Offenbarung 4
1 Hierauf hatte ich ein Gesicht: ich sah, wie eine Tür im Himmel offenstand, und die erste Stimme, die ich wie Posaunenschall mit mir hatte reden hören, rief mir zu: »Komm herauf, hierher, so will ich dir zeigen, was hernach geschehen muß.« Sogleich geriet ich durch den Geist in Verzückung;
தத: பரம்’ மயா த்³ரு’ஷ்டிபாதம்’ க்ரு’த்வா ஸ்வர்கே³ முக்தம்’ த்³வாரம் ஏகம்’ த்³ரு’ஷ்டம்’ மயா ஸஹபா⁴ஷமாணஸ்ய ச யஸ்ய தூரீவாத்³யதுல்யோ ரவ: பூர்வ்வம்’ ஸ்²ருத: ஸ மாம் அவோசத் ஸ்தா²நமேதத்³ ஆரோஹய, இத: பரம்’ யேந யேந ப⁴விதவ்யம்’ தத³ஹம்’ த்வாம்’ த³ர்ஸ²யிஷ்யே|
2 und siehe, da stand ein Thron im Himmel, und auf dem Thron saß jemand,
தேநாஹம்’ தத்க்ஷணாத்³ ஆத்மாவிஷ்டோ பூ⁴த்வா (அ)பஸ்²யம்’ ஸ்வர்கே³ ஸிம்’ஹாஸநமேகம்’ ஸ்தா²பிதம்’ தத்ர ஸிம்’ஹாஸநே ஏகோ ஜந உபவிஷ்டோ (அ)ஸ்தி|
3 und der dort Thronende sah wie Jaspis- und Karneolstein aus, und den Thron umgab rings ein Regenbogen, der wie ein Smaragd aussah.
ஸிம்’ஹாஸநே உபவிஷ்டஸ்ய தஸ்ய ஜநஸ்ய ரூபம்’ ஸூர்ய்யகாந்தமணே: ப்ரவாலஸ்ய ச துல்யம்’ தத் ஸிம்’ஹாஸநஞ்ச மரகதமணிவத்³ரூபவிஸி²ஷ்டேந மேக⁴த⁴நுஷா வேஷ்டிதம்’|
4 Rings um den Thron (standen; oder: sah ich) vierundzwanzig Throne, und auf den Thronen (sah ich) vierundzwanzig Älteste sitzen, die mit weißen Gewändern angetan waren und goldene Kronen auf ihren Häuptern hatten.
தஸ்ய ஸிம்’ஹாஸநே சதுர்தி³க்ஷு சதுர்விம்’ஸ²திஸிம்’ஹாஸநாநி திஷ்ட²ந்தி தேஷு ஸிம்’ஹாஸநேஷு சதுர்விம்’ஸ²தி ப்ராசீநலோகா உபவிஷ்டாஸ்தே ஸு²ப்⁴ரவாஸ: பரிஹிதாஸ்தேஷாம்’ ஸி²ராம்’ஸி ச ஸுவர்ணகிரீடை ர்பூ⁴ஷிதாநி|
5 Dabei gehen aus dem Thron Blitze, Stimmen und Donnerschläge hervor; und sieben Feuerfackeln brennen vor dem Thron, das sind die sieben Geister Gottes.
தஸ்ய ஸிம்’ஹாஸநஸ்ய மத்⁴யாத் தடி³தோ ரவா: ஸ்தநிதாநி ச நிர்க³ச்ச²ந்தி ஸிம்’ஹாஸநஸ்யாந்திகே ச ஸப்த தீ³பா ஜ்வலந்தி த ஈஸ்²வரஸ்ய ஸப்தாத்மாந: |
6 (Der Platz) vor dem Thron ist wie ein gläsernes Meer, wie Kristall; und inmitten des Thrones, und zwar rings um den Thron, sind vier Lebewesen, die vorn und hinten mit Augen übersät sind.
