< Psalm 142 >

1 Ein Lehrgedicht Davids, als er sich in der Höhle befand, ein Gebet. Laut schrei’ ich zum HERRN,
Nkunga Davidi kayimbidila banga lusambulu mu thangu kaba mu nsuku. Ndinyamikina ngolo kuidi Yave Ndimvumbula mbembo ama kuidi Yave mu diambu di kiadi.
2 ich schütte meine Klage vor ihm aus, tue kund vor ihm meine Not.
Ndilembo dukula luniongo luama va ntualꞌandi; va ntualꞌandi, ndinyolukila ziphasi ziama.
3 Wenn mein Geist in mir verschmachtet, du kennst doch meinen Lebenspfad. Auf dem Wege, den ich wandeln will, hat man mir heimlich ein Fangnetz ausgespannt.
Mu thangu phevi ama yilembo suki-suki mu khati ama, keti ngeyo wuzaba nzilꞌama. Mu nsolo wowo ndidiatila, muawu batu bathambila ntambu.
4 Blick’ ich nach rechts und halte Umschau: ach, da ist keiner, der mich versteht! Verschlossen ist mir jede Zuflucht: niemand fragt nach mir!
Tala ku lubakala luama ayi tala, kadi mutu widi mayindu mu minu. Ndisi kadi suamunu ko kuisi ko mutu wumbanzila luzingu luama.
5 Ich schreie, HERR, zu dir, ich sage: »Du bist meine Zuflucht, mein Anteil im Lande der Lebenden!«
Kuidi ngeyo ndinyamikina, a Yave. Ndilembo tubi: “ngeyo suamunu kiama; Ngeyo kuku kiama va ntoto wu batu badi moyo.”
6 Ach, merk’ auf mein Flehn, denn ich bin gar schwach geworden! Rette mich vor meinen Verfolgern, denn sie sind mir zu stark!
Dimba yamikina kuama bila ndidi nsukami wu ngolo, wukambulu diana; wukhula mu bobo balembo ndandakana bila bawu bandutidi ngolo.
7 Führe mich aus der Umkreisung hinaus, damit ich deinen Namen preise! Die Gerechten werden bei mir erwarten, daß du mir wohltust.
Bika wuthotula nloko ama muingi ndizitisa dizina diaku; buna basonga bela kuiza kutakana va ndidi mu diambu di mamboti maku kuidi minu.

< Psalm 142 >