Psalm 18
1 Dem Musikmeister; vom Knecht des Herrn, von David, der dieses Lied an den Herrn richtete zu der Zeit, als der Herr ihn aus der Hand aller seiner Feinde, auch aus der Gewalt Sauls errettet hatte. Er betete (damals) so: Ich liebe dich, HERR, meine Stärke!
Voor muziekbegeleiding. Van den Dienaar van Jahweh; van David, die tot Jahweh de woorden van dit lied heeft gericht, toen Jahweh hem had verlost uit de hand van al zijn vijanden en ook uit de hand van Saul. En hij sprak: Ik heb U lief, o Jahweh, mijn kracht;
2 Der HERR ist mein Fels, meine Burg und mein Erretter,
Jahweh, mijn toevlucht, mijn burcht en mijn veste; Mijn God, mijn rots, waarop ik kan schuilen, Mijn schild, de hoorn van mijn heil, en mijn schutse.
3 Den Preiswürdigen rufe ich an, den HERRN: so werd’ ich von meinen Feinden errettet.
Ik roep: Geprezen zij Jahweh! En ben van mijn vijand verlost.
4 Die Wogen des Todes hatten mich umringt, und die Ströme des Unheils schreckten mich;
De branding van de dood had mij al gegrepen, De golven der onderwereld sloegen over mij heen;
5 die Netze des Totenreichs umfingen mich schon, die Schlingen des Todes fielen über mich. (Sheol h7585)
De strikken van het dodenrijk hielden mij vast, De klemmen van de dood lagen voor mij gereed: (Sheol h7585)
6 In meiner Angst rief ich zum HERRN und schrie (um Hilfe) zu meinem Gott; da vernahm er in seinem Palast mein Rufen, und mein Notschrei drang ihm zu Ohren.
Maar ik riep tot Jahweh in mijn nood, En schreide om hulp tot mijn God. En Hij hoorde mijn stem in zijn vorstelijke woning, Mijn hulpgeroep drong door tot zijn oren:
7 Da wankte und schwankte die Erde, und der Berge Grundfesten bebten, sie wankten hin und her, denn er war zornentbrannt.
Daar schudde en beefde de aarde, Rilden en dreunden de fundamenten der bergen; Want Hij was in woede ontstoken,
8 Rauch stieg auf von seiner Nase, und fressendes Feuer drang aus seinem Munde, glühende Kohlen sprühten von ihm aus.
Rook steeg op uit zijn neus, Verslindend vuur spoot uit zijn mond, En gloeiende kolen spatten er uit.
9 Er neigte den Himmel und fuhr herab, Wolkennacht lag unter seinen Füßen;
Hij boog de hemel, en daalde neer, Grauwe wolken onder zijn voeten;
10 er fuhr auf dem Cherub und flog daher und schoß herab auf den Fittichen des Sturms;
Hij besteeg den Cherub en vloog in het rond, Zwevend op de windewieken.
11 Finsternis machte er zu seiner Hülle, rings um sich her zu seinem Gezelt Regendunkel, dichtes Gewölk;
Hij sloeg de duisternis als een dek om Zich heen, Donkere nevels, dreigende wolken waren zijn tent;
12 aus dem Glanz vor ihm her brachen durch seine Wolken Hagel und feurige Kohlen.
En door de gloed, die voor Hem uitging, Braakten zijn wolken hagel en vurige kolen.
13 Dann donnerte der HERR im Himmel, der Höchste ließ seine Stimme erschallen;
En in de hemel donderde Jahweh, Verhief de Allerhoogste zijn stem;
14 er schoß seine Pfeile ab und zerstreute sie, schleuderte Blitze und schreckte sie.
Hij schoot zijn pijlen en strooide ze rond, Slingerde zijn bliksems, en joeg ze uiteen.
15 Da wurden sichtbar die Tiefen des Meeres und aufgedeckt die Grundfesten der Erde vor deinem Schelten, o HERR, vor dem Zornesschnauben deiner Nase.
