்தும்’ மதீ³யா வாஞ்சா²|
13 Sodann will ich euch nicht in Unkenntnis darüber lassen, liebe Brüder, daß ich mir schon oftmals vorgenommen habe, euch zu besuchen – ich bin bis jetzt nur immer wieder an der Ausführung (meiner Absicht) gehindert worden –, um auch bei euch ebenso wie bei den übrigen Heidenvölkern einige Frucht zu erlangen.
ஹே ப்⁴ராத்ரு’க³ண பி⁴ந்நதே³ஸீ²யலோகாநாம்’ மத்⁴யே யத்³வத் தத்³வத்³ யுஷ்மாகம்’ மத்⁴யேபி யதா² ப²லம்’ பு⁴ஞ்ஜே தத³பி⁴ப்ராயேண முஹுர்முஹு ர்யுஷ்மாகம்’ ஸமீபம்’ க³ந்தும் உத்³யதோ(அ)ஹம்’ கிந்து யாவத்³ அத்³ய தஸ்மிந் க³மநே மம விக்⁴நோ ஜாத இதி யூயம்’ யத்³ அஜ்ஞாதாஸ்திஷ்ட²த² தத³ஹம் உசிதம்’ ந பு³த்⁴யே|
14 Den Griechen wie den Barbaren, den Gebildeten wie den Ungelehrten bin ich (zu dienen) verpflichtet;
அஹம்’ ஸப்⁴யாஸப்⁴யாநாம்’ வித்³வத³வித்³வதாஞ்ச ஸர்வ்வேஷாம் ரு’ணீ வித்³யே|
15 der gute Wille ist also meinerseits vorhanden, auch euch in Rom die Heilsbotschaft zu verkünden.
அதஏவ ரோமாநிவாஸிநாம்’ யுஷ்மாகம்’ ஸமீபே(அ)பி யதா²ஸ²க்தி ஸுஸம்’வாத³ம்’ ப்ரசாரயிதும் அஹம் உத்³யதோஸ்மி|
16 Denn ich schäme mich der Heilsbotschaft nicht; ist sie doch eine Gotteskraft, die jedem, der da glaubt, die Rettung bringt, wie zuerst dem Juden, so auch dem Griechen.
யத: க்²ரீஷ்டஸ்ய ஸுஸம்’வாதோ³ மம லஜ்ஜாஸ்பத³ம்’ நஹி ஸ ஈஸ்²வரஸ்ய ஸ²க்திஸ்வரூப: ஸந் ஆ யிஹூதீ³யேப்⁴யோ (அ)ந்யஜாதீயாந் யாவத் ஸர்வ்வஜாதீயாநாம்’ மத்⁴யே ய: கஸ்²சித்³ தத்ர விஸ்²வஸிதி தஸ்யைவ த்ராணம்’ ஜநயதி|
17 Denn Gottesgerechtigkeit wird in ihr geoffenbart, aus Glauben zu Glauben, wie geschrieben steht: »Der Gerechte wird aus Glauben leben.«
யத: ப்ரத்யயஸ்ய ஸமபரிமாணம் ஈஸ்²வரத³த்தம்’ புண்யம்’ தத்ஸுஸம்’வாதே³ ப்ரகாஸ²தே| தத³தி⁴ த⁴ர்ம்மபுஸ்தகேபி லிகி²தமித³ம்’ "புண்யவாந் ஜநோ விஸ்²வாஸேந ஜீவிஷ்யதி"|
18 Denn Gottes Zorn offenbart sich vom Himmel her über alle Gottlosigkeit und Ungerechtigkeit der Menschen, welche die Wahrheit in Ungerechtigkeit unterdrücken.