அபரம்’ ஸிம்’ஹாஸநஸ்யாந்திகே ஸ்ப²டிகதுல்ய: காசமயோ ஜலாஸ²யோ வித்³யதே, அபரம் அக்³ரத: பஸ்²சாச்ச ப³ஹுசக்ஷுஷ்மந்தஸ்²சத்வார: ப்ராணிந: ஸிம்’ஹஸநஸ்ய மத்⁴யே சதுர்தி³க்ஷு ச வித்³யந்தே|
7 Das erste Lebewesen gleicht einem Löwen, das zweite einem Stier, das dritte hat ein Gesicht wie das eines Menschen, und das vierte Lebewesen gleicht einem fliegenden Adler.
தேஷாம்’ ப்ரத²ம: ப்ராணீ ஸிம்’ஹாகாரோ த்³விதீய: ப்ராணீ கோ³வாத்ஸாகாரஸ்த்ரு’தீய: ப்ராணீ மநுஷ்யவத்³வத³நவிஸி²ஷ்டஸ்²சதுர்த²ஸ்²ச ப்ராணீ உட்³டீ³யமாநகுரரோபம: |
8 Die vier Wesen haben ein jedes sechs Flügel und sind ringsum innen und außen mit Augen übersät; und ohne Aufhören rufen sie bei Tag und bei Nacht: »Heilig, heilig, heilig ist der Herr, der allmächtige Gott, der da war und der da ist und der da kommt!«
தேஷாம்’ சதுர்ணாம் ஏகைகஸ்ய ப்ராணிந: ஷட் பக்ஷா: ஸந்தி தே ச ஸர்வ்வாங்கே³ஷ்வப்⁴யந்தரே ச ப³ஹுசக்ஷுர்விஸி²ஷ்டா: , தே தி³வாநிஸ²ம்’ ந விஸ்²ராம்ய க³த³ந்தி பவித்ர: பவித்ர: பவித்ர: ஸர்வ்வஸ²க்திமாந் வர்த்தமாநோ பூ⁴தோ ப⁴விஷ்யம்’ஸ்²ச ப்ரபு⁴: பரமேஸ்²வர: |
9 Und jedesmal, wenn die vier Lebewesen Preis und Ehre und Danksagung dem darbringen, der auf dem Throne sitzt, dem, der in alle Ewigkeit lebt, (aiōn g165)
இத்த²ம்’ தை: ப்ராணிபி⁴ஸ்தஸ்யாநந்தஜீவிந: ஸிம்’ஹாஸநோபவிஷ்டஸ்ய ஜநஸ்ய ப்ரபா⁴வே கௌ³ரவே த⁴ந்யவாதே³ ச ப்ரகீர்த்திதே (aiōn g165)
10 werfen sich die vierundzwanzig Ältesten vor dem auf dem Throne Sitzenden nieder und beten den an, der in alle Ewigkeit lebt, und legen ihre Kronen vor dem Throne nieder mit den Worten: (aiōn g165)
தே சதுர்விம்’ஸ²திப்ராசீநா அபி தஸ்ய ஸிம்’ஹாஸநோபவிஷ்டஸ்யாந்திகே ப்ரணிநத்ய தம் அநந்தஜீவிநம்’ ப்ரணமந்தி ஸ்வீயகிரீடாம்’ஸ்²ச ஸிம்’ஹாஸநஸ்யாந்திகே நிக்ஷிப்ய வத³ந்தி, (aiōn g165)
11 »Würdig bist du, unser Herr und Gott, den Preis und die Ehre und die Macht zu empfangen; denn du hast alle Dinge geschaffen, und durch deinen Willen waren sie da und sind sie geschaffen worden.«
ஹே ப்ரபோ⁴ ஈஸ்²வராஸ்மாகம்’ ப்ரபா⁴வம்’ கௌ³ரவம்’ ப³லம்’| த்வமேவார்ஹஸி ஸம்ப்ராப்தும்’ யத் ஸர்வ்வம்’ ஸஸ்ரு’ஜே த்வயா| தவாபி⁴லாஷதஸ்²சைவ ஸர்வ்வம்’ ஸம்பூ⁴ய நிர்ம்மமே||
