Psalm 38

1 Ein Psalm von David, bei Darbringung des Duftopfers. HERR, nicht in deinem Zorne strafe mich,

Een psalm van David, om te doen gedenken. O HEERE! straf mij niet in Uw groten toorn, en kastijd mij niet in Uw grimmigheid.

2 Denn deine Pfeile sind in mich eingedrungen, und deine Hand liegt schwer auf mir:

Want Uw pijlen zijn in mij gedaald, en Uw hand is op mij nedergedaald.

3 nichts ist gesund an meinem Leib ob deinem Zürnen, nichts heil an meinen Gliedern ob meiner Sünde.

Er is niets geheels in mijn vlees, vanwege Uw gramschap; er is geen vrede in mijn beenderen, vanwege mijn zonde.

4 Denn meine Missetaten schlagen mir über dem Haupt zusammen; wie eine schwere Last sind sie mir zu schwer geworden.

Want mijn ongerechtigheden gaan over mijn hoofd; als een zware last zijn zij mij te zwaar geworden.

5 Es faulen, es eitern meine Wunden infolge meiner Torheit.

Mijn etterbuilen stinken, zij zijn vervuild, vanwege mijn dwaasheid.

6 Ich bin gekrümmt, tief niedergebeugt; den ganzen Tag geh’ ich trauernd einher;

Ik ben krom geworden, ik ben uitermate zeer nedergebogen; ik ga den gansen dag in het zwart.

7 denn meine Lenden sind voll von Entzündung, und nichts ist unversehrt an meinem Leibe.

Want mijn darmen zijn vol van een verachtelijke plage, en er is niets geheels in mijn vlees.

8 Erschöpft bin ich und ganz zerschlagen, ich schreie auf infolge des Stöhnens meines Herzens.

Ik ben verzwakt, en uitermate zeer verbrijzeld; ik brul van het geruis mijns harten.

9 O Allherr, all mein Verlangen ist dir bekannt, und meine Seufzer sind dir nicht verborgen.

HEERE! voor U is al mijn begeerte; en mijn zuchten is voor U niet verborgen.

10 Mein Herz pocht stürmisch, meine Kraft hat mich verlassen, und das Licht meiner Augen, auch das ist dahin!

Mijn hart keert om en om, mijn kracht heeft mij verlaten; en het licht mijner ogen, ook zij zelven zijn niet bij mij.

11 Meine Freunde und Genossen stehn abseits von meinem Elend, und meine nächsten Verwandten halten sich fern.

Mijn liefhebbers en mijn vrienden staan van tegenover mijn plage, en mijn nabestaanden staan van verre.

12 Die nach dem Leben mir trachten, legen mir Schlingen, und die mein Unglück suchen, verabreden Unheil und sinnen auf Trug den ganzen Tag.

En die mijn ziel zoeken, leggen mij strikken; en die mijn kwaad zoeken, spreken verdervingen, en zij overdenken den gansen dag listen.

13 Doch ich bin wie ein Tauber, höre es nicht, und bin wie ein Stummer, der den Mund nicht auftut;

Ik daarentegen ben als een dove, ik hoor niet, en als een stomme, die zijn mond niet opendoet.

14 ja, ich bin wie einer, der nicht hören kann und in dessen Mund keine Widerrede ist;

Ja, ik ben als een man, die niet hoort, en in wiens mond geen tegenredenen zijn.

15 denn auf dich, HERR, warte ich: du wirst antworten, o Allherr, mein Gott;

Want op U, HEERE! hoop ik; Gij zult verhoren, HEERE, mijn God!

16 denn ich sage: »Daß sie nur nicht über mich frohlocken, nur nicht beim Wanken meines Fußes gegen mich großtun!«

Want ik zeide: Dat zij zich toch over mij niet verblijden! Wanneer mijn voet zou wankelen, zo zouden zij zich tegen mij groot maken.

17 Denn nahe bin ich am Zusammenbrechen, und mein Schmerz ist mir allezeit gegenwärtig.

Want ik ben tot hinken gereed, en mijn smart is steeds voor mij.

18 Ach! Ich bekenne meine Schuld, bin bekümmert ob meiner Sünde!

Want ik maak U mijn ongerechtigheid bekend, ik ben bekommerd vanwege mijn zonde.

19 Dagegen die ohne Grund mich befeinden, sind stark, und zahlreich sind, die ohn’ Ursach’ mich hassen,

Maar mijn vijanden zijn levende, worden machtig; en die mij om valse oorzaken haten, worden groot.

20 und solche, die mir Gutes mit Bösem vergelten, sind meine Widersacher, weil fest am Guten ich halte.

En die kwaad voor goed vergelden, staan mij tegen, omdat ik het goede najaag.

21 Verlaß mich nicht, o HERR, mein Gott, sei nicht ferne von mir!

Verlaat mij niet, o HEERE, mijn God! wees niet verre van mij.

22 Eile zu meinem Schutz herbei, o Allherr, meine Rettung!

Haast U tot mijn hulp, HEERE, mijn Heil!