Psalm 73

1 Ein Psalm von Asaph. Dennoch ist Gott voll Güte gegen den Frommen,

Psalm Asafowy. Zaisteć dobry jest Bóg Izraelowi, tym, którzy są czystego serca.

2 Doch ich – fast wär’ ich gestrauchelt mit meinen Füßen, nichts fehlte, so wären meine Schritte ausgeglitten;

Ale nogi moje mało się były nie potknęły, a blisko tego było, że mało nie szwankowały kroki moje,

3 denn ich ereiferte mich über die Großsprecher, wenn ich sehen mußte der Gottlosen Wohlergehn.

Gdym był zawiścią poruszon przeciwko szalonym, widząc szczęście niepobożnych.

4 Denn bis zu ihrem Tode leiden sie keine Schmerzen, und wohlgenährt ist ihr Leib;

Bo nie mają związków aż do śmierci, ale w całości zostaje siła ich.

5 Unglück trifft sie nicht wie andere Sterbliche, und sie werden nicht geplagt wie sonst die Menschen.

W pracy ludzkiej nie są, a kaźni, jako inni ludzie, nie doznawają.

6 Drum ist auch Hochmut ihr Halsgeschmeide, und Gewalttat ist das Kleid, das sie umhüllt.

Przetoż otoczeni są pychą, jako łańcuchem złotym, a przyodziani okrutnością, jako szatą ozdobną.

7 Aus strotzendem Antlitz tritt ihr Auge hervor, die Gebilde ihres Herzens wallen über.

Wystąpiły od tłustości oczy ich, a więcej mają nad pomyślenie serca.

8 Sie höhnen und reden in Bosheit (nur) von Gewalttat, führen Reden von oben herab;

Rozpuścili się, i mówią złośliwie, o uciśnieniu bardzo hardzie mówią.

9 gegen den Himmel richten sie ihren Mund, und ihre Zunge ergeht sich frei auf Erden.

Wystawiają przeciwko niebu usta swe, a język ich krąży po ziemi.

10 Darum wendet das Volk sich ihnen zu und schlürft das Wasser (ihrer Lehren) in vollen Zügen;

A przetoż na to przychodzi lud jego, gdy się im wody już wierzchem leją,

11 sie sagen: »Wie sollte Gott es wissen, und wie sollte der Höchste Kenntnis davon haben?«

Że mówią: Jakoż ma Bóg o tem wiedzieć? albo mali o tem wiadomość Najwyższy?

12 Seht, so treiben’s die Gottlosen, und, immer in Sicherheit lebend, häufen sie Reichtum an.

Albowiem, oto ci niezbożnymi będąc, mają pokój na świecie, i nabywają bogactw.

13 Ach, ganz umsonst hab’ ich rein mein Herz erhalten und in Unschuld meine Hände gewaschen;

Próżno tedy w czystości chowam ręce moje, a w niewinności serce moje omywam.

14 ich ward ja doch vom Unglück allzeit geplagt, und alle Morgen war meine Züchtigung da.

Ponieważ mię cały dzień biją, a karanie cierpię na każdy poranek.

15 Doch hätt’ ich gesagt: »Ich will auch so reden!«, so hätt’ ich treulos verleugnet deiner Söhne Geschlecht.

Rzekęli: Będę też tak o tem mówił, tedy rodzaj synów twoich rzecze, żem im niepraw.

16 So sann ich denn nach, um dies zu begreifen, doch es war zu schwer für mein Verständnis,

Chciałemci tego rozumem doścignąć, ale mi się tu trudno zdało;

17 bis ich eindrang in die Heiligtümer Gottes und achtgab auf der Gottlosen Endgeschick.

Ażem wszedł do świątnicy Bożej, a tum porozumiał dokończenie ich.

18 Fürwahr, auf schlüpfrigen Boden stellst du sie, läßt sie fallen, daß sie in Trümmer zergehn.

Zprawdęś ich na miejscach śliskich postawił, a podajesz ich na spustoszenie.

19 Wie werden sie doch im Nu vernichtet, weggerafft, und nehmen ein Ende mit Schrecken!

Oto jakoć przychodzą na spustoszenie! niemal w okamgnieniu niszczeją i giną od strachu.

20 Wie ein Traumbild gleich nach dem Erwachen verfliegt, so läßt du, o Allherr, beim Wachwerden ihr Bild verschwinden.

Są jako sen temu, co ocucił; Panie! gdy ich obudzisz obraz ich lekce poważysz.

21 Wenn mein Herz sich nun noch verbitterte und ich in meinem Innern empört mich fühlte,

Gdy zgorzkło serce moje, a nerki moje cierpiały kłucie:

22 so wär’ ich ein ganzer Tor und bar der Einsicht, benähme mich wie ein vernunftloses Tier gegen dich.

Zgłupiałem był, a nicem nie rozumiał, byłem przed tobą jako bydlę.

23 Doch nein, ich bleibe stets mit dir verbunden, du hältst mich fest bei meiner rechten Hand;

A wszakże zawżdy byłem z tobą; boś mię trzymał za prawą rękę moję.

24 du leitest mich nach deinem Ratschluß und nimmst mich endlich auf in die Herrlichkeit.

Według rady swej prowadź mię, a potem do chwały przyjmiesz mię.

25 Wen hätt’ ich sonst noch im Himmel? Und außer dir erfreut mich nichts auf Erden.

Kogożbym innego miał na niebie? I na ziemi oprócz ciebie w nikim innym upodobania nie mam.

26 Mag Leib und Seele mir verschmachten, bleibt Gott doch allzeit meines Herzens Fels und mein Teil.

Choć ciało moje, i serce moje ustanie, jednak Bóg jest skałą serca mego, i działem moim na wieki.

27 Denn gewiß: wer von dir sich lossagt, der kommt um; du vernichtest alle, die treulos von dir abfallen.

Gdyż oto ci, którzy się oddalają od ciebie, zginą; wytracasz tych, którzy cudzołożą odstępowaniem od ciebie.

28 Mir aber ist Gottes Nähe beglückend: ich setze mein Vertrauen auf Gott den HERRN, um alle deine Werke zu verkünden.

Aleć mnie najlepsza jest trzymać się Boga; przetoż pokładam w Panu panującym nadzieję moję, abym opowiadał wszystkie sprawy jego.