< Psalm 126 >
1 Ein Wallfahrtslied. Als der HERR einst Zions Mißgeschick wandte,
He waiata; he pikitanga. I ta Ihowa whakahokinga mai i nga pononga o Hiona i rite matou ki te hunga e moehewa ana.
2 Damals war unser Mund voll Lachens und unsre Zunge voll Jubels; damals sagte man unter den Heiden: »Der HERR hat Großes an ihnen getan!«
Katahi to matou mangai ka ki i te kata, to matou arero hoki i te waiata: katahi ka korerotia i roto i nga tauiwi, He nui nga mahi a Ihowa ki a ratou.
3 Ja, Großes hatte der HERR an uns getan: wie waren wir fröhlich!
He mea nunui a Ihowa i mea ai mo tatou, a e koa ana tatou.
4 Wende, o HERR, unser Mißgeschick gleich den Bächen im Mittagsland!
E Ihowa, whakahokia matou i te whakarau: kia pera me nga awa o te tonga.
5 Die mit Tränen säen, werden mit Jubel ernten.
Ko te hunga e rui ana i runga i te roimata, ka kokoti i runga i te hari.
6 Wohl schreitet man weinend dahin, wenn man trägt den Samen zur Aussaat; doch jubelnd kehrt man heim, mit Garben beladen.
Ahakoa haere tangi atu ia me te kawe i ana purapura hei whakatokanga; tera ia e haere hari mai ano me te mau mai i ana paihere.