Psalm 25

1 Von David. Zu dir, o HERR, erheb’ ich meine Seele,

مزمور داوود. ای خداوند، راز دل خود را با تو در میان می‌گذارم.

2 mein Gott, auf dich vertraue ich:

خدایا، من بر تو توکل دارم، پس نگذار شرمنده شوم و دشمنانم با دیدن بدبختی من شادی کنند.

3 Nein, keiner, der auf dich harrt, wird enttäuscht; enttäuscht wird nur, wer dich treulos verläßt. –

بله، آنانی که به تو امیدوارند هرگز سرافکنده نخواهند شد؛ کسانی سرافکنده می‌شوند که بی‌جهت مردم را فریب می‌دهند.

4 Tu mir kund, o HERR, deine Wege, deine Pfade lehre mich!

ای خداوند، راه خود را به من نشان ده و احکام خود را به من بیاموز.

5 Laß mich wandeln in deiner Wahrheit und lehre mich, denn du bist der Gott meines Heils: deiner harre ich allezeit. –

راستی خود را به من تعلیم ده و مرا هدایت فرما، زیرا تو نجا‌ت‌دهندۀ من هستی. تمام روز امید من تو هستی.

6 Gedenke der Erweise deines Erbarmens, o HERR, und daß deine Gnadenverheiße aus der Urzeit stammen;

ای خداوند، رحمت ازلی و محبت عظیم خود را به یاد آر!

7 gedenke nicht der Sünden meiner Jugend und meiner Vergehen: nein, nach deiner Gnade gedenke meiner um deiner Güte willen!

خطایا و گناهان جوانی‌ام را ببخش! ای خداوند، به محبت خویش و به خاطر نیکویی خود مرا یاد کن!

8 Gütig und aufrichtig ist der HERR; darum weist er den Sündern den rechten Weg,

خداوند نیکو و عادل است؛ او راه راست خود را به کسانی که از راه منحرف شوند نشان خواهد داد.

9 läßt Bedrückte wandeln in richtiger Weise und lehrt die Dulder seinen Weg.

او شخص فروتن را در انجام کارهای درست هدایت خواهد کرد و راه خود را به او تعلیم خواهد داد.

10 Alle Pfade des HERRN sind Gnade und Treue denen, die seinen Bund und seine Gebote halten.

خداوند تمام کسانی را که عهد او را نگاه می‌دارند و از اوامرش پیروی می‌کنند، با وفاداری و محبت هدایت می‌کند.

11 Um deines Namens willen, o HERR, vergib mir meine Schuld, denn sie ist groß! –

ای خداوند، گناه من بزرگ است، به خاطر نام خودت آن را بیامرز!

12 Wie steht’s mit dem Mann, der den HERRN fürchtet? Dem zeigt er den Weg, den er wählen soll.

اگر کسی خداترس باشد، خدا راه راست را به او نشان خواهد داد.

13 Er selbst wird wohnen im Glück, und seine Kinder werden das Land besitzen.

او همیشه کامیاب خواهد بود و فرزندانش در دنیا پایدار خواهند شد.

14 Freundschaft hält der HERR mit denen, die ihn fürchten, und sein Bund will zur Erkenntnis sie führen. –

خداوند به کسانی اعتماد دارد که از او اطاعت می‌کنند. او عهد خود را به ایشان تعلیم می‌دهد.

15 Meine Augen sind stets auf den HERRN gerichtet, denn er wird meine Füße aus dem Netze ziehn.

چشم امید من همیشه بر خداوند است، زیرا تنها او می‌تواند مرا از خطر برهاند.

16 Wende dich mir zu und sei mir gnädig! Denn einsam bin ich und elend.

ای خداوند، به من توجه فرما و بر من رحم نما، زیرا تنها و درمانده‌ام.

17 Die Ängste meines Herzens sind schwer geworden: o führ’ mich heraus aus meinen Nöten!

غمهای دلم زیاد شده است، مرا از غصه‌هایم رها ساز!

18 Sieh mein Elend an und mein Ungemach und vergib mir alle meine Sünden! –

به فقر و بدبختی من توجه کن و همهٔ گناهانم را بیامرز.

19 Sieh meine Feinde an, wie viele ihrer sind und wie sie mich hassen mit frevlem Haß.

دشمنانم را ببین که چه زیادند و چقدر از من نفرت دارند!

20 Behüte meine Seele und rette mich, nicht enttäuscht laß mich werden: ich traue auf dich!

جانم را حفظ کن و مرا نجات ده تا شرمنده نشوم، زیرا که بر تو توکل کرده‌ام.

21 Unschuld und Redlichkeit mögen mich behüten, denn ich harre deiner, o HERR! –

باشد که کمال و راستی من حافظ من باشند، زیرا به تو پناه می‌برم.

22 O Gott, erlöse Israel aus allen seinen Nöten!

خدایا، بنی‌اسرائیل را از تمام مشکلاتش نجات ده!