Psalm 109

1 Dem Musikmeister; von David ein Psalm. Du Gott, dem mein Lobpreis gilt, bleibe nicht stumm!

Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. O Boże chwały mojej! nie milcz;

2 Denn Frevlermund und Lügenmaul

Bo się usta niepobożnego, i usta kłamliwe przeciwko mnie otworzyły; mówili przeciwko mnie językiem kłamliwym,

3 mit Worten des Hasses haben sie mich umschwirrt und ohne Ursach’ mich angegriffen;

A słowy jadowitemi ogarnęli mię, walcząc przeciwko mnie bez wszekiej przyczyny.

4 für meine Liebe befeinden sie mich, während ich doch (stets für sie) bete;

Przeciwili mi się za miłość moję, chociażem się za nich modlił.

5 ja sie haben mir Böses für Gutes vergolten und Haß für meine Liebe erwiesen.

Oddawają mi złem za dobre; a nienawiścią za miłość moję.

6 Bestell’ einen Frevler zum Richter gegen ihn, und ein Ankläger steh’ ihm zur Rechten!

Postawże nad nim bezbożnika, a przeciwnik niech stoi po prawej ręce jego.

7 Als schuldig soll er hervorgehn aus dem Gericht und sogar sein Gebet ihm als Sünde gelten!

Gdy przed sądem stanie, niech wynijdzie potępionym, a modlitwa jego niech się w grzech obróci.

8 Seiner Lebenstage müssen nur wenige sein, und sein Amt ein andrer empfangen!

Niech będą dni jego krótkie, a przełożeństwo jego niech inny weźmie.

9 Seine Kinder müssen zu Waisen werden und seine Frau eine Witwe!

Niech dzieci jego będą sierotami, a żona jego wdową.

10 Seine Kinder müssen unstet umherziehn und betteln und vertrieben werden aus ihres Vaterhauses Trümmern!

Niech będą biegunami i tułaczami synowie jego, niech żebrzą, a niech żebrzą wychodząc z pustek swoich.

11 Sein Gläubiger lege Beschlag auf alles, was er hat, und Fremde müssen seine Habe plündern!

Niech lichwiarz załapi wszystko, co jest jego, a niech obcy rozchwycą pracę jego.

12 Er finde keinen, der ihm Schonung gewährt, und niemand habe Erbarmen mit seinen Waisen!

Niech nie będzie ktoby mu miłosierdzie pokazał, niech nie będzie, ktoby się zmiłował nad sierotami jego.

13 Sein Nachwuchs müsse der Ausrottung verfallen: schon im zweiten Gliede müsse ihr Name erlöschen!

Potomkowie jego niech z korzenia wycięci będą; w drugiem pokoleniu niech będzie wygładzone imię ich.

14 Der Verschuldung seiner Väter werde beim HERRN gedacht, und die Sünde seiner Mutter bleibe ungetilgt!

Niech przyjdzie na pamięć nieprawość przodków jego przed Panem, a grzech matki jego niechaj nie będzie zgładzony.

15 Sie müssen beständig dem HERRN vor Augen stehn, und er tilge ihr Gedächtnis aus von der Erde,

Niech będą przed Panem ustawicznie, ażby wygładził z ziemi pamiątkę ich,

16 dieweil er nicht daran dachte, Liebe zu üben, vielmehr den Elenden und Armen verfolgte und den hoffnungslos Verzagten, ihn vollends zu töten.

Przeto, że nie pamiętał, aby czynił miłosierdzie, ale prześladował człowieka nędznego i ubogiego, a tego, który był serca utrapionego, chciał zamordować.

17 Er liebte den Fluch: so treffe er ihn! Er hatte am Segen keine Freude: so bleib’ er ihm fern!

Ponieważ umiłował przeklęstwo, niechże przyjdzie na niego; niechciał błogosławieństwa niechże będzie oddalone od niego.

18 Er zog den Fluch an wie sein Kleid: so dringe er ihm in den Leib wie Wasser und wie Öl in seine Gebeine;

A tak niech będzie obleczony w przeklęstwo, jako w szatę swoję; a niech wnijdzie jako woda we wnętrzności jego, a jako olej w kości jego.

19 er werde ihm wie der Mantel, in den er sich hüllt, wie der Gürtel, den er sich ständig umlegt!

Niech mu to będzie jako płaszcz do przodziania, a jako pas dla ustawicznego opasywania.

20 Dies sei meiner Widersacher Lohn von seiten des HERRN und derer, die Böses gegen mich reden!

Takowa zapłata niech będzie przeciwnikom moim od Pana, i tym, którzy źle mówią przeciwko duszy mojej.

21 Du aber, HERR, mein Gott, tritt für mich ein um deines Namens willen! Weil deine Gnade köstlich ist, errette mich!

Ale ty, Panie! o Panie! użyj nademną litości dla imienia twego; a iż dobre jest miłosierdzie twoje, wyrwijże mię.

22 Denn elend bin ich und arm, und mein Herz ist verwundet in meiner Brust.

Bomci ja jest ubogi i nędzny, a serce moje zranione jest w wnętrznościach moich.

23 Wie ein Schatten, wenn er sich dehnt, so schwinde ich hin, bin vom Sturm verweht einer Heuschrecke gleich;

Jako cień, który ustępuje, uchodzić muszę; zganiają mię jako szarańczę.

24 meine Knie wanken vom Fasten, mein Leib ist abgemagert, ohne Fett;

Kolana moje upadają od postu, a ciało moje wychudło z tłustości.

25 und ich – den Leuten bin ich zum Hohn geworden: sehen sie mich, so schütteln sie höhnend den Kopf.

Nadto stałem się im pośmiewiskiem; gdy mię widzą, kiwają głowami swemi.

26 Stehe mir bei, o HERR, mein Gott, hilf mir nach deiner Gnade!

Wspomóżże mię, o Panie, Boże mój! zachowaj mię według miłosierdzia swego,

27 Laß sie erkennen, daß dies deine Hand ist, daß du, HERR, selbst es so gefügt hast!

Tak, aby poznać mogli, iż to ręka twoja, a żeś ty, Panie! to uczynił.

28 Sie mögen fluchen, du aber wollest segnen; erheben sie sich, so laß sie zuschanden werden, dein Knecht aber müsse sich freuen!

Niechże oni przeklinają, ty błogosław; którzy powstali, niech będą zawstydzeni, aby się weselił sługa twój.

29 Laß meine Widersacher in Schmach sich kleiden und ihre Schande umtun wie einen Mantel!

Niech będą przeciwnicy moi w hańbę obleczeni, a niech się przyodzieją, jako płaszczem, zelżywością swoją.

30 Laut soll mein Mund dem HERRN Dank sagen, und inmitten vieler will ich ihn preisen;

Będę Pana wielce wysławiał usty swemi, a w pośród wielu chwalić go będę.

31 denn er steht dem Armen zur Rechten, um ihn zu retten vor denen, die ihn schuldig sprechen.

Przeto, że stoi po prawej stronie nędznemu, aby go wybawił od tych, którzy osądzają duszę jego.