Psalm 50

1 Ein Psalm von Asaph. Der Gott der Götter, der HERR, redet und ruft der Erde zu

Psalm Asafa. Bóg nad bogami, PAN, przemówił i wezwał ziemię od wschodu słońca aż do jego zachodu.

2 aus Zion, der Krone der Schönheit, strahlt Gott in lichtem Glanz hervor:

Z Syjonu, doskonałego piękna, zajaśniał Bóg.

3 unser Gott kommt und kann nicht schweigen, verzehrendes Feuer geht vor ihm her, und rings um ihn her stürmt es gewaltig.

Nasz Bóg przyjdzie i nie będzie milczał; ogień będzie trawił przed nim, a wokół niego powstanie potężna burza.

4 Er ruft dem Himmel droben zu und der Erde, um sein Volk zu richten:

Wezwie z góry niebiosa i ziemię, aby sądzić swój lud:

5 »Versammelt mir meine Gesetzestreuen, die den Bund mit mir geschlossen beim Opfer!«

Zgromadźcie mi moich świętych, którzy zawarli ze mną przymierze przez ofiarę.

6 Da taten die Himmel seine Gerechtigkeit kund; denn Gott selbst ist’s, der da Gericht hält. (SELA)

Wtedy niebiosa ogłoszą jego sprawiedliwość, bo sam Bóg [jest] sędzią. (Sela)

7 »Höre, mein Volk, und laß mich reden, Israel, daß ich dich ernstlich warne: Gott, dein Gott bin ich!

Słuchaj, mój ludu, a będę mówił; słuchaj, Izraelu, a będę świadczył przeciw tobie: Ja [jestem] Bogiem, twoim Bogiem.

8 Nicht deiner Opfer wegen rüge ich dich, sind doch deine Brandopfer stets mir vor Augen.

Nie będę cię ganił za twoje ofiary ani za twoje całopalenia, które są zawsze przede mną.

9 Doch ich mag nicht Stiere nehmen aus deinem Hause, nicht Böcke aus deinen Hürden;

Nie przyjmę cielca z twojego domu ani kozłów z twoich zagród.

10 denn mein ist alles Wild des Waldes, das Getier auf meinen Bergen zu Tausenden.

Do mnie bowiem należy wszelkie zwierzę leśne i tysiące bydła na górach.

11 Ich kenne jeden Vogel auf den Bergen, und was auf dem Felde sich regt, steht mir zur Verfügung.

Znam wszelkie ptactwo górskie i moje są zwierzęta polne.

12 Hätte ich Hunger: ich brauchte es dir nicht zu sagen, denn mein ist der Erdkreis und all seine Fülle.

Gdybym był głodny, nie mówiłbym ci o tym, bo mój [jest] świat i wszystko, co go napełnia.

13 Esse ich etwa das Fleisch von Stieren, und soll ich das Blut von Böcken trinken?

Czyż będę jadł mięso wołów albo pił krew kozłów?

14 Bringe Dank dem HERRN als Opfer dar und bezahle so dem Höchsten deine Gelübde,

Ofiaruj Bogu dziękczynienie i spełnij swoje śluby wobec Najwyższego;

15 und rufe mich an am Tage der Not, so will ich dich retten, und du sollst mich preisen!«

I wzywaj mnie w dniu utrapienia; wtedy cię wybawię, a [ty] mnie uwielbisz.

16 Zum Gottlosen aber spricht der Allherr: »Was hast du meine Satzungen aufzuzählen und meinen Bund im Munde zu führen,

Lecz do niegodziwego Bóg mówi: Po co ogłaszasz moje prawa i masz na ustach moje przymierze;

17 da du selbst doch die Zucht mißachtest und meinen Worten den Rücken kehrst?

Skoro nienawidzisz karności i rzucasz za siebie moje słowa?

18 Siehst du einen Dieb, so befreundest du dich mit ihm, und mit Ehebrechern hast du Gemeinschaft;

Gdy widzisz złodzieja, pochwalasz go, i zadajesz się z cudzołożnikami.

19 deinem Munde läßt du freien Lauf zur Bosheit, und deine Zunge zettelt Betrug an;

Pozwalasz swym ustom źle mówić, a twój język knuje podstępy.

20 du sitzest da und redest (Böses) gegen deinen Bruder und bringst den Sohn deiner Mutter in Verruf!

Siedzisz i mówisz przeciwko twemu bratu, obmawiasz syna swej matki.

21 Das (alles) hast du getan, und ich habe geschwiegen; da hast du gedacht, ich sei so wie du. Das mache ich dir zum Vorwurf und gebe dir’s zu bedenken.

To czyniłeś, a ja milczałem; sądziłeś, że jestem do ciebie podobny, [ale] będę cię napominał i postawię ci to przed oczy.

22 O beherzigt das wohl, ihr Gottvergeßnen: sonst raffe ich euch hinweg ohne Rettung!

Zrozumcie to teraz wy, którzy zapominacie o Bogu, bym [was] nie rozszarpał, a nie byłoby [nikogo], kto [by] was ocalił.

23 Wer Dank als Opfer darbringt, erweist mir Ehre, und wer unsträflich wandelt, den lasse ich schauen Gottes Heil.«

Kto [mi] ofiaruje chwałę, ten oddaje mi cześć; a temu, kto chodzi [prostą] drogą, ukażę Boże zbawienie.