Psalm 83

1 Ein Lied, ein Psalm Asaphs. O Gott, halte dich nicht zurück,

Pieśń i psalm Asafowy. O Boże! nie milczże, nie bądź jako ten, co nie słyszy, i nie chciej się uspokoić, o Boże!

2 Denn siehe, deine Feinde toben, und die dich hassen, tragen das Haupt hoch!

Bo się oto nieprzyjaciele twoi burzą, a ci, którzy cię w nienawiści mają, podnoszą głowę.

3 Gegen dein Volk ersinnen sie einen Anschlag und beraten sich gegen deine Schutzbefohlnen;

Przeciwko ludowi twemu wymyślili chytrą radę, a spiknęli się przeciw tym, których ty ochraniasz;

4 sie sagen: »Kommt, wir wollen sie vertilgen als Volk: des Namens Israel soll man fürder nicht gedenken!«

Mówiąc: Pójdźcie, a wytraćmy ich, niech nie będą narodem, tak, żeby i nie wspominano więcej imienia Izraelskiego.

5 Ja, sie haben einmütigen Sinns sich beraten, ein Bündnis gegen dich geschlossen:

Albowiem spiknęli się jednomyślnie, przymierze przeciwko tobie uczynili:

6 die Zelte Edoms und der Ismaeliter, Moab und die Hagriter,

Namioty Edomczyków, i Ismaelczyków, Moabczyków, i Agareńczyków,

7 Gebal und Ammon und Amalek, das Philisterland samt den Bewohnern von Tyrus.

Giebalczyków, i Ammonitczyków, i Amalekitczyków, także Filistyńczyków z tymi, którzy mieszkają w Tyrze;

8 Auch Assur hat sich zu ihnen gesellt, es leiht den Nachkommen Lots seinen Arm. (SELA)

Więc i Assyryjczycy złączyli się z nimi, będąc ramieniem synom Lotowym. (Sela)

9 Verfahre mit ihnen wie einst mit Midian, wie mit Sisera, wie mit Jabin am Bache Kison,

Uczyńże im tak jako Madyjanczykom, jako Sysarze, jako Jabinowi u potoku Cyson.

10 die bei Endor den Untergang fanden, mit ihren Leibern das Erdreich düngten!

Którzy są wygładzeni w Endor; stali się jako gnój na ziemi.

11 Mache sie, ihre Edlen, wie Oreb und Seeb, und wie Sebah und Zalmunna alle ihre Fürsten,

Obchodźże się z nimi, i z ich hetmanami, jako z Orebem, i jako z Zebą, i jako z Zebeem, i jako z Salmanem, ze wszystkimi książętami ich;

12 die gesprochen hatten: »Wir wollen für uns erobern die Fluren Gottes!«

Bo rzekli: Posiądźmy dziedzicznie przybytki Boże.

13 Mein Gott, mache sie gleich dem verwehten Laub, wie Spreu vor dem Winde!

Boże mój! uczyńże ich jako koło, i jako źdźbło przed wiatrem.

14 Wie Feuer, das den Wald verzehrt, wie Flammen, welche die Berge versengen:

Jako ogień, który las pali, i jako płomień, który zapala góry.

15 so verfolge sie mit deinem Sturm und schrecke sie mit deiner Windsbraut!

Tak ich ty wichrem twoim ścigaj, a burzą twą zatrwóż ich.

16 Laß Beschämung ihr Antlitz bedecken, auf daß sie nach deinem Namen fragen, o HERR!

Napełnij twarze ich pohańbieniem, aby szukali imienia twego, Panie!

17 Laß sie beschämt und erschreckt sein für immer, in Schande geraten und vergehn!

Niech będą zawstydzeni i ustraszeni aż na wieki, a będąc pohańbieni niech zaginą.

18 Sie müssen erkennen, daß du, dessen Name »HERR« ist, du allein der Höchste bist über die ganze Erde.

A tak niech poznają, żeś ty, którego imię jest Pan, tyś sam Najwyższym nad wszystką ziemią.