< Psalm 129 >
1 Ein Wallfahrtslied. »Sie haben mich hart bedrängt von meiner Jugend an«
Ɔsoroforɔ dwom. “Wɔahyɛ me so pii firi me mmɔfraase, ma Israel nka.
2 »sie haben mich hart bedrängt von meiner Jugend an, aber doch mich nicht überwältigt.
“Wɔahyɛ me so pii firi me mmɔfraase, nanso wɔntumi nnii me so nkonim.
3 Auf meinem Rücken haben die Pflüger gepflügt und lange Furchen gezogen;
Fentemfoɔ afentem mʼakyi ayɛ wɔn nkofie atentene.
4 doch der HERR ist gerecht: er hat zerhauen der Gottlosen Stricke.«
Nanso Awurade yɛ ɔteneneeni; Watwitwa amumuyɛfoɔ nhoma afiri me ho.”
5 Zuschanden müssen werden und rückwärts weichen alle, die Zion hassen!
Ma wɔn a wɔtan Sion nyinaa mfa animguaseɛ nsane wɔn akyi.
6 Sie müssen gleichen dem Gras auf den Dächern, das dürr schon ist, bevor es in Halme schießt,
Ma wɔnyɛ sɛ ɛserɛ a ɛwɔ ɔdan atifi, ɛnnyini na ahye;
7 mit dem der Schnitter seine Hand nicht füllt, noch der Garbenbinder seinen Gewandbausch,
Ɛremma otwafoɔ nya biribi wɔ ne nsam, na deɛ ɔboaboa ano nso renya hwee nʼabasa so.
8 und bei dem, wer des Weges vorübergeht, nicht ruft: »Gottes Segen sei über euch! Wir segnen euch im Namen des HERRN!«
Mma wɔn a wɔtwam hɔ nnka sɛ, “Awurade nhyira mmra mo so; yɛhyira mo wɔ Awurade din mu.”