< Psalm 129 >

1 Ein Wallfahrtslied. »Sie haben mich hart bedrängt von meiner Jugend an«
He waiata; he pikitanga. He ki tenei ma Iharaira, Ka maha a ratou tukinotanga i ahau o toku tamarikitanga ake;
2 »sie haben mich hart bedrängt von meiner Jugend an, aber doch mich nicht überwältigt.
Ka maha a ratou tukinotanga i ahau o toku tamarikitanga ake; heoi kihai ahau i taea e ratou.
3 Auf meinem Rücken haben die Pflüger gepflügt und lange Furchen gezogen;
I parautia toku tuara e nga kaiparau; he roa a ratou parautanga.
4 doch der HERR ist gerecht: er hat zerhauen der Gottlosen Stricke.«
He tika ta Ihowa: motu pu i a ia nga aho a te hunga kino.
5 Zuschanden müssen werden und rückwärts weichen alle, die Zion hassen!
Kia whakama, kia whakahokia ki muri, te hunga katoa e kino nei ki Hiona.
6 Sie müssen gleichen dem Gras auf den Dächern, das dürr schon ist, bevor es in Halme schießt,
Kia rite ratou ki te tarutaru i nga tuanui, e memenge nei i te mea kiano i tupu ake.
7 mit dem der Schnitter seine Hand nicht füllt, noch der Garbenbinder seinen Gewandbausch,
E kore nei e ki te ringa o te kaikoti, te uma hoki o te kaipaihere.
8 und bei dem, wer des Weges vorübergeht, nicht ruft: »Gottes Segen sei über euch! Wir segnen euch im Namen des HERRN!«
E kore ano te hunga e haere ana i te taha e mea, Kia tau ki a koutou te manaaki a Ihowa: ko ta matou manaaki tenei ki a koutou i runga i te ingoa o Ihowa.

< Psalm 129 >