Psalm 95

1 Kommt, laßt uns dem HERRN zujubeln, jauchzen dem Felsen unsers Heils!

بیایید خداوند را ستایش کنیم و در وصف صخرهٔ نجات خود، با شادی سرود بخوانیم!

2 Laßt uns mit Dank vor sein Angesicht treten, mit Liedern ihm jauchzen!

با شکرگزاری به حضور او بیاییم و با سرودهای شاد او را بپرستیم!

3 Denn ein großer Gott ist der HERR und ein großer König über alle Götter,

زیرا خداوند، خدای عظیمی است؛ او پادشاهی است که بر همهٔ خدایان فرمان می‌راند.

4 er, in dessen Hand die Tiefen der Erde sind und dem auch die Gipfel der Berge gehören;

اعماق زمین در دست خداوند است و بلندی و عظمت کوهها از آن او می‌باشد.

5 er, dem das Meer gehört: er hat’s ja geschaffen, und das Festland: seine Hände haben’s gebildet.

آبها و خشکی‌ها را خدا به وجود آورده و آنها به او تعلق دارند.

6 Kommt, laßt uns anbeten und niederfallen, die Knie beugen vor dem HERRN, unserm Schöpfer!

بیایید در برابر خدا، سر فرود آوریم و او را عبادت کنیم. بیایید در حضور آفرینندهٔ خود زانو بزنیم.

7 Denn er ist unser Gott, und wir das Volk seiner Weide, die Herde seiner Hand. Möchtet ihr heute doch hören auf seine Stimme:

ما قوم او هستیم و او خدای ما، ما گلهٔ او هستیم و او شبان ما. امروز، اگر صدای او را می‌شنوید که می‌فرماید:

8 »Verstockt nicht euer Herz wie bei Meriba, wie am Tage von Massa in der Wüste,

«دل خود را سخت نکنید، همان کاری که نیاکان شما در صحرای مریبا و مَسّا کردند.

9 woselbst eure Väter mich versuchten, mich prüften, obwohl sie doch sahen mein Tun.

زیرا در آنجا، نیاکان شما، صبر مرا آزمایش و امتحان کردند، با اینکه کارهای مرا دیده بودند.

10 Vierzig Jahre hegte ich Abscheu gegen dieses Geschlecht, und sagte: ›Sie sind ein Volk mit irrendem Herzen‹; sie aber wollten von meinen Wegen nichts wissen.

مدت چهل سال، از آنها بیزار بودم، و گفتم:”اینها قومی هستند که دلشان از من برگشته. آنها دیگر مرا اطاعت نمی‌کنند.

11 So schwur ich denn in meinem Zorn: ›Sie sollen nicht eingehn in meine Ruhstatt!‹«

پس در خشم خود سوگند خوردم که به آسایش من هرگز راه نخواهند یافت.“»