Psalm 129

1 Ein Wallfahrtslied. »Sie haben mich hart bedrängt von meiner Jugend an«

Pieśń stopni. Bardzo mnie uciskali od mojej młodości, niech powie teraz Izrael;

2 »sie haben mich hart bedrängt von meiner Jugend an, aber doch mich nicht überwältigt.

Bardzo mnie uciskali od mojej młodości, lecz mnie nie przemogli.

3 Auf meinem Rücken haben die Pflüger gepflügt und lange Furchen gezogen;

Zorali mój grzbiet oracze i długie bruzdy porobili.

4 doch der HERR ist gerecht: er hat zerhauen der Gottlosen Stricke.«

[Ale] PAN jest sprawiedliwy; poprzecinał powrozy niegodziwych.

5 Zuschanden müssen werden und rückwärts weichen alle, die Zion hassen!

Niech się zawstydzą i cofną wszyscy, którzy nienawidzą Syjonu.

6 Sie müssen gleichen dem Gras auf den Dächern, das dürr schon ist, bevor es in Halme schießt,

Będą jak trawa na dachu, która usycha, zanim zakwitnie;

7 mit dem der Schnitter seine Hand nicht füllt, noch der Garbenbinder seinen Gewandbausch,

Którą żniwiarz nie napełni swej garści ani swego naręcza ten, który wiąże snopy.

8 und bei dem, wer des Weges vorübergeht, nicht ruft: »Gottes Segen sei über euch! Wir segnen euch im Namen des HERRN!«

I nie powiedzą przechodnie: Niech będzie z wami błogosławieństwo PANA [albo]: Błogosławimy wam w imię PANA.