Psalm 2

1 Was soll das Toben der Völker und das eitle Sinnen der Völkerschaften?

Kāpēc pagāni trako, un ļaudis domā uz nelietību?

2 Die Könige der Erde rotten sich zusammen, und die Fürsten halten Rat miteinander gegen den HERRN und den von ihm Gesalbten:

Ķēniņi virs zemes saceļas un valdnieki sadomājās kopā pret To Kungu un pret Viņa svaidīto.

3 »Laßt uns zerreißen ihre Bande und von uns werfen ihre Fesseln!«

Sarausim viņu saites un atmetīsim viņu virves!

4 Der im Himmel thront, der lacht, der Allherr spottet ihrer.

Bet kas debesīs valda, smejas, un Tas Kungs tos tur par nieku.

5 Dann aber wird er zu ihnen reden in seinem Zorn und sie schrecken in seinem Ingrimm:

Tad Viņš runās uz tiem Savās dusmās, un ar Savu bardzību Viņš tos iztrūcinās.

6 »Habe ich doch meinen König eingesetzt auf dem Zion, meinem heiligen Berge!« –

Bet Es Savu ķēniņu esmu svaidījis pār Ciānu, Savu svēto kalnu.

7 Laßt mich kundtun den Ratschluß des HERRN! Er hat zu mir gesagt: »Mein Sohn bist du; ich selbst habe heute dich gezeugt.

Es sludināšu likumu: Tas Kungs uz mani sacījis: tu esi Mans Dēls, šodien Es tevi esmu dzemdinājis.

8 Fordre von mir, so gebe ich dir die Völker zum Erbe und dir zum Besitz die Enden der Erde.

Prasi Man, tad Es tev došu tautas par mantību, un pasaules galus par īpašumu.

9 Du sollst sie mit eiserner Keule zerschmettern, wie Töpfergeschirr sie zerschlagen!« –

Tu tos satrieksi ar dzelzs rīksti, kā podnieka trauku tu tos sadauzīsi.

10 So nehmt denn Klugheit an, ihr Könige, laßt euch warnen, ihr Richter der Erde!

Nu tad, jūs ķēniņi, paliekat prātīgi, liekaties pamācīties, jūs soģi virs zemes.

11 Dienet dem HERRN mit Furcht und jubelt ihm zu mit Zittern!

Kalpojiet Tam Kungam ar bijāšanu un priecājaties ar drebēšanu.

12 Küsset den Sohn, auf daß er nicht zürne und ihr zugrunde geht auf eurem Wege! denn leicht entbrennt sein Zorn. Wohl allen, die bei ihm sich bergen!

Skūpstāt To Dēlu, lai Viņš nedusmo un jūs bojā neejat uz ceļa, jo drīz Viņa dusmas iedegsies, bet svētīgi visi, kas pie Viņa tveras.