Psalm 38
1 Ein Psalm von David, bei Darbringung des Duftopfers. HERR, nicht in deinem Zorne strafe mich,
Van David; bij het herinneringsoffer. Jahweh, tuchtig mij niet in uw toorn, Kastijd mij niet in uw gramschap:
2 Denn deine Pfeile sind in mich eingedrungen, und deine Hand liegt schwer auf mir:
Want uw pijlen hebben mij getroffen, Uw hand drukt zwaar op mij neer.
3 nichts ist gesund an meinem Leib ob deinem Zürnen, nichts heil an meinen Gliedern ob meiner Sünde.
Er is geen gezonde plek aan mijn vlees om uw toorn, Niets gaafs aan mijn gebeente om mijn zonden;
4 Denn meine Missetaten schlagen mir über dem Haupt zusammen; wie eine schwere Last sind sie mir zu schwer geworden.
Want mijn misdaden stapelen zich op mijn hoofd, En drukken mij neer als een loodzware last.
5 Es faulen, es eitern meine Wunden infolge meiner Torheit.
Mijn wonden stinken en dragen Om mijn verdwazing;
6 Ich bin gekrümmt, tief niedergebeugt; den ganzen Tag geh’ ich trauernd einher;
Ik ga gebukt en geknakt, Loop heel de dag maar treurend rond.
7 denn meine Lenden sind voll von Entzündung, und nichts ist unversehrt an meinem Leibe.
Mijn lenden zijn aan alle kanten ontstoken, Geen gezonde plek aan mijn vlees;
8 Erschöpft bin ich und ganz zerschlagen, ich schreie auf infolge des Stöhnens meines Herzens.
Ik ben uitgeput en gebroken, En snik het uit door het gekerm van mijn hart.
9 O Allherr, all mein Verlangen ist dir bekannt, und meine Seufzer sind dir nicht verborgen.
Heer, al mijn jammeren is U bekend, Mijn zuchten voor U niet verborgen;
10 Mein Herz pocht stürmisch, meine Kraft hat mich verlassen, und das Licht meiner Augen, auch das ist dahin!
Wild bonst mijn hart, de kracht ontzinkt mij, Zelfs het licht van mijn ogen is heen.
11 Meine Freunde und Genossen stehn abseits von meinem Elend, und meine nächsten Verwandten halten sich fern.
Mijn vrienden en makkers keren zich af om mijn plagen, En mijn verwanten staan op een afstand te spotten;
12 Die nach dem Leben mir trachten, legen mir Schlingen, und die mein Unglück suchen, verabreden Unheil und sinnen auf Trug den ganzen Tag.
Die mijn leven belagen en mijn ongeluk zoeken, Bespreken mijn val, en belasteren mij de hele dag.
13 Doch ich bin wie ein Tauber, höre es nicht, und bin wie ein Stummer, der den Mund nicht auftut;
Maar ik ben als een dove, die het niet hoort, Als een stomme, die zijn mond niet opent,
14 ja, ich bin wie einer, der nicht hören kann und in dessen Mund keine Widerrede ist;
Als een man, die niet luistert, En wiens mond geen antwoord meer weet.
15 denn auf dich, HERR, warte ich: du wirst antworten, o Allherr, mein Gott;
Neen, Jahweh, ik verlaat mij op U: Antwoord Gij, mijn Heer en mijn God;
16 denn ich sage: »Daß sie nur nicht über mich frohlocken, nur nicht beim Wanken meines Fußes gegen mich großtun!«
Want ik vrees, dat men zich vrolijk over mij maakt, Een grote mond tegen mij zet, nu mijn voeten wankelen.
17 Denn nahe bin ich am Zusammenbrechen, und mein Schmerz ist mir allezeit gegenwärtig.
Ja, ieder ogenblik dreig ik te vallen, Mijn ellende staat mij steeds voor de geest;
18 Ach! Ich bekenne meine Schuld, bin bekümmert ob meiner Sünde!
Want ik moet wel mijn misdaad bekennen, En bekommerd zijn over mijn schuld.
19 Dagegen die ohne Grund mich befeinden, sind stark, und zahlreich sind, die ohn’ Ursach’ mich hassen,
En machtig zijn ook, die zonder reden mijn vijanden zijn, Talrijk, die mij onverdiend haten,
20 und solche, die mir Gutes mit Bösem vergelten, sind meine Widersacher, weil fest am Guten ich halte.
Die goed vergelden met kwaad, Mij ondanks mijn beste bedoeling bestrijden.
21 Verlaß mich nicht, o HERR, mein Gott, sei nicht ferne von mir!
Jahweh, verlaat mij dus niet; Mijn God, blijf niet verre van mij!
22 Eile zu meinem Schutz herbei, o Allherr, meine Rettung!
Kom mij spoedig te hulp, Mijn Heer en mijn Heil!