அதஏவ யே மாநவா: பாபகர்ம்மணா ஸத்யதாம்’ ருந்த⁴ந்தி தேஷாம்’ ஸர்வ்வஸ்ய து³ராசரணஸ்யாத⁴ர்ம்மஸ்ய ச விருத்³த⁴ம்’ ஸ்வர்கா³த்³ ஈஸ்²வரஸ்ய கோப: ப்ரகாஸ²தே|
19 Denn was man von Gott erkennen kann, das ist in ihnen wohlbekannt; Gott selbst hat es ihnen ja kundgetan.
யத ஈஸ்²வரமதி⁴ யத்³யத்³ ஜ்ஞேயம்’ தத்³ ஈஸ்²வர: ஸ்வயம்’ தாந் ப்ரதி ப்ரகாஸி²தவாந் தஸ்மாத் தேஷாம் அகோ³சரம்’ நஹி|
20 Sein unsichtbares Wesen läßt sich ja doch seit Erschaffung der Welt an seinen Werken mit dem geistigen Auge deutlich ersehen, nämlich seine ewige Macht und göttliche Größe. Daher gibt es keine Entschuldigung für sie, (aïdios g126)
ப²லதஸ்தஸ்யாநந்தஸ²க்தீஸ்²வரத்வாதீ³ந்யத்³ரு’ஸ்²யாந்யபி ஸ்ரு’ஷ்டிகாலம் ஆரப்⁴ய கர்ம்மஸு ப்ரகாஸ²மாநாநி த்³ரு’ஸ்²யந்தே தஸ்மாத் தேஷாம்’ தோ³ஷப்ரக்ஷாலநஸ்ய பந்தா² நாஸ்தி| (aïdios g126)
21 weil sie Gott zwar kannten, ihm aber doch nicht als Gott Verehrung und Dank dargebracht haben, sondern in ihren Gedanken auf nichtige Dinge verfallen sind und ihr unverständiges Herz in Verfinsterung haben geraten lassen.
அபரம் ஈஸ்²வரம்’ ஜ்ஞாத்வாபி தே தம் ஈஸ்²வரஜ்ஞாநேந நாத்³ரியந்த க்ரு’தஜ்ஞா வா ந ஜாதா: ; தஸ்மாத் தேஷாம்’ ஸர்வ்வே தர்கா விப²லீபூ⁴தா: , அபரஞ்ச தேஷாம்’ விவேகஸூ²ந்யாநி மநாம்’ஸி திமிரே மக்³நாநி|
22 Während sie sich ihrer angeblichen Weisheit rühmten, sind sie zu Toren geworden
தே ஸ்வாந் ஜ்ஞாநிநோ ஜ்ஞாத்வா ஜ்ஞாநஹீநா அப⁴வந்
23 und haben die Herrlichkeit des unvergänglichen Gottes mit dem Abbild des vergänglichen Menschen und der Gestalt von Vögeln, von vierfüßigen Tieren und kriechendem Gewürm vertauscht.
அநஸ்²வரஸ்யேஸ்²வரஸ்ய கௌ³ரவம்’ விஹாய நஸ்²வரமநுஷ்யபஸு²பக்ஷ்யுரோகா³மிப்ரப்⁴ரு’தேராக்ரு’திவிஸி²ஷ்டப்ரதிமாஸ்தைராஸ்²ரிதா: |
24 Daher hat Gott sie durch die Begierden ihrer Herzen in den Schmutz der Unsittlichkeit versinken lassen, so daß ihre Leiber an ihnen selbst geschändet wurden;
இத்த²ம்’ த ஈஸ்²வரஸ்ய ஸத்யதாம்’ விஹாய ம்ரு’ஷாமதம் ஆஸ்²ரிதவந்த: ஸச்சிதா³நந்த³ம்’ ஸ்ரு’ஷ்டிகர்த்தாரம்’ த்யக்த்வா ஸ்ரு’ஷ்டவஸ்துந: பூஜாம்’ ஸேவாஞ்ச க்ரு’தவந்த: ; (aiōn g165)
25 denn sie haben die Wahrheit Gottes mit der Lüge vertauscht und Anbetung und Verehrung dem Geschaffenen erwiesen anstatt dem Schöpfer, der da gepriesen ist in Ewigkeit. Amen. (aiōn g165)
இதி ஹேதோரீஸ்²வரஸ்தாந் குக்ரியாயாம்’ ஸமர்ப்ய நிஜநிஜகுசிந்தாபி⁴லாஷாப்⁴யாம்’ ஸ்வம்’ ஸ்வம்’ ஸ²ரீரம்’ பரஸ்பரம் அபமாநிதம்’ கர்த்தும் அத³தா³த்|
26 Deshalb hat Gott sie auch in schandbare Leidenschaften fallen lassen; denn ihre Frauen haben den natürlichen Geschlechtsverkehr mit dem widernatürlichen vertauscht;
ஈஸ்²வரேண தேஷு க்வபி⁴லாஷே ஸமர்பிதேஷு தேஷாம்’ யோஷித: ஸ்வாபா⁴விகாசரணம் அபஹாய விபரீதக்ரு’த்யே ப்ராவர்த்தந்த;
27 und ebenso haben auch die Männer den natürlichen Verkehr mit der Frau aufgegeben und sind in ihrer wilden Gier zueinander entbrannt, so daß sie, Männer mit Männern, die Schamlosigkeit verübten, aber auch die gebührende Strafe für ihre Verirrung an sich selbst empfingen.
