Psalm 132

1 Ein Wallfahrtslied. Gedenke, HERR, dem David alle seine Mühsal,

سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. ای خداوند، داوود و تمام سختیهای او را به یاد آور

2 ihm, der dem HERRN einst zuschwor

که چگونه برای خداوند قسم خورد و برای قدیرِ یعقوب نذر کرده، گفت:

3 »Wahrlich, ich will mein Wohnzelt nicht betreten, nicht mein Ruhelager besteigen;

«به خانۀ خود نخواهم رفت؛ و در بستر خویش آرام نخواهم گرفت،

4 ich will meinen Augen den Schlaf nicht gönnen, nicht Schlummer meinen Augenlidern,

خواب به چشمانم راه نخواهم داد، و نه سنگینی به مژگانم،

5 bis eine Stätte dem HERRN ich gefunden, eine Wohnung für Jakobs mächtigen Gott!«

تا وقتی که مکانی برای ساختن خانه‌ای برای خداوندم بیابم و مسکنی برای قدیرِ یعقوب.»

6 Ja, wir haben von ihr gehört in Ephrath, sie gefunden im Gefilde von Jaar:

در بیت‌لحم راجع به صندوق عهد تو شنیدیم، و در صحرای یعاریم آن را یافتیم.

7 »Laßt uns in seine Wohnung treten, uns niederwerfen vor dem Schemel seiner Füße!

گفتیم: «بیایید به مسکن خداوند وارد شویم، و در پیشگاه او پرستش کنیم.»

8 Brich auf, o HERR, zu deiner Ruhstatt, du und die Lade (das Sinnbild) deiner Macht!

ای خداوند، برخیز و همراه صندوق عهد خود که نشانهٔ قدرت توست به عبادتگاه خود بیا!

9 Laß deine Priester sich kleiden in Gerechtigkeit, und deine Frommen mögen jubeln!

باشد که کاهنان تو جامهٔ پاکی و راستی را در بر کنند و قوم تو با شادی سرود خوانند!

10 Um deines Knechtes David willen weise das Antlitz deines Gesalbten nicht ab!«

ای خداوند، به خاطر بنده‌ات داوود، پادشاه برگزیده‌ات را ترک نکن.

11 Geschworen hat der HERR dem David einen Eid, einen wahren Eid, von dem er nicht abgeht: »Von deinen leiblichen Sprossen will einen ich setzen auf deinen Thron.

تو به داوود وعده فرمودی که از نسل او برتخت سلطنت خواهد نشست، و تو به وعده‌ات عمل خواهی کرد.

12 Wenn deine Söhne meinen Bund beachten und meine Zeugnisse, die ich sie lehren werde, so sollen auch ihre Söhne für und für sitzen auf deinem Thron.«

و نیز به داوود گفتی که اگر فرزندانش از احکام تو اطاعت کنند، نسل اندر نسل سلطنت خواهند کرد.

13 Denn der HERR hat Zion erwählt, hat es zu seiner Wohnung begehrt:

ای خداوند، تو اورشلیم را برگزیده‌ای تا در آن ساکن شوی.

14 »Dies ist meine Ruhstatt für immer, hier will ich wohnen, weil ich’s so begehrt.

تو فرمودی: «تا ابد در اینجا ساکن خواهم بود، زیرا اینچنین اراده نموده‌ام.

15 Zions Nahrung will ich reichlich segnen, seine Armen sättigen mit Brot;

آذوقهٔ این شهر را برکت خواهم داد و فقیرانش را با نان سیر خواهم نمود.

16 seine Priester werde in Heil ich kleiden, seine Frommen sollen laut frohlocken.

کاهنانش را در خدمتی که می‌کنند برکت خواهم داد، و مردمش با شادی سرود خواهند خواند.

17 Dort will ich Davids Macht erblühen lassen; eine Leuchte hab’ ich meinem Gesalbten bereitet.

«در اینجا قدرت داوود را خواهم افزود و چراغ مسیح خود را روشن نگه خواهم داشت.

18 Seine Feinde will ich kleiden in Schmach, doch ihm soll auf dem Haupt die Krone glänzen.«

دشمنان او را با رسوایی خواهم پوشاند، اما سلطنت او شکوهمند خواهد بود.»