Psalm 130

1 Ein Wallfahrtslied. Aus der Tiefe rufe ich, HERR, zu dir:

«Ωιδή των Αναβαθμών.» Εκ βαθέων έκραξα προς σε, Κύριε.

2 »Allherr, höre auf meine Stimme,

Κύριε, εισάκουσον της φωνής μου· ας ήναι τα ώτα σου προσεκτικά εις την φωνήν των δεήσεών μου.

3 Wenn du, HERR, Sünden behalten willst, o Allherr, wer kann bestehn!

Εάν, Κύριε, παρατηρήσης ανομίας, Κύριε, τις θέλει δυνηθή να σταθή;

4 Doch bei dir ist die Vergebung, auf daß man dich fürchte.

Παρά σοι όμως είναι συγχώρησις, διά να σε φοβώνται.

5 Ich harre des HERRN, meine Seele harrt, und ich warte auf sein Wort;

Προσέμεινα τον Κύριον, προσέμεινεν η ψυχή μου, και ήλπισα επί τον λόγον αυτού.

6 meine Seele harrt auf den Allherrn sehnsuchtsvoller als Wächter auf den Morgen.

Η ψυχή μου προσμένει τον Κύριον, μάλλον παρά τους προσμένοντας την αυγήν, ναι, τους προσμένοντας την αυγήν.

7 Sehnsuchtsvoller als Wächter auf den Morgen harre, Israel, auf den HERRN! Denn beim HERRN ist die Gnade und Erlösung bei ihm in Fülle,

Ας ελπίζη ο Ισραήλ επί τον Κύριον· διότι παρά τω Κυρίω είναι έλεος, και λύτρωσις πολλή παρ' αυτώ·

8 und er wird Israel erlösen von allen seinen Sünden.

και αυτός θέλει λυτρώσει τον Ισραήλ από πασών των ανομιών αυτού.