Psalm 107
1 »Danket dem HERRN, denn er ist freundlich, ja, ewiglich währt seine Gnade«:
Wysławiajcie PANA, bo [jest] dobry, bo jego miłosierdzie [trwa] na wieki.
2 so sollen die vom HERRN Erlösten sprechen, die er befreit hat aus Drangsal
Niech [to] mówią odkupieni przez PANA, ci, których odkupił z ręki wroga;
3 und die er gesammelt aus den Ländern vom Aufgang her und vom Niedergang, vom Norden her und vom Meer.
I zgromadził z ziem, ze wschodu i zachodu, z północy i południa.
4 Sie irrten umher in der Wüste, der Öde, und fanden den Weg nicht zu einer Wohnstatt;
Błądzili po pustyni, po bezdrożnym pustkowiu, nie znajdując miasta, gdzie mogliby zamieszkać.
5 gequält vom Hunger und vom Durst, wollte ihre Seele in ihnen verschmachten.
[Byli] głodni i spragnieni, aż omdlewała w nich dusza.
6 Da schrien sie zum HERRN in ihrer Not, und er rettete sie aus ihren Ängsten
A gdy zawołali do PANA w swoim utrapieniu, uwolnił ich z ucisku;
7 und leitete sie auf richtigem Wege, daß sie kamen zu einer bewohnten Ortschaft: –
I prowadził ich prostą drogą, aby doszli do miasta, w którym mogliby zamieszkać.
8 die mögen danken dem HERRN für seine Güte und für seine Wundertaten an den Menschenkindern,
Niech wysławiają PANA [za] jego miłosierdzie i cudowne dzieła [wobec] synów ludzkich;
9 daß er die lechzende Seele gesättigt und die hungernde Seele gefüllt hat mit Labung.
Bo napoił spragnioną duszę, a głodną duszę napełnił dobrami.
10 Die da saßen in Finsternis und Todesnacht, gefangen in Elend und Eisenbanden –
Siedzieli w ciemności i w cieniu śmierci, spętani nędzą i żelazem;
11 denn sie hatten Gottes Geboten getrotzt und den Ratschluß des Höchsten verachtet,
Bo buntowali się przeciw słowom Boga i pogardzili radą Najwyższego.
12 so daß er ihren Sinn durch Leiden beugte, daß sie niedersanken und keinen Helfer hatten –;
Dlatego upokorzył ich serce trudem, upadli, a nie było nikogo, kto by im pomógł.
13 da schrien sie zum HERRN in ihrer Not, und er rettete sie aus ihren Ängsten;
A [gdy] wołali do PANA w swoim utrapieniu, wybawił ich z ucisku;
14 er führte sie heraus aus Finsternis und Todesnacht und zersprengte ihre Fesseln: –
Wyprowadził ich z ciemności i z cienia śmierci, a ich pęta rozerwał.
15 die mögen danken dem HERRN für seine Güte und für seine Wundertaten an den Menschenkindern,
Niech wysławiają PANA [za] jego miłosierdzie i za cudowne dzieła [wobec] synów ludzkich.
16 daß er eherne Türen zerbrochen und eiserne Riegel zerschlagen.
Bo skruszył bramy spiżowe i połamał żelazne rygle.
17 Die da krank waren infolge ihres Sündenlebens und wegen ihrer Verfehlungen leiden mußten –
Głupcy z powodu swej występnej drogi i nieprawości doznają utrapień.
18 vor jeglicher Speise hatten sie Widerwillen, so daß sie den Pforten des Todes nahe waren –;
Ich dusza brzydzi się wszelkim pokarmem i zbliżają się do bram śmierci.
19 da schrien sie zum HERRN in ihrer Not, und er rettete sie aus ihren Ängsten;
A gdy wołają do PANA w swoim utrapieniu, wybawia ich z udręczeń.
20 er sandte sein Wort, sie gesund zu machen, und ließ sie aus ihren Gruben entrinnen: –
Posłał swoje słowo i uzdrowił ich, i wybawił ich z grobu.
21 die mögen danken dem HERRN für seine Güte und für seine Wundertaten an den Menschenkindern;
Niech wysławiają PANA [za] jego miłosierdzie i cudowne dzieła [wobec] synów ludzkich;
22 sie mögen Opfer des Dankes bringen und seine Taten mit Jubel verkünden!
