Psalm 22

1 Dem Musikmeister, nach (der Singweise = Melodie) »Hirschkuh der Morgenröte«; ein Psalm von David. Mein Gott, mein Gott, warum hast du mich verlassen?

Przedniejszemu śpiewakowi na czas poranny psalm Dawidowy. Boże mój! Boże mój! czemuś mię opuścił? oddaliłeś się od wybawienia mego, od słów ryku mego.

2 Mein Gott! Ich rufe bei Tage, doch du antwortest nicht, und bei Nacht, doch Ruhe wird mir nicht zuteil!

Boże mój! wołam we dnie, a nie ozywasz mi się; i w nocy, a nie mogę się uspokoić.

3 Und doch bist du der Heilige, der da thront über Israels Lobgesängen.

Aleś ty Święty, mieszkający w chwałach Izraelskich.

4 Auf dich haben unsre Väter vertraut, sie haben vertraut, und du hast ihnen ausgeholfen;

W tobie nadzieję mieli ojcowie nasi; nadzieję mieli, a wybawiłeś ich.

5 zu dir haben sie geschrien und Rettung gefunden, auf dich haben sie vertraut und sind nicht enttäuscht worden.

Do ciebie wołali, a wybawieni są; w tobie nadzieję mieli, a nie byli pohańbieni.

6 Doch ich bin ein Wurm und kein Mensch mehr, bin der Leute Hohn und verachtet vom Volk;

Alem ja robak, a nie człowiek: pośmiewisko ludzkie, i wzgarda pospólstwa.

7 alle, die mich sehen, spotten mein, reißen den Mund auf, schütteln den Kopf:

Wszyscy, którzy mię widzą, szydzą ze mnie; wykrzywiają gębę, chwieją głową, mówiąc:

8 »Er werf’s auf den HERRN: der möge ihn befreien, der möge ihn retten: er hat ja Wohlgefallen an ihm!«

Spuścił się na Pana, niechże go wyrwie; niech go wybawi, ponieważ się w nim kocha.

9 Ja du bist’s, der mich der Mutter gelegt in den Schoß, mich sicher geborgen an meiner Mutter Brust;

Aleś ty jest, któryś mię wywiódł z żywota, czyniąc mi dobrą nadzieję jeszcze u piersi matki mojej.

10 von Geburt an bin ich auf dich geworfen, vom Schoß meiner Mutter her bist du mein Gott.

Na tobie spolegam od narodzenia swego; z żywota matki mojej tyś Bogiem moim.

11 O bleibe nicht fern von mir, denn die Drangsal ist nahe, und sonst ist kein Helfer zu sehen!

Nie oddalajże się odemnie; albowiem utrapienie bliskie jest, a niemasz, ktoby ratował.

12 Mich umzingeln mächtige Stiere, Basans Riesenfarren halten mich umringt;

Obtoczyło mię mnóstwo cielców; byki z Basan obległy mię.

13 den Rachen sperren sie gegen mich auf – ein reißender, brüllender Löwe!

Otworzyły na mię gębę swą jako lew szarpający i ryczący.

14 Wie Wasser bin ich ausgegossen, alle meine Glieder sind ausgerenkt; das Herz ist mir geworden wie Wachs, zerschmolzen in meinem Innern.

Rozpłynąłem się jako woda, a rozstąpiły się wszystkie kości moje; stało się serce moje jako wosk, zstopniało w pośród wnętrzności moich.

15 Vertrocknet wie eine Scherbe ist meine Kraft, und die Zunge klebt mir am Gaumen: in den Staub des Todes hast du mich gelegt.

Wyschła jako skorupa moc moja, a język mój przysechł do podniebienia mego; nawet w prochu śmierci położyłeś mię.

16 Ach, Hunde umgeben mich rings, eine Rotte von Übeltätern umkreist mich; sie haben mir Hände und Füße durchbohrt.

Albowiem psy mię obskoczyły, gromada złośników obległa mię; przebodli ręce moje i nogi moje.

