< Psalm 147 >

1 Preiset den HERRN! Denn schön ist’s, unserm Gott zu lobsingen, ja lieblich und wohlgeziemend ist Lobgesang.
Лэудаць пе Домнул! Кэч есте фрумос сэ лэудэм пе Думнезеул ностру, кэч есте плэкут ши се кувине сэ-Л лэудэм.
2 Der HERR baut Jerusalem wieder auf, er sammelt Israels zerstreute Söhne;
Домнул зидеште ярэшь Иерусалимул, стрынӂе пе сургюниций луй Исраел,
3 er heilt, die zerbrochnen Herzens sind, und verbindet ihre Wunden;
тэмэдуеште пе чей ку инима здробитэ ши ле лягэ рэниле.
4 er bestimmt den Sternen ihre Zahl und ruft sie alle mit Namen.
Ел сокотеште нумэрул стелелор ши ле дэ нуме ла тоате.
5 Groß ist unser Herr und allgewaltig, für seine Weisheit gibt’s kein Maß.
Маре есте Домнул ностру ши путерник прин тэрия Луй, причеперя Луй есте фэрэ марӂинь.
6 Der HERR hilft den Gebeugten auf, doch die Gottlosen stürzt er nieder zu Boden.
Домнул сприжинэ пе чей ненорочиць ши добоарэ пе чей рэй ла пэмынт.
7 Stimmt für den HERRN ein Danklied an, spielt unserm Gott auf der Zither –
Кынтаць Домнулуй ку мулцумирь, лэудаць пе Думнезеул ностру ку харпа!
8 ihm, der den Himmel mit Wolken bedeckt und Regen schafft für die Erde, der Gras auf den Bergen sprießen läßt,
Ел акоперэ черул ку норь, прегэтеште плоая пентру пэмынт ши фаче сэ рэсарэ ярба пе мунць.
9 der den Tieren ihr Futter gibt, den jungen Raben, die zu ihm schreien!
Ел дэ хранэ вителор ши пуилор корбулуй кынд стригэ.
10 Er hat nicht Lust an der Stärke des Rosses, nicht Gefallen an den Schenkeln des Mannes;
Ну де путеря калулуй Се букурэ Ел, ну-Шь гэсеште плэчеря ын пичоареле омулуй.
11 Gefallen hat der HERR an denen, die ihn fürchten, an denen, die auf seine Gnade harren.
Домнул юбеште пе чей че се тем де Ел, пе чей че нэдэждуеск ын бунэтатя Луй.
12 Preise den HERRN, Jerusalem, lobsinge, Zion, deinem Gott!
Лаудэ пе Домнул, Иерусалиме, лаудэ пе Думнезеул тэу, Сиоане!
13 Denn er hat die Riegel deiner Tore stark gemacht, gesegnet deine Kinder in deiner Mitte;
Кэч Ел ынтэреште зэвоареле порцилор, Ел бинекувынтязэ пе фиий тэй ын мижлокул тэу;
14 er schafft deinen Grenzen Sicherheit, sättigt dich mit dem Mark des Weizens.
Ел дэ паче цинутулуй тэу ши те сатурэ ку чел май бун грыу.
15 Er läßt sein Machtwort nieder zur Erde gehn: gar eilig läuft sein Gebot dahin;
Ел Ышь тримите порунчиле пе пэмынт, Кувынтул Луй аляргэ ку юцялэ маре.
16 er sendet Schnee wie Wollflocken und streut den Reif wie Asche aus;
Ел дэ зэпада ка лына, Ел пресарэ брума албэ ка ченуша.
17 er wirft seinen Hagel wie Brocken herab: wer kann bestehn vor seiner Kälte?
Ел Ышь азвырле гяца ын букэць: чине поате ста ынаинтя фригулуй Сэу?
18 Doch läßt er sein Gebot ergehn, so macht er sie schmelzen; läßt er wehn seinen Tauwind, so rieseln die Wasser.
Ел Ышь тримите Кувынтул Сэу ши ле топеште; пуне сэ суфле вынтул Луй, ши апеле кург.
19 Er hat Jakob sein Wort verkündet, Israel sein Gesetz und seine Rechte.
Ел дескоперэ луй Иаков Кувынтул Сэу, луй Исраел, леӂиле ши порунчиле Сале.
20 Mit keinem (anderen) Volk ist so er verfahren, drum kennen sie seine Rechte nicht. Halleluja!
Ел н-а лукрат аша ку тоате нямуриле ши еле ну куноск порунчиле Луй. Лэудаць пе Домнул!

< Psalm 147 >