Psalm 77

1 Dem Musikmeister über die Jeduthuniden; von Asaph ein Psalm. Laut ruf’ ich zu Gott, ja ich will schreien,

Przedniejszemu śpiewakowi dla Jedytuna psalm Asafowy. Głos mój podnoszę do Boga, kiedy wołam; głos mój podnoszę do Boga, aby mię wysłuchał.

2 Wenn Drangsalszeiten über mich kommen, such’ ich den Allherrn; meine Hand ist nachts ohn’ Ermatten ausgestreckt, meine Seele will sich nicht trösten lassen.

W dzień utrapienia mego szukałem Pana: wyciągałem w nocy ręce moje bez przestania, a nie dała się ucieszyć dusza moja.

3 Denk’ ich an Gott, so muß ich seufzen; sinne ich nach, so verzagt mein Geist. (SELA)

Wspominałem na Boga, a trwożyłem sobą; rozmyślałem, a utrapieniem ściśniony był duch mój. (Sela)

4 Du hältst mir die Augenlider offen, ich bin voll Unruhe und kann nicht reden.

Zatrzymywałeś oczy moje, aby czuły; potartym był, ażem nie mógł mówić.

5 Ich überdenke die Tage der Vorzeit, die längst entschwundenen Jahre;

Przychodziły mi na pamięć dni przeszłe i lata dawne.

6 ich denke bei Nacht an mein Saitenspiel, ich sinne in meinem Herzen nach, und es grübelt mein Geist und fragt:

Wspominałem sobie na śpiewanie moje; w nocym w sercu swem rozmyślał, i wywiadywał się o tem duch mój, mówiąc:

7 »Wird der Allherr auf ewig verstoßen und niemals wieder Gnade üben?

Izali mię na wieki odrzuci Pan, a więcej mi już łaski nie ukaże?

8 Ist seine Güte für immer erschöpft? sind seine Verheißungen abgetan für alle Zukunft?

Izali do końca ustanie miłosierdzie jego, i koniec weźmie słowo od rodzaju aż do rodzaju? Izali zapomniał Bóg zmiłować się?

9 Hat Gott vergessen, gnädig zu sein, oder im Zorn sein Erbarmen verschlossen?« (SELA)

Izali zatrzymał w gniewie litości swoje? (Sela)

10 Da sagte ich mir: »Das bekümmert mich schmerzlich, daß das Walten des Höchsten sich hat geändert.«

I rzekłem: Toć jest śmierć moja; wszakże prawica Najwyższego uczyni odmianę.

11 Ich will gedenken der Taten des HERRN, will gedenken deiner Wunder von der Vorzeit her,

Wspominać sobie będę na sprawy Pańskie, a przypominać sobie będę dziwne sprawy twoje, zdawna uczynione.

12 will sinnen über all dein Tun und deine großen Taten erwägen.

I będę rozmyślał o wszelkiem dziele twojem, i o uczynkach twoich będę mówił:

13 O Gott, erhaben ist dein Weg: wo ist eine Gottheit so groß wie Gott?

Boże! święta jest droga twoja. Któryż Bóg jest tak wielki, jako Bóg nasz?

14 Du bist der Gott, der Wunder tut, du hast deine Macht an den Völkern bewiesen,

Tyś jest Bóg, który czynisz cuda; podałeś do znajomości między narody moc twoję.

15 hast dein Volk erlöst mit starkem Arm, die Kinder Jakobs und Josephs. (SELA)

Odkupiłeś ramieniem twojem lud swój, syny Jakóbowe i Józefowe. (Sela)

16 Als die Wasser dich sahen, o Gott, als die Wasser dich sahen, erbebten sie, auch die Tiefen des Weltmeers zitterten;

Widziały cię wody, o Boże! widziały cię wody, i ulękły się, i wzruszyły się przepaści.

17 die Wolken ergossen sich in strömenden Regen, das Gewölk ließ Donner erkrachen, und deine Pfeile fuhren einher;

Obłoki wydały powodzi; niebiosa wydały gromy, a strzały twoje tam i sam biegały.

18 deine Donnerstimme dröhnte am Himmelsgewölbe, Blitze erhellten den Erdkreis, es bebte und schwankte die Erde.

Huczało grzmienie twoje po obłokach, błyskawice oświeciły okrąg ziemi, ziemia się wzruszyła i zatrzęsła.

19 Durchs Meer ging dein Weg dahin und dein Pfad durch gewaltige Fluten; doch deine Spuren waren nicht zu erkennen.

Przez morze była droga twoja, a ścieżki twoje przez wody wielkie, wszakże śladów twoich nie było.

20 Du hast dein Volk geführt wie eine Herde unter Leitung von Mose und Aaron.

Prowadziłeś lud twój, jako stado owiec, przez rękę Mojżesza i Aarona.