Psalm 107

1 »Danket dem HERRN, denn er ist freundlich, ja, ewiglich währt seine Gnade«:

Аһ, Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтиңлар! Чүнки У меһривандур, әбәдийдур Униң меһир-муһәббити!

2 so sollen die vom HERRN Erlösten sprechen, die er befreit hat aus Drangsal

Пәрвәрдигар яв қолидин қутқузғанлар, У һәмҗәмәт болуп қутқузған хәлқи буни давамлиқ баян қилсун —

3 und die er gesammelt aus den Ländern vom Aufgang her und vom Niedergang, vom Norden her und vom Meer.

Йәни У шәриқ билән ғәриптин, шимал билән җәнуптин, Һәр қайси жутлардин жиғивелинғанлар буни ейтсун!

4 Sie irrten umher in der Wüste, der Öde, und fanden den Weg nicht zu einer Wohnstatt;

Улар чөл-баяванни кезип пинһан йолда адашти, Адәм маканлашқан һеч бир шәһәрни тапалмастин.

5 gequält vom Hunger und vom Durst, wollte ihre Seele in ihnen verschmachten.

Ач һәмдә уссуз болуп, Җени чиқай дәп қалди.

6 Da schrien sie zum HERRN in ihrer Not, und er rettete sie aus ihren Ängsten

Андин Пәрвәрдигарға пәряд қилди, У уларни мушәққәтлиридин азат қилди.

7 und leitete sie auf richtigem Wege, daß sie kamen zu einer bewohnten Ortschaft: –

Маканлашқидәк шәһәргә йәткичә, У уларни түз йолда башлиди.

8 die mögen danken dem HERRN für seine Güte und für seine Wundertaten an den Menschenkindern,

Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Инсан балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!

9 daß er die lechzende Seele gesättigt und die hungernde Seele gefüllt hat mit Labung.

Чүнки У чаңқиған көңүлни қандурди, Ач қалған җанни есил немәтләр билән толдурди.

10 Die da saßen in Finsternis und Todesnacht, gefangen in Elend und Eisenbanden –

Зүлмәттә, өлүм көләңгисидә яшиғанлар, Төмүр кишән селинип, азап чәккәнләрни болса,

11 denn sie hatten Gottes Geboten getrotzt und den Ratschluß des Höchsten verachtet,

(Чүнки улар Тәңриниң әмирлиригә қаршилиқ қилди, Һәммидин Алий Болғучиниң несиһәтини кәмситти)

12 so daß er ihren Sinn durch Leiden beugte, daß sie niedersanken und keinen Helfer hatten –;

— У уларни җапа-мушәққәт тартқузуп кәмтәр қилди, Улар путлишип жиқилди, уларға ярдәмгә бирисиму йоқ еди.

13 da schrien sie zum HERRN in ihrer Not, und er rettete sie aus ihren Ängsten;

Андин Пәрвәрдигарға йелинип пәряд қилди, У уларни мушәққәтлиридин азат қилди.

14 er führte sie heraus aus Finsternis und Todesnacht und zersprengte ihre Fesseln: –

Уларни зулмәт һәм өлүм сайисидин чиқирип, Уларниң зәнҗир-асарәтлирини сундуруп ташлиди.

15 die mögen danken dem HERRN für seine Güte und für seine Wundertaten an den Menschenkindern,

Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Инсан балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!

16 daß er eherne Türen zerbrochen und eiserne Riegel zerschlagen.

Мана У мис дәрвазиларни парә-парә қилип, Төмүр тақақларни кесип ташлиди.

17 Die da krank waren infolge ihres Sündenlebens und wegen ihrer Verfehlungen leiden mußten –

Һамақәтләр өз итаәтсизлик йоллиридин, Қәбиһликлиридин азапларға учрайду;

18 vor jeglicher Speise hatten sie Widerwillen, so daß sie den Pforten des Todes nahe waren –;

Көңлидә һәр хил озуқ-түлүктин бизар болуп, Өлүм дәрвазилириға йеқинлишиду.

19 da schrien sie zum HERRN in ihrer Not, und er rettete sie aus ihren Ängsten;

Андин Пәрвәрдигарға йелинип пәряд қилиду, У уларни мушәққәтлиридин азат қилиду.

20 er sandte sein Wort, sie gesund zu machen, und ließ sie aus ihren Gruben entrinnen: –

У сөз-каламини әвәтип, уларни сақайтиду, Уларни заваллиқлиридин қутқузиду.

21 die mögen danken dem HERRN für seine Güte und für seine Wundertaten an den Menschenkindern;

Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Адәм балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!

22 sie mögen Opfer des Dankes bringen und seine Taten mit Jubel verkünden!

Қурбанлиқ сүпитидә тәшәккүрләр ейтсун, Униң қилғанлирини тәнтәнилик нахшилар билән баян қилсун!

