Psalm 94

1 Du Gott der Rache, o HERR, du Gott der Rache, erscheine!

Dio de venĝo, ho Eternulo, Dio de venĝo, aperu!

2 Erhebe dich, Richter der Erde, vergilt den Stolzen nach ihrem Tun!

Leviĝu, Juĝanto de la tero; Redonu la meritaĵon al la fieruloj.

3 Wie lange noch sollen die Gottlosen, HERR, wie lange noch sollen die Gottlosen jubeln,

Kiel longe la malvirtuloj, ho Eternulo, Kiel longe la malvirtuloj triumfos?

4 sollen sie geifern und trotzige Reden führen, alle Übeltäter stolz sich brüsten?

Ili estas malhumilaj, parolas arogantaĵon; Fanfaronas ĉiuj malbonaguloj.

5 Dein Volk, o HERR, zertreten sie und bedrücken dein Erbe;

Vian popolon, ho Eternulo, ili premas, Kaj Vian heredon ili turmentas.

6 sie erwürgen Witwe und Fremdling und morden die Waisen

Vidvinon kaj fremdulon ili mortigas, Kaj orfojn ili buĉas.

7 und sagen dabei: »Nicht sieht es der HERR« oder: »Nicht merkt es der Gott Jakobs.«

Kaj ili diras: La Eternulo ne vidas, Kaj la Dio de Jakob ne scias.

8 Nehmt Verstand an, ihr Unvernünftigen im Volk, und ihr Toren: wann wollt ihr Einsicht gewinnen?

Komprenu, senprudentuloj en la popolo; Kaj vi, malsaĝuloj, kiam vi saĝiĝos?

9 Der das Ohr gepflanzt, der sollte nicht hören? Der das Auge gebildet, der sollte nicht sehn?

Ĉu ne aŭdas Tiu, kiu aranĝis orelon? Ĉu ne vidas Tiu, kiu kreis okulon?

10 Der die Völker erzieht, der sollte nicht strafen, er, der die Menschen Erkenntnis lehrt?

Ĉu ne punas la ĝustiganto de la popoloj, Kiu instruas al homo scion?

11 Der HERR kennt wohl die Gedanken der Menschen, daß nur ein Hauch sie sind.

La Eternulo scias la pensojn de homo, Ke ili estas vantaj.

12 Wohl dem Manne, den du, HERR, in Zucht nimmst, und den du aus deinem Gesetz belehrst,

Bone estas al la homo, kiun Vi, ho Eternulo, ĝustigas, Kaj al kiu Vi instruas Vian leĝon,

13 damit er sich Ruhe verschaffe vor Unglückstagen, bis dem Frevler die Grube man gräbt!

Por trankviligi lin en la malbonaj tagoj, Ĝis estos pretigita la foso por la malvirtulo.

14 Denn der HERR wird sein Volk nicht verstoßen und sein Erbe nicht verlassen;

Ĉar la Eternulo ne forpuŝos Sian popolon, Kaj Sian heredon Li ne forlasos.

15 denn Recht muß doch Recht bleiben, und ihm werden alle redlich Gesinnten sich anschließen.

Ĉar juĝo revenos al vero, Kaj ĝin sekvos ĉiuj virtkoruloj.

16 Wer leistet mir Beistand gegen die Bösen? Wer tritt für mich ein gegen die Übeltäter?

Kiu helpas min kontraŭ malbonuloj? Kiu staras apud mi kontraŭ malbonaguloj?

17 Wäre der HERR nicht mein Helfer gewesen, so wohnte meine Seele wohl schon im stillen Land.

Se la Eternulo ne estus mia helpanto, Mia animo preskaŭ kuŝus jam silenta.

18 Sooft ich dachte: »Mein Fuß will wanken«, hat deine Gnade, HERR, mich immer gestützt;

Kiam mi diris, ke mia piedo ŝanceliĝas, Via boneco, ho Eternulo, min subtenis.

19 bei der Menge meiner Sorgen in meiner Brust haben deine Tröstungen mir das Herz erquickt.

Kiam mi havas interne multe da maltrankvilaj pensoj, Viaj konsoloj karesas mian animon.

20 Sollte verbündet dir sein der Richterstuhl des Unheils, der Verderben schafft durch Gesetzesverdrehung?

Ĉu aliĝos al Vi trono de maljusteco, Kiu aranĝas maljustaĵon en la nomo de la leĝo?

21 Sie tun sich ja zusammen gegen das Leben des Gerechten und verurteilen unschuldig Blut.

Ili sin armas kontraŭ la animo de virtulo, Kaj sangon senkulpan ili akuzas.

22 Doch der HERR ist mir zur festen Burg geworden, mein Gott zu meinem Zufluchtsfelsen;

Sed la Eternulo estos mia rifuĝejo; Kaj mia Dio estos la roko de mia ŝirmo.

23 er läßt ihren Frevel auf sie selber fallen und wird sie ob ihrer Bosheit vertilgen: ja vertilgen wird sie der HERR, unser Gott.

Kaj Li redonos al ili por iliaj malbonagoj, Kaj por ilia malboneco Li ilin ekstermos; Ilin ekstermos la Eternulo, nia Dio.