Offenbarung 1
1 Offenbarung Jesu Christi, die Gott ihm hat zuteil werden lassen, um seinen Knechten anzuzeigen, was in Bälde geschehen soll; und er hat es durch die Sendung seines Engels seinem Knechte Johannes durch Zeichen kundgetan,
യത് പ്രകാശിതം വാക്യമ് ഈശ്വരഃ സ്വദാസാനാം നികടം ശീഘ്രമുപസ്ഥാസ്യന്തീനാം ഘടനാനാം ദർശനാർഥം യീശുഖ്രീഷ്ടേ സമർപിതവാൻ തത് സ സ്വീയദൂതം പ്രേഷ്യ നിജസേവകം യോഹനം ജ്ഞാപിതവാൻ|
2 und dieser legt nunmehr Zeugnis ab von dem Worte Gottes und von dem Zeugnis Jesu Christi, von allem, was er gesehen hat.
സ ചേശ്വരസ്യ വാക്യേ ഖ്രീഷ്ടസ്യ സാക്ഷ്യേ ച യദ്യദ് ദൃഷ്ടവാൻ തസ്യ പ്രമാണം ദത്തവാൻ|
3 Selig ist der Vorleser und (selig sind) die Hörer der Worte der Weissagung und die das bewahren, was in ihr geschrieben steht; denn die Zeit (der Erfüllung) ist nahe.
ഏതസ്യ ഭവിഷ്യദ്വക്തൃഗ്രന്ഥസ്യ വാക്യാനാം പാഠകഃ ശ്രോതാരശ്ച തന്മധ്യേ ലിഖിതാജ്ഞാഗ്രാഹിണശ്ച ധന്യാ യതഃ സ കാലഃ സന്നികടഃ|
4 Ich, Johannes, sende den sieben Gemeinden in der Provinz Asien meinen Gruß: Gnade sei mit euch und Friede von dem, der da ist und der da war und der da kommt, und von den sieben Geistern, die vor seinem Thron (sind),
യോഹൻ ആശിയാദേശസ്ഥാഃ സപ്ത സമിതീഃ പ്രതി പത്രം ലിഖതി| യോ വർത്തമാനോ ഭൂതോ ഭവിഷ്യംശ്ച യേ ച സപ്താത്മാനസ്തസ്യ സിംഹാസനസ്യ സമ്മുഖേ തിഷ്ഠന്തി
5 und von Jesus Christus, dem treuen Zeugen, dem Erstgeborenen der Toten und dem Herrscher über die Könige der Erde! Ihm, der uns liebt und uns durch sein Blut von unsern Sünden erlöst hat
യശ്ച യീശുഖ്രീഷ്ടോ വിശ്വസ്തഃ സാക്ഷീ മൃതാനാം മധ്യേ പ്രഥമജാതോ ഭൂമണ്ഡലസ്ഥരാജാനാമ് അധിപതിശ്ച ഭവതി, ഏതേഭ്യോ ഽനുഗ്രഹഃ ശാന്തിശ്ച യുഷ്മാസു വർത്തതാം|
6 und uns zu einer Königsherrschaft gemacht hat, zu Priestern für seinen Gott und Vater: sein ist die Herrlichkeit und die Macht in alle Ewigkeit! Amen. (aiōn g165)
യോ ഽസ്മാസു പ്രീതവാൻ സ്വരുധിരേണാസ്മാൻ സ്വപാപേഭ്യഃ പ്രക്ഷാലിതവാൻ തസ്യ പിതുരീശ്വരസ്യ യാജകാൻ കൃത്വാസ്മാൻ രാജവർഗേ നിയുക്തവാംശ്ച തസ്മിൻ മഹിമാ പരാക്രമശ്ചാനന്തകാലം യാവദ് വർത്തതാം| ആമേൻ| (aiōn g165)
7 Seht, er kommt mit den Wolken, und sehen werden ihn die Augen aller, auch die, welche ihn durchstochen haben, und wehklagen werden um ihn alle Geschlechter der Erde. Ja, Amen!
പശ്യത സ മേഘൈരാഗച്ഛതി തേനൈകൈകസ്യ ചക്ഷുസ്തം ദ്രക്ഷ്യതി യേ ച തം വിദ്ധവന്തസ്തേ ഽപി തം വിലോകിഷ്യന്തേ തസ്യ കൃതേ പൃഥിവീസ്ഥാഃ സർവ്വേ വംശാ വിലപിഷ്യന്തി| സത്യമ് ആമേൻ|
8 »Ich bin das A und das O«, spricht Gott der Herr, der da ist und der da war und der da kommt, der Allmächtige.
വർത്തമാനോ ഭൂതോ ഭവിഷ്യംശ്ച യഃ സർവ്വശക്തിമാൻ പ്രഭുഃ പരമേശ്വരഃ സ ഗദതി, അഹമേവ കഃ ക്ഷശ്ചാർഥത ആദിരന്തശ്ച|
9 Ich, Johannes, euer Bruder und Genosse, der ich mit euch teilhabe an der Drangsal und an der Königsherrschaft und an standhaftem Ausharren in Jesus – ich war auf die Insel namens Patmos gekommen um des Wortes Gottes und des Zeugnisses Jesu willen.
