Psalm 25
1 Von David. Zu dir, o HERR, erheb’ ich meine Seele,
Dāvida dziesma. Mana dvēsele ilgojās, Kungs, pēc Tevis.
2 mein Gott, auf dich vertraue ich:
Mans Dievs, uz Tevi es cerēju, nepamet mani kaunā, lai mani ienaidnieki par mani nepriecājās.
3 Nein, keiner, der auf dich harrt, wird enttäuscht; enttäuscht wird nur, wer dich treulos verläßt. –
Jo neviens, kas uz Tevi gaida, nepaliek kaunā; tie top kaunā, kas velti dodas uz viltību.
4 Tu mir kund, o HERR, deine Wege, deine Pfade lehre mich!
Kungs, dari man zināmus Tavus ceļus, māci man Tavas tekas.
5 Laß mich wandeln in deiner Wahrheit und lehre mich, denn du bist der Gott meines Heils: deiner harre ich allezeit. –
Vadi mani Tavā patiesībā un māci mani, jo Tu esi mans Dievs un Pestītājs; cauru dienu es Tevi gaidu.
6 Gedenke der Erweise deines Erbarmens, o HERR, und daß deine Gnadenverheiße aus der Urzeit stammen;
Piemini, Kungs, Savu apžēlošanu un Savu žēlastību, kas no mūžības.
7 gedenke nicht der Sünden meiner Jugend und meiner Vergehen: nein, nach deiner Gnade gedenke meiner um deiner Güte willen!
Nepiemini manas jaunības grēkus nedz manas pārkāpšanas, bet piemini mani pēc Tavas žēlastības, Tavas lēnības dēļ ak Kungs!
8 Gütig und aufrichtig ist der HERR; darum weist er den Sündern den rechten Weg,
Tas Kungs ir labs un taisns, tāpēc Viņš grēciniekiem māca to ceļu.
9 läßt Bedrückte wandeln in richtiger Weise und lehrt die Dulder seinen Weg.
Pazemīgos Viņš vada taisnībā, un māca pazemīgiem Savu ceļu.
10 Alle Pfade des HERRN sind Gnade und Treue denen, die seinen Bund und seine Gebote halten.
Tā Kunga ceļi visi ir žēlastība un patiesība tiem, kas tur Viņa derību un liecību.
11 Um deines Namens willen, o HERR, vergib mir meine Schuld, denn sie ist groß! –
Tava vārda dēļ, ak Kungs! piedod manu noziegumu, jo tas ir liels.
12 Wie steht’s mit dem Mann, der den HERRN fürchtet? Dem zeigt er den Weg, den er wählen soll.
Kas ir tas, kas To Kungu bīstas? tam Viņš mācīs to ceļu, kas uzņemams.
13 Er selbst wird wohnen im Glück, und seine Kinder werden das Land besitzen.
Viņa dvēsele mitīs labumā, un viņa dzimums iemantos zemi.
14 Freundschaft hält der HERR mit denen, die ihn fürchten, und sein Bund will zur Erkenntnis sie führen. –
Tā Kunga noslēpums ir pie tiem, kas Viņu bīstas, un Viņa derība tiem dod saprašanu.
15 Meine Augen sind stets auf den HERRN gerichtet, denn er wird meine Füße aus dem Netze ziehn.
Manas acis vienmēr raugās uz To Kungu, jo Viņš izvilks manu kāju no tīkla.
16 Wende dich mir zu und sei mir gnädig! Denn einsam bin ich und elend.
Griezies pie manis un esi man žēlīgs, jo es esmu vientulis un bēdīgs.
17 Die Ängste meines Herzens sind schwer geworden: o führ’ mich heraus aus meinen Nöten!
Mana sirds bailība ir varen liela, izved mani no manām bēdām.
18 Sieh mein Elend an und mein Ungemach und vergib mir alle meine Sünden! –
Uzlūko manas bēdas un manas mokas, un piedod visus manus grēkus.
19 Sieh meine Feinde an, wie viele ihrer sind und wie sie mich hassen mit frevlem Haß.
Redzi, ka daudz ir manu ienaidnieku, un ka tie ar briesmīgu nīdēšanu mani ienīst.
20 Behüte meine Seele und rette mich, nicht enttäuscht laß mich werden: ich traue auf dich!
Pasargi manu dvēseli un izglāb mani, nepamet mani kaunā, jo es paļaujos uz Tevi.
21 Unschuld und Redlichkeit mögen mich behüten, denn ich harre deiner, o HERR! –
Sirds skaidrība un taisnība lai mani pasargā, jo es gaidu uz Tevi.
22 O Gott, erlöse Israel aus allen seinen Nöten!
Ak Dievs, izpestī Israēli no visām viņa bēdām.