Open lag de bedding der zee, Het fundament van de aarde kwam bloot: Door uw dreigen, o Jahweh, Door het snuivend gebries van uw neus.
16 Er streckte die Hand herab aus der Höhe, erfaßte mich, zog mich heraus aus den großen Fluten,
Van boven boog Hij Zich neer, greep mij vast, En trok mij weg uit de onstuimige wateren;
17 entriß mich meinem starken Feinde und meinen Widersachern, die zu stark mir waren.
Hij verloste mij van mijn grimmigen vijand En van mijn haters, want ze waren te machtig.
18 Sie hatten mich überfallen an meinem Unglückstage; doch der HERR ward mir zur Stütze;
Ze waren uitgetrokken op de dag van mijn rampspoed, Maar Jahweh was mijn beschermer;
19 er führte mich heraus auf weiten Raum, riß mich heraus, weil er Wohlgefallen an mir hatte.
Hij beveiligde mij, En bracht mij redding, omdat Hij mij liefhad.
20 Der HERR hat mir gelohnt nach meiner Gerechtigkeit, nach der Reinheit meiner Hände mir vergolten;
Toen werd mijn gerechtigheid door Jahweh beloond, Mijn reinheid van handen vergolden:
21 denn ich habe eingehalten die Wege des HERRN und bin von meinem Gott nicht treulos abgefallen;
Want ik had de wegen van Jahweh bewandeld, Niet gezondigd tegen mijn God;
22 nein, alle seine Rechte haben mir vor Augen gestanden, und seine Gebote hab’ ich nicht von mir gewiesen.
Ik had al zijn geboden voor ogen gehouden, Niet zijn wetten ontweken;
23 So bin ich unsträflich vor ihm gewandelt und hab’ mich vor jeder Verschuldung gehütet;
Ik was voor Hem zonder smet, Had mij zuiver van zonde bewaard;
24 drum hat mir der HERR vergolten nach meiner Gerechtigkeit, nach der Reinheit meiner Hände, die seinen Augen sichtbar war.
Daarom werd mijn gerechtigheid door Jahweh beloond, En mijn reinheid van handen in zijn ogen.
25 Gegen den Guten erweist du dich gütig, gegen den Redlichen zeigst du dich redlich,
Want voor getrouwen toont Gij U trouw, Voor rechtschapenen rechtschapen;
26 gegen den Reinen erweist du dich rein, doch gegen den Falschen zeigst du dich enttäuschend;
Rein voor den reine, Maar voor de listigaards listig.
27 denn du schaffst demütigen Leuten Hilfe, aber stolze Augen erniedrigst du.
Ja, Gij redt het deemoedige volk, Maar vernedert hovaardige blikken;
28 Ja, du läßt meine Leuchte hell scheinen; der HERR, mein Gott, macht meine Finsternis licht.
Gij zijt, o Jahweh, mijn lamp, Mijn God, die licht in mijn duisternis straalt;
29 Denn mit dir überrenne ich Feindesscharen, und mit meinem Gott überspringe ich Mauern.
Met U durf ik de stormloop beginnen, Met mijn God de wallen bespringen.
30 Dieser Gott – sein Walten ist vollkommen; die Worte des HERRN sind lauter, ein Schild ist er allen, die zu ihm sich flüchten.
God! Volmaakt zijn zijn wegen, Jahweh’s woord is gelouterd. Hij is voor allen een schild, Die vluchten tot Hem.
31 Denn wer ist Gott außer dem HERRN und wer ein Fels als nur unser Gott?,
Wie toch is God, dan Jahweh alleen; Wie een rots, dan alleen onze God!
32 dieser Gott, der mit Kraft mich gegürtet und meinen Weg ohn’ Anstoß gemacht;
God! Hij omgordt mij met kracht, En baant mij een veilige weg;
33 der mir Füße verliehen den Hirschen gleich und mich sicher auf Bergeshöhen gestellt;
Hij maakt mijn voeten vlug als hinden, En doet mij de hoogste toppen beklimmen;
34 der meine Hände streiten gelehrt, daß meine Arme den ehernen Bogen spannten.
