< Psalm 129 >
1 Ein Wallfahrtslied. »Sie haben mich hart bedrängt von meiner Jugend an«
Ɔsoroforo dwom. “Wɔahyɛ me so pii afi me mmofraase, ma Israel nka ɛ.
2 »sie haben mich hart bedrängt von meiner Jugend an, aber doch mich nicht überwältigt.
“Wɔahyɛ me so pii afi me mmofraase, nanso wontumi nnii me so nkonim ɛ.
3 Auf meinem Rücken haben die Pflüger gepflügt und lange Furchen gezogen;
Fɛntɛmfo afɛntɛm mʼakyi ayɛ wɔn nkɔmoa atenten.
4 doch der HERR ist gerecht: er hat zerhauen der Gottlosen Stricke.«
Nanso Awurade yɛ ɔtreneeni; watwitwa amumɔyɛfo hama afi me ho ama made me ho.”
5 Zuschanden müssen werden und rückwärts weichen alle, die Zion hassen!
Ma wɔn a wɔtan Sion nyinaa mfa animguase nsan wɔn akyi.
6 Sie müssen gleichen dem Gras auf den Dächern, das dürr schon ist, bevor es in Halme schießt,
Ma wɔnnyɛ sɛ sare a ɛwɔ ɔdan atifi, a ennyin na ɛhyew;
7 mit dem der Schnitter seine Hand nicht füllt, noch der Garbenbinder seinen Gewandbausch,
na nnɔbaetwafo ntumi nnya biribi mfi mu nhyɛ ne nsa ma, na nea ɔboaboa ano nso nnya hwee nhyɛ nʼabasa ma.
8 und bei dem, wer des Weges vorübergeht, nicht ruft: »Gottes Segen sei über euch! Wir segnen euch im Namen des HERRN!«
Mma wɔn a wotwa mu wɔ hɔ no nka se, “Awurade nhyira mmra mo so; yehyira mo wɔ Awurade din mu.”