Psalm 66

1 Dem Musikmeister; ein Lied, ein Psalm. Jauchzet Gott, ihr Lande alle!

Al la ĥorestro. Kanto-psalmo. Ĝoje kriu al Dio tuta la tero.

2 Lobsinget der Ehre seines Namens,

Muziku la gloron de Lia nomo, Faru honoron al Lia gloro.

3 Sprechet zu Gott: »Wie wunderbar ist dein Walten! Ob der Fülle deiner Macht huldigen dir sogar deine Feinde.

Diru al Dio: Kiel timindaj estas Viaj faroj! Pro Via granda forto kaŝiĝas antaŭ Vi Viaj malamikoj.

4 Alle Lande müssen vor dir sich niederwerfen und dir lobsingen, lobsingen deinem Namen!« (SELA)

La tuta tero kliniĝas antaŭ Vi kaj kantas al Vi, Kantas Vian nomon. (Sela)

5 Kommt und schauet die Großtaten Gottes, der wunderbar ist im Walten über den Menschenkindern!

Venu, kaj rigardu la farojn de Dio, Kiu estas timinda pro Siaj faroj inter la homidoj.

6 Er wandelte das Meer in trocknes Land, so daß man den Strom zu Fuß durchzog; drum wollen wir uns freun!

Li faris el maro sekan teron; Riveron oni transpaŝis piede; Tie ni ĝojis pro Li.

7 Ewig herrscht er in seiner Macht; seine Augen haben acht auf die Völker: die Widerspenstigen dürfen sich nicht stolz erheben. (SELA)

Li regas per Sia potenco eterne; Liaj okuloj rigardas la popolojn; La ribelantoj ne leviĝu. (Sela)

8 Preiset, ihr Völker, unsern Gott, laßt laut seinen Ruhm erschallen,

Laŭdu, ho popoloj, nian Dion, Kaj laŭte aŭdigu Lian gloron.

9 ihn, der unsre Seele am Leben erhalten und unsern Fuß nicht hat wanken lassen.

Li donis vivon al nia animo, Kaj ne lasis falŝanceliĝi nian piedon.

10 Wohl hast du uns geprüft, o Gott, uns geläutert, wie man Silber läutert;

Ĉar Vi esploris nin, ho Dio; Vi refandis nin, kiel oni refandas arĝenton.

11 du hast uns ins Netz geraten lassen, hast drückende Last auf unsern Rücken gelegt;

Vi enirigis nin en kaptilon, Vi metis ŝarĝon sur niajn lumbojn;

12 Menschen hast du hinfahren lassen über unser Haupt, durch Feuer und Wasser haben wir ziehen müssen: doch endlich hast du uns ins Freie hinausgeführt.

Vi rajdigis homojn sur niaj kapoj; Ni trapasis fajron kaj akvon, Sed Vi elirigis nin en bonstaton.

13 Ich komme mit Brandopfern in dein Haus, entrichte dir meine Gelübde,

Mi eniros en Vian domon kun bruloferoj; Mi plenumos al Vi miajn promesojn,

14 zu denen meine Lippen sich verpflichtet haben, und die mein Mund verheißen in meiner Not.

Kiujn eligis miaj lipoj kaj elparolis mia buŝo, Kiam mi estis en premo.

15 Brandopfer von Mastvieh will ich dir bringen samt dem Opferduft von Widdern; Rinder samt Böcken will ich zubereiten. (SELA)

Grasajn bruloferojn mi alportos al Vi kun fumo de virŝafoj; Mi oferos bovidojn kaj kaprojn. (Sela)

16 Kommt her und höret, ihr Gottesfürchtigen alle: ich will erzählen, was er an meiner Seele getan!

Venu, aŭskultu, ĉiuj, kiuj timas Dion; Kaj mi rakontos, kion Li faris por mia animo.

17 Zu ihm hab’ ich laut mit meinem Munde gerufen, während Lobpreis schon auf meiner Zunge lag.

Al Li mi vokis per mia buŝo, Kaj Lia glorado estis sub mia lango.

18 Wäre mein Sinn auf Böses gerichtet gewesen, so hätte der Allherr mich nicht erhört.

Se mi vidus maljustaĵon en mia koro, Mia Sinjoro min ne aŭskultus;

19 Aber Gott hat mich erhört, hat geachtet auf mein lautes Flehen.

Sed Dio aŭskultis, Li atentis la voĉon de mia preĝo.

20 Gepriesen sei Gott, der mein Flehen nicht verworfen und seine Gnade mir nicht versagt hat!

Glorata estu Dio, Kiu ne forpuŝis mian preĝon kaj ne rifuzis al mi Sian bonecon.