Psalm 95

1 Kommt, laßt uns dem HERRN zujubeln, jauchzen dem Felsen unsers Heils!

Venu, ni kantu al la Eternulo; Ni ĝoje kriu al la rifuĝejo de nia helpo.

2 Laßt uns mit Dank vor sein Angesicht treten, mit Liedern ihm jauchzen!

Ni venu antaŭ Lian vizaĝon kun glorado, Per psalmoj ni ĝoje kriu al Li.

3 Denn ein großer Gott ist der HERR und ein großer König über alle Götter,

Ĉar granda Dio estas la Eternulo Kaj granda Reĝo super ĉiuj dioj,

4 er, in dessen Hand die Tiefen der Erde sind und dem auch die Gipfel der Berge gehören;

Kiu havas en Sia mano la profundaĵojn de la tero, Kaj al kiu apartenas la altaĵoj de la montoj;

5 er, dem das Meer gehört: er hat’s ja geschaffen, und das Festland: seine Hände haben’s gebildet.

Al kiu apartenas la maro, kaj Li ĝin faris, Kaj la sekteron Liaj manoj kreis.

6 Kommt, laßt uns anbeten und niederfallen, die Knie beugen vor dem HERRN, unserm Schöpfer!

Venu, ni kliniĝu, ni ĵetu nin teren, Ni genuu antaŭ la Eternulo, nia Kreinto.

7 Denn er ist unser Gott, und wir das Volk seiner Weide, die Herde seiner Hand. Möchtet ihr heute doch hören auf seine Stimme:

Ĉar Li estas nia Dio, Kaj ni estas la popolo de Lia paŝtejo kaj la ŝafoj de Lia mano. Hodiaŭ, se vi aŭskultas Lian voĉon,

8 »Verstockt nicht euer Herz wie bei Meriba, wie am Tage von Massa in der Wüste,

Ne obstinigu vian koron, kiel en Meriba, Kiel en la tago de Masa en la dezerto,

9 woselbst eure Väter mich versuchten, mich prüften, obwohl sie doch sahen mein Tun.

Kiam viaj patroj Min incitis, Esploris kaj vidis Mian faron.

10 Vierzig Jahre hegte ich Abscheu gegen dieses Geschlecht, und sagte: ›Sie sind ein Volk mit irrendem Herzen‹; sie aber wollten von meinen Wegen nichts wissen.

Kvardek jarojn Mi indignis kontraŭ tiu generacio, Kaj Mi diris: Ili estas popolo kun koro malĝusta, Kaj ili ne volas koni Miajn vojojn;

11 So schwur ich denn in meinem Zorn: ›Sie sollen nicht eingehn in meine Ruhstatt!‹«

Tial Mi ĵuris en Mia kolero, Ke ili ne venos en Mian ripozejon.