Psalm 73

1 Ein Psalm von Asaph. Dennoch ist Gott voll Güte gegen den Frommen,

Psalmo de Asaf. Jes, bona estas Dio por Izrael, Por tiuj, kiuj havas puran koron.

2 Doch ich – fast wär’ ich gestrauchelt mit meinen Füßen, nichts fehlte, so wären meine Schritte ausgeglitten;

Sed mi — apenaŭ ne falŝanceliĝis miaj piedoj, Preskaŭ elglitis miaj paŝoj.

3 denn ich ereiferte mich über die Großsprecher, wenn ich sehen mußte der Gottlosen Wohlergehn.

Ĉar mi ĉagreniĝis pro la fanfaronuloj, Vidante la bonstaton de la malvirtuloj.

4 Denn bis zu ihrem Tode leiden sie keine Schmerzen, und wohlgenährt ist ihr Leib;

Ĉar ili ne havas suferojn de morto, Kaj iliaj fortoj estas fortikaj.

5 Unglück trifft sie nicht wie andere Sterbliche, und sie werden nicht geplagt wie sonst die Menschen.

Ili ne partoprenas en la zorgoj de homoj, Kaj ili ne suferas kun aliaj homoj.

6 Drum ist auch Hochmut ihr Halsgeschmeide, und Gewalttat ist das Kleid, das sie umhüllt.

Tial ilian kolon ĉirkaŭvolvis fiereco, Kaj perforteco ilin vestas kiel ornamo.

7 Aus strotzendem Antlitz tritt ihr Auge hervor, die Gebilde ihres Herzens wallen über.

Pro graso elmetiĝis iliaj okuloj, Superbordiĝis en ilia koro la intencoj.

8 Sie höhnen und reden in Bosheit (nur) von Gewalttat, führen Reden von oben herab;

Ili mokas, ili parolas malbonintence pri premado; Ili parolas de alte.

9 gegen den Himmel richten sie ihren Mund, und ihre Zunge ergeht sich frei auf Erden.

Kontraŭ la ĉielon ili levas sian buŝon, Kaj ilia lango promenas sur la tero.

10 Darum wendet das Volk sich ihnen zu und schlürft das Wasser (ihrer Lehren) in vollen Zügen;

Tial tien ankaŭ iras Lia popolo, Kaj ili akvon ĉerpas abunde.

11 sie sagen: »Wie sollte Gott es wissen, und wie sollte der Höchste Kenntnis davon haben?«

Kaj ili diras: Kiel Dio scias? Kaj ĉu la Plejaltulo komprenas?

12 Seht, so treiben’s die Gottlosen, und, immer in Sicherheit lebend, häufen sie Reichtum an.

Jen tiuj estas malvirtuloj, Kaj ili estas feliĉuloj de la mondo kaj atingis riĉecon!

13 Ach, ganz umsonst hab’ ich rein mein Herz erhalten und in Unschuld meine Hände gewaschen;

Nur vane mi purigis mian koron Kaj lavis per senkulpeco miajn manojn,

14 ich ward ja doch vom Unglück allzeit geplagt, und alle Morgen war meine Züchtigung da.

Kaj mi turmentiĝas ĉiutage Kaj mi suferas punon ĉiumatene!

15 Doch hätt’ ich gesagt: »Ich will auch so reden!«, so hätt’ ich treulos verleugnet deiner Söhne Geschlecht.

Se mi intencus paroli kiel ili, Tiam mi fariĝus perfida al la generacio de Viaj filoj.

16 So sann ich denn nach, um dies zu begreifen, doch es war zu schwer für mein Verständnis,

Mi meditis, por kompreni ĉi tion; Sed ĝi estis malfacila en miaj okuloj,

17 bis ich eindrang in die Heiligtümer Gottes und achtgab auf der Gottlosen Endgeschick.

Ĝis mi venis en la sanktejon de Dio Kaj ekkomprenis la finon de tio.

18 Fürwahr, auf schlüpfrigen Boden stellst du sie, läßt sie fallen, daß sie in Trümmer zergehn.

Vi starigas ilin sur glitiga loko; Kaj Vi ĵetas ilin en pereon.

19 Wie werden sie doch im Nu vernichtet, weggerafft, und nehmen ein Ende mit Schrecken!

Kiel momente ili ruiniĝis! Pereis, malaperis de subita teruro!

20 Wie ein Traumbild gleich nach dem Erwachen verfliegt, so läßt du, o Allherr, beim Wachwerden ihr Bild verschwinden.

Simile al sonĝo post la vekiĝo, Vi, ho mia Sinjoro, en kolero tute sensignifigas ilian bildon.

21 Wenn mein Herz sich nun noch verbitterte und ich in meinem Innern empört mich fühlte,

Kiam bolis mia koro Kaj turmentiĝis mia internaĵo,

22 so wär’ ich ein ganzer Tor und bar der Einsicht, benähme mich wie ein vernunftloses Tier gegen dich.

Tiam mi estis senklerulo kaj mi ne komprenis; Mi estis kiel bruto antaŭ Vi.

23 Doch nein, ich bleibe stets mit dir verbunden, du hältst mich fest bei meiner rechten Hand;

Sed mi ĉiam estas apud Vi; Vi tenas min je la dekstra mano.

24 du leitest mich nach deinem Ratschluß und nimmst mich endlich auf in die Herrlichkeit.

Per Via konsilo Vi min kondukas, Kaj poste Vi akceptas min kun honoro.

25 Wen hätt’ ich sonst noch im Himmel? Und außer dir erfreut mich nichts auf Erden.

Kiu estas por mi en la ĉielo? Kaj krom Vi mi nenion volas sur la tero.

26 Mag Leib und Seele mir verschmachten, bleibt Gott doch allzeit meines Herzens Fels und mein Teil.

Konsumiĝas mia karno kaj mia koro; Sed la fortikaĵo de mia koro kaj mia parto estas Dio por eterne.

27 Denn gewiß: wer von dir sich lossagt, der kommt um; du vernichtest alle, die treulos von dir abfallen.

Jen tiuj, kiuj malproksimiĝas de Vi, pereas; Vi ekstermas ĉiun, kiu perfidiĝis al Vi.

28 Mir aber ist Gottes Nähe beglückend: ich setze mein Vertrauen auf Gott den HERRN, um alle deine Werke zu verkünden.

Sed al mi estas bone, ke mi estas proksima al Dio; Sur mian Sinjoron, sur la Eternulon, mi metis mian fidon, Por rakonti ĉiujn Viajn farojn.