Offenbarung 15

1 Weiter sah ich ein anderes großes und wunderbares Zeichen im Himmel: sieben Engel, welche sieben Plagen (herbeizuführen) hatten, die letzten; denn durch diese kam der Zorn Gottes zum Abschluß.

തതഃ പരമ് അഹം സ്വർഗേ ഽപരമ് ഏകമ് അദ്ഭുതം മഹാചിഹ്നം ദൃഷ്ടവാൻ അർഥതോ യൈ ർദണ്ഡൈരീശ്വരസ്യ കോപഃ സമാപ്തിം ഗമിഷ്യതി താൻ ദണ്ഡാൻ ധാരയന്തഃ സപ്ത ദൂതാ മയാ ദൃഷ്ടാഃ|

2 Und ich sah etwas wie ein kristallenes Meer, das mit Feuer durchmengt war, und ich sah die, welche den Sieg über das Tier und sein Bild und über seine Namenszahl errungen hatten, an dem kristallenen Meer stehen, mit Harfen (zum Lobpreis) Gottes in der Hand.

വഹ്നിമിശ്രിതസ്യ കാചമയസ്യ ജലാശയസ്യാകൃതിരപി ദൃഷ്ടാ യേ ച പശോസ്തത്പ്രതിമായാസ്തന്നാമ്നോ ഽങ്കസ്യ ച പ്രഭൂതവന്തസ്തേ തസ്യ കാചമയജലാശയസ്യ തീരേ തിഷ്ഠന്ത ഈശ്വരീയവീണാ ധാരയന്തി,

3 Sie sangen das Lied Moses, des Knechtes Gottes, und das Lied des Lammes mit den Worten: »Groß und wunderbar sind deine Werke, Herr, allmächtiger Gott! Gerecht und wahrhaftig sind deine Wege, du König der Völker!

ഈശ്വരദാസസ്യ മൂസസോ ഗീതം മേഷശാവകസ്യ ച ഗീതം ഗായന്തോ വദന്തി, യഥാ, സർവ്വശക്തിവിശിഷ്ടസ്ത്വം ഹേ പ്രഭോ പരമേശ്വര| ത്വദീയസർവ്വകർമ്മാണി മഹാന്തി ചാദ്ഭുതാനി ച| സർവ്വപുണ്യവതാം രാജൻ മാർഗാ ന്യായ്യാ ഋതാശ്ച തേ|

4 Wer sollte sich nicht (vor dir) fürchten, Herr, und deinen Namen nicht preisen? Denn du allein bist heilig. Ja, alle Völker werden kommen und vor dir anbeten; denn deine Rechttaten sind offenbar geworden.«

ഹേ പ്രഭോ നാമധേയാത്തേ കോ ന ഭീതിം ഗമിഷ്യതി| കോ വാ ത്വദീയനാമ്നശ്ച പ്രശംസാം ന കരിഷ്യതി| കേവലസ്ത്വം പവിത്രോ ഽസി സർവ്വജാതീയമാനവാഃ| ത്വാമേവാഭിപ്രണംസ്യന്തി സമാഗത്യ ത്വദന്തികം| യസ്മാത്തവ വിചാരാജ്ഞാഃ പ്രാദുർഭാവം ഗതാഃ കില||

5 Hierauf hatte ich ein (neues) Gesicht: ich sah, wie der Tempel des Zeltes des Zeugnisses im Himmel sich auftat

തദനന്തരം മയി നിരീക്ഷമാണേ സതി സ്വർഗേ സാക്ഷ്യാവാസസ്യ മന്ദിരസ്യ ദ്വാരം മുക്തം|

6 und die sieben Engel, welche die sieben Plagen hatten, aus dem Tempel heraustraten; sie waren in glänzend weiße Leinwand gekleidet und um die Brust mit goldenen Gürteln umgürtet.

യേ ച സപ്ത ദൂതാഃ സപ്ത ദണ്ഡാൻ ധാരയന്തി തേ തസ്മാത് മന്ദിരാത് നിരഗച്ഛൻ| തേഷാം പരിച്ഛദാ നിർമ്മലശൃഭ്രവർണവസ്ത്രനിർമ്മിതാ വക്ഷാംസി ച സുവർണശൃങ്ഖലൈ ർവേഷ്ടിതാന്യാസൻ|

7 Da gab eins von den vier Lebewesen den sieben Engeln sieben goldene Schalen, die mit dem Zorn des in alle Ewigkeit lebenden Gottes gefüllt waren; (aiōn g165)

അപരം ചതുർണാം പ്രാണിനാമ് ഏകസ്തേഭ്യഃ സപ്തദൂതേഭ്യഃ സപ്തസുവർണകംസാൻ അദദാത്| (aiōn g165)

8 und der Tempel füllte sich mit Rauch von der Herrlichkeit Gottes und von seiner Kraft; und niemand konnte in den Tempel eintreten, bis die sieben Plagen der sieben Engel zu Ende waren.

അനന്തരമ് ഈശ്വരസ്യ തേജഃപ്രഭാവകാരണാത് മന്ദിരം ധൂമേന പരിപൂർണം തസ്മാത് തൈഃ സപ്തദൂതൈഃ സപ്തദണ്ഡാനാം സമാപ്തിം യാവത് മന്ദിരം കേനാപി പ്രവേഷ്ടും നാശക്യത|