Hij oefent mijn handen ten strijde, Mijn armen tot het spannen van de koperen boog.
35 Du reichtest mir deinen schützenden Schild, deine Rechte stützte mich, und deine Gnade machte mich groß.
Zo hebt Gij mij het schild van uw heil gereikt; Uw rechterhand heeft mij gestut, uw goedheid maakte mij groot.
36 Du schafftest weiten Raum meinen Schritten unter mir, und meine Knöchel wankten nicht.
Gij hebt een weg voor mijn stappen gebaand, En mijn voeten wankelden niet.
37 Ich verfolgte meine Feinde, holte sie ein und kehrte nicht um, bis ich sie vernichtet;
Ik vervolgde mijn vijanden, haalde ze in, En keerde niet terug, eer ik ze had verslagen;
38 ich zerschmetterte sie, daß sie nicht wieder aufstehn konnten: sie sanken unter meine Füße nieder.
Ik heb ze verpletterd, zodat ze niet opstaan, Maar onder mijn voet blijven liggen.
39 Und du gürtetest mich mit Kraft zum Streit, beugtest unter mich alle, die sich gegen mich erhoben;
Gij hebt mij met kracht omgord tot de strijd, Mijn tegenstanders voor mij doen bukken;
40 du triebst meine Feinde vor mir in die Flucht, und alle, die mich haßten, vernichtete ich:
Gij liet mij de rug van mijn vijanden zien, Mijn haters heb ik verdelgd.
41 sie schrien um Hilfe – doch da war kein Helfer – zum HERRN – doch er hörte sie nicht;
Nu huilen ze, maar niemand helpt: Tot Jahweh zelfs, maar Hij antwoordt hun niet;
42 ich zermalmte sie wie Staub vor dem Winde, wie Kot auf den Gassen schüttete ich sie hin.
Ik vermaal ze als stof voor de wind, En vertrap ze als slijk op de straten.
43 Du hast mich aus den Kämpfen für (mein) Volk errettet, mich zum Oberhaupt von Völkern eingesetzt: Völker, die ich nicht kannte, dienen mir;
Gij hebt mij gered uit de strijd met de volkeren, En mij aan het hoofd van de naties gesteld:
44 aufs bloße Wort gehorchen sie mir, die Söhne des Auslands huldigen mir;
Volkeren, die ik niet kende, werden mij dienstbaar, Vreemden brachten mij hulde; Nauwelijks hadden ze van mij gehoord, Of ze gehoorzaamden mij;
45 die Söhne des Auslands sinken mutlos hin und kommen zitternd hervor aus ihren Schlössern.
Anderen lagen uitgeput neer, En kropen sidderend uit hun burchten.
46 Der HERR lebt: gepriesen sei mein Hort! und erhaben ist der Gott meines Heils,
Leve Jahweh! Gezegend mijn Rots; Hoogverheven de God van mijn heil!
47 der Gott, der mir Rache verliehen und die Völker unter meine Herrschaft gezwungen,
Gij hebt mij gewroken, o God, Volkeren aan mij onderworpen;
48 der von meinen grimmen Feinden mich gerettet und über meine Widersacher mich erhöht, von dem Mann der Gewalttat mich befreit hat!
Mij van mijn grimmigen vijand verlost, Zege over mijn bestrijders verleend, mij van geweldenaars bevrijd!
49 Drum will ich dich preisen, HERR, unter den Völkern und deinem Namen lobsingen,
Daarom wil ik U prijzen, o Jahweh, Uw Naam verheerlijken onder de volken!
50 dir, der seinem Könige großes Heil verleiht und Gnade an seinem Gesalbten übt, an David und seinem Hause ewiglich!
Machtige hulp verleent Hij zijn Koning, En genade aan zijn Gezalfde: Aan David en zijn geslacht voor altijd!