യുഷ്മാകം ഭ്രാതാ യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ ക്ലേശരാജ്യതിതിക്ഷാണാം സഹഭാഗീ ചാഹം യോഹൻ ഈശ്വരസ്യ വാക്യഹേതോ ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ സാക്ഷ്യഹേതോശ്ച പാത്മനാമക ഉപദ്വീപ ആസം|
10 Da geriet ich durch den Geist in Verzückung am Tage des Herrn und hörte hinter mir eine Stimme, gewaltig wie Posaunenschall;
തത്ര പ്രഭോ ർദിനേ ആത്മനാവിഷ്ടോ ഽഹം സ്വപശ്ചാത് തൂരീധ്വനിവത് മഹാരവമ് അശ്രൗഷം,
11 die rief mir zu: »Was du zu sehen bekommst, das schreibe in ein Buch und sende es an die sieben Gemeinden: nach Ephesus und nach Smyrna und nach Pergamon und nach Thyatira und nach Sardes und nach Philadelphia und nach Laodizea.«
തേനോക്തമ്, അഹം കഃ ക്ഷശ്ചാർഥത ആദിരന്തശ്ച| ത്വം യദ് ദ്രക്ഷ്യസി തദ് ഗ്രന്ഥേ ലിഖിത്വാശിയാദേശസ്ഥാനാം സപ്ത സമിതീനാം സമീപമ് ഇഫിഷം സ്മുർണാം ഥുയാതീരാം സാർദ്ദിം ഫിലാദിൽഫിയാം ലായദീകേയാഞ്ച പ്രേഷയ|
12 Da wandte ich mich um und wollte nach der Stimme sehen, die mit mir redete; und als ich mich umgewandt hatte, erblickte ich sieben goldene Leuchter
തതോ മയാ സമ്ഭാഷമാണസ്യ കസ്യ രവഃ ശ്രൂയതേ തദ്ദർശനാർഥം മുഖം പരാവർത്തിതം തത് പരാവർത്യ സ്വർണമയാഃ സപ്ത ദീപവൃക്ഷാ ദൃഷ്ടാഃ|
13 und in der Mitte der Leuchter Einen, der wie ein Menschensohn aussah; er war mit einem Talar angetan und um die Brust mit einem goldenen Gürtel gegürtet;
തേഷാം സപ്ത ദീപവൃക്ഷാണാം മധ്യേ ദീർഘപരിച്ഛദപരിഹിതഃ സുവർണശൃങ്ഖലേന വേഷ്ടിതവക്ഷശ്ച മനുഷ്യപുത്രാകൃതിരേകോ ജനസ്തിഷ്ഠതി,
14 sein Haupt(haar) aber und seine (Bart)haare waren so weiß wie schneeweiße Wolle und seine Augen wie eine Feuerflamme;
തസ്യ ശിരഃ കേശശ്ച ശ്വേതമേഷലോമാനീവ ഹിമവത് ശ്രേതൗ ലോചനേ വഹ്നിശിഖാസമേ
15 seine Füße glichen dem Golderz, als wären sie im Schmelzofen glühend gemacht, und seine Stimme (klang) wie das Rauschen vieler Wasser.
ചരണൗ വഹ്നികുണ്ഡേതാപിതസുപിത്തലസദൃശൗ രവശ്ച ബഹുതോയാനാം രവതുല്യഃ|
16 In seiner rechten Hand hatte er sieben Sterne; aus seinem Munde ging ein scharfes, zweischneidiges Schwert hervor, und sein Angesicht (leuchtete), wie wenn die Sonne in ihrer Kraft scheint.
തസ്യ ദക്ഷിണഹസ്തേ സപ്ത താരാ വിദ്യന്തേ വക്ത്രാച്ച തീക്ഷ്ണോ ദ്വിധാരഃ ഖങ്ഗോ നിർഗച്ഛതി മുഖമണ്ഡലഞ്ച സ്വതേജസാ ദേദീപ്യമാനസ്യ സൂര്യ്യസ്യ സദൃശം|
17 Bei seinem Anblick fiel ich wie tot ihm zu Füßen nieder; da legte er seine rechte Hand auf mich und sagte: »Fürchte dich nicht! Ich bin’s, der Erste und der Letzte
തം ദൃഷ്ട്വാഹം മൃതകൽപസ്തച്ചരണേ പതിതസ്തതഃ സ്വദക്ഷിണകരം മയി നിധായ തേനോക്തമ് മാ ഭൈഷീഃ; അഹമ് ആദിരന്തശ്ച|
19 Schreibe nun auf, was du (bisher) gesehen hast, und was (jetzt schon) ist und was danach noch geschehen wird.
അതോ യദ് ഭവതി യച്ചേതഃ പരം ഭവിഷ്യതി ത്വയാ ദൃഷ്ടം തത് സർവ്വം ലിഖ്യതാം|
20 Was das Geheimnis der sieben Sterne betrifft, die du auf meiner rechten Hand gesehen hast, sowie die sieben goldenen Leuchter, (so wisse): Die sieben Sterne sind die Engel der sieben Gemeinden, und die sieben Leuchter sind die sieben Gemeinden.«
മമ ദക്ഷിണഹസ്തേ സ്ഥിതാ യാഃ സപ്ത താരാ യേ ച സ്വർണമയാഃ സപ്ത ദീപവൃക്ഷാസ്ത്വയാ ദൃഷ്ടാസ്തത്താത്പര്യ്യമിദം താഃ സപ്ത താരാഃ സപ്ത സമിതീനാം ദൂതാഃ സുവർണമയാഃ സപ്ത ദീപവൃക്ഷാശ്ച സപ്ത സമിതയഃ സന്തി|