23 Die aufs Meer gefahren waren in Schiffen, auf weiten Fluten Handelsgeschäfte trieben,

Кемиләрдә деңизға чүшүп қатниғучилар, Улуқ суларда тирикчилик қилғучилар,

24 die haben das Walten des HERRN geschaut und seine Wundertaten auf hoher See.

Булар Пәрвәрдигарниң ишлириға гувачидур, Чоңқур океанда көрсәткән карамәтләрни көргүчидур.

25 Denn er gebot und ließ einen Sturm entstehn, der hoch die Wogen des Meeres türmte:

Чүнки У бир сөз биләнла шиддәтлик шамални чиқирип, Долқунлирини өркәшлитиду;

26 sie stiegen empor zum Himmel und fuhren hinab in die Tiefen, so daß ihr Herz vor Angst verzagte;

Кемичиләр асман-пәләк өрләйду, Суларниң тәһтилиригә чүшиду, Дәһшәттин уларниң җени ерип кетиду.

27 sie wurden schwindlig und schwankten wie Trunkne, und mit all ihrer Weisheit war’s zu Ende: –

Улар мәс адәмдәк әләң-сәләң ирғаңлайду, Һәр қандақ әқил-чариси түгәйду;

28 da schrien sie zum HERRN in ihrer Not, und er befreite sie aus ihren Ängsten;

Андин Пәрвәрдигарға йелинип пәряд қилиду, У уларни мушәққәтлиридин азат қилиду.

29 er stillte das Ungewitter zum Säuseln, und das Toben der Wogen verstummte;

У боранни тиничлитиду, Су долқунлириму җим болиду.

30 da wurden sie froh, daß es still geworden, und er führte sie zum ersehnten Hafen: –

Шуниң билән улар течлиғидин шатлиниду; У уларни тәшна болған арамгаһиға йетәкләп бариду.

31 die mögen danken dem HERRN für seine Güte und für seine Wundertaten an den Menschenkindern;

Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Инсан балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!

32 sie mögen ihn erheben in der Volksgemeinde und im Kreise der Alten ihn preisen!

Улар хәлиқниң җамаитидиму Уни улуқлисун, Ақсақаллар мәҗлисидә Уни мәдһийилисун.

33 Er wandelte Ströme zur Wüste und Wasserquellen zu dürrem Land,

У дәрияларни чөлгә, Булақларни қақаслиққа айландуриду.

34 fruchtbares Erdreich zu salziger Steppe wegen der Bosheit seiner Bewohner.

Аһалисиниң яманлиғи түпәйлидин, Һосуллуқ йәрни шорлуқ қилиду.

35 Wiederum machte er wüstes Land zum Wasserteich und dürres Gebiet zu Wasserquellen

У йәнә чөл-баяванни көлгә, Чаңқақ йәрни булақларға айландуриду;

36 und ließ dort Hungrige seßhaft werden, so daß sie eine Stadt zum Wohnsitz bauten

Ачларни шу йәргә җайлаштуруп, Улар олтирақлашқан бир шәһәрни бәрпа қилиду;

37 und Felder besäten und Weinberge pflanzten, die reichen Ertrag an Früchten brachten;

Улар етизларни һайдап-терип, үзүмзарларни бәрпа қилиду; Булар һосул-мәһсулатни мол бериду.

38 und er segnete sie, daß sie stark sich mehrten, und ließ ihres Viehs nicht wenig sein.

У уларға бәрикәт бериду, Шуниң билән уларниң сани хеләла ешип бариду, У уларниң мал-варанлирини һеч азайтмайду.

39 Dann aber nahmen sie ab und wurden gebeugt durch den Druck des Unglücks und Kummers;

Улар йәнә җәбир-зулум, бала-қаза һәм дәрд-әләмгә йолуғуп, Сани азийип, пүкүлиду.

40 »über Edle goß er Verachtung aus und ließ sie irren in pfadloser Öde«.

У есилзадиләр үстигә кәмситишлирини төкиду, Йолсиз дәшт-сәһрада уларни сәргәрдан қилиду;

41 Den Armen aber hob er empor aus dem Elend und machte seine Geschlechter wie Kleinviehherden.

Лекин мискин адәмни җәбир-зулумдин жуқури көтирип сақлайду, Униң аилә-тавабатини қой падисидәк көп қилиду.

42 »Die Gerechten sehen’s und freuen sich, alle Bosheit aber muß schließen ihren Mund«.

Буни көңли дуруслар көрүп шатлиниду; Пасиқларниң ағзи етилиду.

43 Wer ist weise? Der beachte dies und lerne die Gnadenerweise des HERRN verstehn!

Кимки дана болса, буларни байқисун, Пәрвәрдигарниң меһри-шәпқәтлирини чүшәнсун!