17 Alle meine Gebeine kann ich zählen: sie aber blicken mich an und weiden sich an dem Anblick.

Zliczyłbym wszystkie kości moje; lecz oni na mię patrząc, przypatrują mi się.

18 Sie teilen meine Kleider unter sich und werfen das Los um mein Gewand.

Rozdzielili odzienie moje między się, a o szaty moje los miotali.

19 Doch du, HERR, bleibe nicht fern von mir, du, meine Stärke, eile mir zu Hilfe!

Ale ty, Panie! nie oddalaj się: mocy moja! na ratunek mój pospiesz.

20 Errette vor dem Schwert mein Leben, mein einziges Gut aus der Hunde Gewalt!

Wyrwij od miecza duszę moję, z mocy psiej jedynaczkę moję.

21 Hilf mir aus dem Rachen des Löwen und bewahre mich vor den Hörnern der Büffel!

Wybaw mię z paszczęki lwiej, a od rogów jednorożcowych wyzwól mię.

22 Dann will ich deinen Namen meinen Brüdern kundtun, inmitten der Gemeinde dich rühmen:

Tedy opowiem imię twoje braciom mym; w pośród zgromadzenia chwalić cię będę.

23 »Die den HERRN ihr fürchtet, preiset ihn! Ihr alle vom Hause Jakobs, ehret ihn und scheut euch vor ihm, ihr alle von Israels Stamm!

Mówiąc: Którzy się boicie Pana, chwalcie go; wszystko potomstwo Jakóbowe wysławiajcie go, a niech się go boi wszystko nasienie Izraelskie.

24 Denn er hat nicht übersehen und nicht verabscheut das Elend des Dulders und sein Antlitz vor ihm nicht verborgen, nein, als er zu ihm schrie, auf ihn gehört.«

Albowiem nie wzgardził, ani się odwrócił od utrapienia ubogiego, ani skrył od niego oblicza swego; owszem, gdy do niego wołał, wysłuchał go.

25 Dir soll mein Loblied gelten in großer Gemeinde; meine Gelübde will ich erfüllen vor denen, die ihn fürchten.

O tobie chwała moja w zgromadzeniu wielkiem; śluby moje oddam przed tymi, którzy się ciebie boją.

26 Die Elenden sollen essen, daß sie satt werden, und die da suchen den HERRN, sollen ihn preisen: aufleben soll euer Herz für immer!

Będą jeść ubodzy, i nasycą się; chwalić będą Pana, którzy go szukają; serce wasze żyć będzie na wieki.

27 Daran werden gedenken und zum HERRN sich bekehren alle Enden der Erde, und vor dir werden sich niederwerfen alle Geschlechter der Heiden;

Wspomną i nawrócą się do Pana wszystkie granice ziemi, i kłaniać się będą przed obliczem twojem wszystkie pokolenia narodów.

28 denn dem HERRN gehört die Herrschaft, und er ist der Völkergebieter.

Albowiem Pańskie jest królestwo, a on panuje nad narodami.

29 Vor ihm werden niederfallen alle Großen der Erde, vor ihm die Knie beugen alle, die in den Erdstaub sinken und wer seine Seele nicht am Leben erhalten kann.

Wszyscy bogaci ziemi będą jeść, i upadać przed nim, przed oblicznością jego kłaniać się będą wszyscy zstępujący w proch, i którzy duszy swej żywo zachować nie mogą.

30 Die Nachwelt wird ihm dienen; vom Allherrn wird man erzählen dem künft’gen Geschlecht.

Nasienie ich służyć mu będzie, a będzie przywłaszczane Panu w każdym wieku.

31 Sie werden kommen und seine Gerechtigkeit kundtun dem nachgeborenen Volk, daß Er es vollführt hat.

Zbieżą się, a będą opowiadali sprawiedliwość jego narodowi, który z nich wynijdzie, iż ją on wykonał.