Psalm 129

1 Ein Wallfahrtslied. »Sie haben mich hart bedrängt von meiner Jugend an«

Pieśń stopni. Bardzoć mię utrapili zaraz od młodości mojej, powiedz teraz Izraelu.

2 »sie haben mich hart bedrängt von meiner Jugend an, aber doch mich nicht überwältigt.

Bardzoć mię utrapili od młodości mojej, wszakże mię nie przemogli.

3 Auf meinem Rücken haben die Pflüger gepflügt und lange Furchen gezogen;

Po grzbiecie moim orali oracze, i długie przeganiali brózdy swoje.

4 doch der HERR ist gerecht: er hat zerhauen der Gottlosen Stricke.«

Ale Pan sprawiedliwy poprzecinał powrozy niezbożników.

5 Zuschanden müssen werden und rückwärts weichen alle, die Zion hassen!

Zawstydzeni i nazad obróceni będą wszyscy, którzy Syon mają w nienawiści.

6 Sie müssen gleichen dem Gras auf den Dächern, das dürr schon ist, bevor es in Halme schießt,

Będą jako trawa na dachu, która pierwej, niż odrośnie, usycha.

7 mit dem der Schnitter seine Hand nicht füllt, noch der Garbenbinder seinen Gewandbausch,

Z której żeńca nie może garści swej napełnić; ani naręcza swego ten, który wiąże snopy.

8 und bei dem, wer des Weges vorübergeht, nicht ruft: »Gottes Segen sei über euch! Wir segnen euch im Namen des HERRN!«

I mimo idący nie rzeką: Błogosławieństwo Pańskie niech będzie z wami; albo: Błogosławimy wam w imieniu Pańskiem.