< Psalm 147 >

1 Preiset den HERRN! Denn schön ist’s, unserm Gott zu lobsingen, ja lieblich und wohlgeziemend ist Lobgesang.
Haleluja! Ĉar estas bone kanti al nia Dio, Ĉar agrabla estas la glorkantado.
2 Der HERR baut Jerusalem wieder auf, er sammelt Israels zerstreute Söhne;
La Eternulo konstruas Jerusalemon, La elpelitojn de Izrael Li kolektas.
3 er heilt, die zerbrochnen Herzens sind, und verbindet ihre Wunden;
Li sanigas la korprematojn Kaj bandaĝas iliajn vundojn.
4 er bestimmt den Sternen ihre Zahl und ruft sie alle mit Namen.
Li kalkulas la stelojn, Kaj al ili ĉiuj Li donas nomojn.
5 Groß ist unser Herr und allgewaltig, für seine Weisheit gibt’s kein Maß.
Granda estas nia Sinjoro kaj tre forta; Lia saĝo estas nemezurebla.
6 Der HERR hilft den Gebeugten auf, doch die Gottlosen stürzt er nieder zu Boden.
La Eternulo altigas la humilulojn; Sed la malvirtulojn Li malaltigas ĝis la tero.
7 Stimmt für den HERRN ein Danklied an, spielt unserm Gott auf der Zither –
Kantu al la Eternulo gloradon, Muziku al nia Dio per harpo.
8 ihm, der den Himmel mit Wolken bedeckt und Regen schafft für die Erde, der Gras auf den Bergen sprießen läßt,
Li kovras la ĉielon per nuboj, Pretigas por la tero pluvon, Kreskigas sur la montoj herbon.
9 der den Tieren ihr Futter gibt, den jungen Raben, die zu ihm schreien!
Li donas al la bruto ĝian nutraĵon, Kaj al la korvidoj, kiuj krias.
10 Er hat nicht Lust an der Stärke des Rosses, nicht Gefallen an den Schenkeln des Mannes;
Ne la forton de ĉevalo Li ŝatas; Ne la femuroj de homo al Li plaĉas:
11 Gefallen hat der HERR an denen, die ihn fürchten, an denen, die auf seine Gnade harren.
Plaĉas al la Eternulo Liaj timantoj, Kiuj fidas Lian bonecon.
12 Preise den HERRN, Jerusalem, lobsinge, Zion, deinem Gott!
Laŭdu, ho Jerusalem, la Eternulon; Gloru vian Dion, ho Cion.
13 Denn er hat die Riegel deiner Tore stark gemacht, gesegnet deine Kinder in deiner Mitte;
Ĉar Li fortikigis la riglilojn en viaj pordegoj, Li benis viajn filojn interne de vi.
14 er schafft deinen Grenzen Sicherheit, sättigt dich mit dem Mark des Weizens.
Li donas pacon al viaj limoj, Li satigas vin per la plej bona el la tritiko.
15 Er läßt sein Machtwort nieder zur Erde gehn: gar eilig läuft sein Gebot dahin;
Li sendas Sian ordonon al la tero; Tre rapide kuras Lia vorto.
16 er sendet Schnee wie Wollflocken und streut den Reif wie Asche aus;
Li donas neĝon kiel lanon, Li ŝutas prujnon kiel cindron.
17 er wirft seinen Hagel wie Brocken herab: wer kann bestehn vor seiner Kälte?
Li ĵetas Sian glacion kiel pecojn; Kiu kontraŭstaros al Lia frosto?
18 Doch läßt er sein Gebot ergehn, so macht er sie schmelzen; läßt er wehn seinen Tauwind, so rieseln die Wasser.
Li sendas Sian vorton, kaj ĉio degelas; Li blovas per Sia vento, kaj ekfluas akvo.
19 Er hat Jakob sein Wort verkündet, Israel sein Gesetz und seine Rechte.
Li sciigas al Jakob Sian vorton, Siajn leĝojn kaj decidojn al Izrael.
20 Mit keinem (anderen) Volk ist so er verfahren, drum kennen sie seine Rechte nicht. Halleluja!
Tiel Li ne faras al iu alia popolo; Kaj Liajn decidojn ili ne scias. Haleluja!

< Psalm 147 >