I niech składają ofiary dziękczynienia, i głoszą z radością jego dzieła.
23 Die aufs Meer gefahren waren in Schiffen, auf weiten Fluten Handelsgeschäfte trieben,
Ci, którzy na statkach wyruszają w morze, handlujący na wielkich wodach;
24 die haben das Walten des HERRN geschaut und seine Wundertaten auf hoher See.
Widzą dzieła PANA i jego cuda w głębinach.
25 Denn er gebot und ließ einen Sturm entstehn, der hoch die Wogen des Meeres türmte:
Gdy daje rozkaz, powstaje wicher i podnoszą się fale morskie.
26 sie stiegen empor zum Himmel und fuhren hinab in die Tiefen, so daß ihr Herz vor Angst verzagte;
Oni wstępują aż [do] nieba i zstępują w głębiny, tak że ich dusza mdleje w niebezpieczeństwie.
27 sie wurden schwindlig und schwankten wie Trunkne, und mit all ihrer Weisheit war’s zu Ende: –
Chwieją się i zataczają jak pijany, a cała ich mądrość zanika.
28 da schrien sie zum HERRN in ihrer Not, und er befreite sie aus ihren Ängsten;
Gdy wołają do PANA w swoim utrapieniu, wybawia ich z udręczeń.
29 er stillte das Ungewitter zum Säuseln, und das Toben der Wogen verstummte;
Zamienia burzę w ciszę, tak że uspokajają się jej fale.
30 da wurden sie froh, daß es still geworden, und er führte sie zum ersehnten Hafen: –
Wtedy oni weselą się, że ucichły; i tak przyprowadza ich do upragnionego portu.
31 die mögen danken dem HERRN für seine Güte und für seine Wundertaten an den Menschenkindern;
Niech wysławiają PANA [za] jego miłosierdzie i cudowne dzieła [wobec] synów ludzkich.
32 sie mögen ihn erheben in der Volksgemeinde und im Kreise der Alten ihn preisen!
Niech go wywyższają w zgromadzeniu ludu i w radzie starszych niech go chwalą.
33 Er wandelte Ströme zur Wüste und Wasserquellen zu dürrem Land,
Zamienia rzeki w pustynię, a źródła wód w suchą ziemię;
34 fruchtbares Erdreich zu salziger Steppe wegen der Bosheit seiner Bewohner.
Ziemię urodzajną [zamienia] w jałową z powodu niegodziwości tych, którzy w niej mieszkają.
35 Wiederum machte er wüstes Land zum Wasserteich und dürres Gebiet zu Wasserquellen
Pustynię zamienia w jezioro, a suchą ziemię w źródła wód.
36 und ließ dort Hungrige seßhaft werden, so daß sie eine Stadt zum Wohnsitz bauten
I osadza tam głodnych, aby zakładali miasta do zamieszkania;
37 und Felder besäten und Weinberge pflanzten, die reichen Ertrag an Früchten brachten;
I obsiewali pole, sadzili winnice i zbierali obfity plon.
38 und er segnete sie, daß sie stark sich mehrten, und ließ ihres Viehs nicht wenig sein.
Błogosławi im tak, że bardzo się rozmnażają, i nie zmniejsza [liczebności] ich bydła.
39 Dann aber nahmen sie ab und wurden gebeugt durch den Druck des Unglücks und Kummers;
Ale potem maleje ich liczba i upokorzeni są uciskiem, nędzą i utrapieniem;
40 »über Edle goß er Verachtung aus und ließ sie irren in pfadloser Öde«.
On wylewa wzgardę na władców i sprawia, że błądzą po bezdrożach pustkowia.
41 Den Armen aber hob er empor aus dem Elend und machte seine Geschlechter wie Kleinviehherden.
Lecz podnosi nędznego z utrapienia i rozmnaża [jego] rodzinę jak stado.
42 »Die Gerechten sehen’s und freuen sich, alle Bosheit aber muß schließen ihren Mund«.
Widząc to, prawi rozweselą się, a wszelka nieprawość zamknie swe usta.
43 Wer ist weise? Der beachte dies und lerne die Gnadenerweise des HERRN verstehn!
Kto jest tak mądry, aby tego upatrywał i rozumiał litość PANA?