ததா² புருஷா அபி ஸ்வாபா⁴விகயோஷித்ஸங்க³மம்’ விஹாய பரஸ்பரம்’ காமக்ரு’ஸா²நுநா த³க்³தா⁴: ஸந்த: புமாம்’ஸ: பும்’பி⁴: ஸாகம்’ குக்ரு’த்யே ஸமாஸஜ்ய நிஜநிஜப்⁴ராந்தே: ஸமுசிதம்’ ப²லம் அலப⁴ந்த|
28 Und weil sie es verschmähten, Gott in rechter Erkenntnis festzuhalten, hat Gott sie in eine verworfene Sinnesweise versinken lassen, so daß sie alle Ungebühr verüben:
தே ஸ்வேஷாம்’ மந: ஸ்வீஸ்²வராய ஸ்தா²நம்’ தா³தும் அநிச்சு²காஸ்ததோ ஹேதோரீஸ்²வரஸ்தாந் ப்ரதி து³ஷ்டமநஸ்கத்வம் அவிஹிதக்ரியத்வஞ்ச த³த்தவாந்|
29 sie sind erfüllt mit jeglicher Ungerechtigkeit, Schlechtigkeit, Habgier und Bosheit, voll von Neid, Mordlust, Streitsucht, Arglist und Niedertracht;
அதஏவ தே ஸர்வ்வே (அ)ந்யாயோ வ்யபி⁴சாரோ து³ஷ்டத்வம்’ லோபோ⁴ ஜிகா⁴ம்’ஸா ஈர்ஷ்யா வதோ⁴ விவாத³ஸ்²சாதுரீ குமதிரித்யாதி³பி⁴ ர்து³ஷ்கர்ம்மபி⁴: பரிபூர்ணா: ஸந்த:
30 sie sind Ohrenbläser, Verleumder, Gottesfeinde, gewalttätige und hoffärtige Leute, Prahler, erfinderisch im Bösen, ungehorsam gegen die Eltern,
கர்ணேஜபா அபவாதி³ந ஈஸ்²வரத்³வேஷகா ஹிம்’ஸகா அஹங்காரிண ஆத்மஸ்²லாகி⁴ந: குகர்ம்மோத்பாத³கா: பித்ரோராஜ்ஞாலங்க⁴கா
31 unverständig, treulos, ohne Liebe und Erbarmen;
அவிசாரகா நியமலங்கி⁴ந: ஸ்நேஹரஹிதா அதித்³வேஷிணோ நிர்த³யாஸ்²ச ஜாதா: |
32 sie kennen zwar die göttliche Rechtsordnung genau, daß, wer derartiges verübt, den Tod verdient, tun es aber trotzdem nicht nur selbst, sondern spenden auch noch denen Beifall, die solche Dinge verüben.
யே ஜநா ஏதாத்³ரு’ஸ²ம்’ கர்ம்ம குர்வ்வந்தி தஏவ ம்ரு’தியோக்³யா ஈஸ்²வரஸ்ய விசாரமீத்³ரு’ஸ²ம்’ ஜ்ஞாத்வாபி த ஏதாத்³ரு’ஸ²ம்’ கர்ம்ம ஸ்வயம்’ குர்வ்வந்தி கேவலமிதி நஹி கிந்து தாத்³ரு’ஸ²கர்ம்மகாரிஷு லோகேஷ்வபி ப்ரீயந்தே|
