< Psalm 66 >

1 Dem Musikmeister; ein Lied, ein Psalm. Jauchzet Gott, ihr Lande alle!
Til songmeisteren; ein song, ein salme. Ropa fagnadrop for Gud, all jordi!
2 Lobsinget der Ehre seines Namens,
Syng ut hans namns æra, gjev honom æra til hans pris!
3 Sprechet zu Gott: »Wie wunderbar ist dein Walten! Ob der Fülle deiner Macht huldigen dir sogar deine Feinde.
Seg til Gud: «Kor skræmelege dine verk er! For di store magt skuld må dine fiendar gjøla for deg.
4 Alle Lande müssen vor dir sich niederwerfen und dir lobsingen, lobsingen deinem Namen!« (SELA)
All jordi skal tilbeda deg og syngja deg lov, dei skal syngja um ditt namn.» (Sela)
5 Kommt und schauet die Großtaten Gottes, der wunderbar ist im Walten über den Menschenkindern!
Kom og sjå Guds gjerningar! Skræmeleg er han i gjerning mot menneskjeborni.
6 Er wandelte das Meer in trocknes Land, so daß man den Strom zu Fuß durchzog; drum wollen wir uns freun!
Han gjorde havet um til turrlende, gjenom elvi gjekk dei til fots; der gledde me oss i honom.
7 Ewig herrscht er in seiner Macht; seine Augen haben acht auf die Völker: die Widerspenstigen dürfen sich nicht stolz erheben. (SELA)
Han råder med sitt velde æveleg, hans augo gjæter heidningarne; dei tråssuge må ikkje upphøgja seg. (Sela)
8 Preiset, ihr Völker, unsern Gott, laßt laut seinen Ruhm erschallen,
De folk, lova vår Gud, og lat røysti av hans lovsong verta høyrd!
9 ihn, der unsre Seele am Leben erhalten und unsern Fuß nicht hat wanken lassen.
han som heldt vår sjæl i live, og ikkje let vår fot vera ustød.
10 Wohl hast du uns geprüft, o Gott, uns geläutert, wie man Silber läutert;
For du prøvde oss, Gud, du reinsa oss, som dei reinsar sylv.
11 du hast uns ins Netz geraten lassen, hast drückende Last auf unsern Rücken gelegt;
Du førde oss inn i eit garn, du lagde ei tyngjande byrd på våre lender.
12 Menschen hast du hinfahren lassen über unser Haupt, durch Feuer und Wasser haben wir ziehen müssen: doch endlich hast du uns ins Freie hinausgeführt.
Du let menneskje fara yver vårt hovud, me kom i eld og vatn - men du førde oss ut til uppkveikjing.
13 Ich komme mit Brandopfern in dein Haus, entrichte dir meine Gelübde,
Eg vil ganga inn i ditt hus med brennoffer; eg vil gjeva deg det eg hev lova,
14 zu denen meine Lippen sich verpflichtet haben, und die mein Mund verheißen in meiner Not.
det som gjekk yver mine lippor, og som munnen min tala ut då eg var i naud.
15 Brandopfer von Mastvieh will ich dir bringen samt dem Opferduft von Widdern; Rinder samt Böcken will ich zubereiten. (SELA)
Brennoffer av feite sauer vil eg ofra til deg med eim av verar, eg vil ofra både uksar og bukkar. (Sela)
16 Kommt her und höret, ihr Gottesfürchtigen alle: ich will erzählen, was er an meiner Seele getan!
Kom og høyr, so vil eg fortelja, alle de som ottast Gud, kva han hev gjort for mi sjæl.
17 Zu ihm hab’ ich laut mit meinem Munde gerufen, während Lobpreis schon auf meiner Zunge lag.
Til honom ropa eg med min munn, og lovsong var på tunga mi.
18 Wäre mein Sinn auf Böses gerichtet gewesen, so hätte der Allherr mich nicht erhört.
Hadde eg stila på urett i mitt hjarta, vilde Herren ikkje høyra.
19 Aber Gott hat mich erhört, hat geachtet auf mein lautes Flehen.
Men Gud hev høyrt, han lydde på mi bønerøyst.
20 Gepriesen sei Gott, der mein Flehen nicht verworfen und seine Gnade mir nicht versagt hat!
Lova vere Gud, som ikkje viste mi bøn ifrå seg og ikkje tok frå meg si miskunn!

< Psalm 66 >