Psalm 107
1 »Danket dem HERRN, denn er ist freundlich, ja, ewiglich währt seine Gnade«:
Wysławiajcie Pana: albowiem dobry; albowiem na wieki miłosierdzie jego.
2 so sollen die vom HERRN Erlösten sprechen, die er befreit hat aus Drangsal
Niech o tem powiedzą ci, których odkupił Pan, jako ich wykupił z ręki nieprzyjacielskiej,
3 und die er gesammelt aus den Ländern vom Aufgang her und vom Niedergang, vom Norden her und vom Meer.
A zgromadził ich z ziem, od wschodu i od zachodu, od północy i od morza.
4 Sie irrten umher in der Wüste, der Öde, und fanden den Weg nicht zu einer Wohnstatt;
Błądzili po puszczy, po pustyni bezdrożnej, miasta dla mieszkania nie znajdując.
5 gequält vom Hunger und vom Durst, wollte ihre Seele in ihnen verschmachten.
Byli głodnymi i pragnącymi, aż w nich omdlewała dusza ich.
6 Da schrien sie zum HERRN in ihrer Not, und er rettete sie aus ihren Ängsten
A gdy wołali do Pana w utrapieniu swojem, z ucisku ich wyrywał ich;
7 und leitete sie auf richtigem Wege, daß sie kamen zu einer bewohnten Ortschaft: –
I prowadził ich drogą prostą, aby przyszli do miasta, w któremby mieszkali.
8 die mögen danken dem HERRN für seine Güte und für seine Wundertaten an den Menschenkindern,
Niechajże wysławiają przed Panem miłosierdzie jego, a dziwne sprawy jego przed synami ludzkimi:
9 daß er die lechzende Seele gesättigt und die hungernde Seele gefüllt hat mit Labung.
Iż napoił duszę pragnącą, a duszę zgłodniałą napełnił dobrami.
10 Die da saßen in Finsternis und Todesnacht, gefangen in Elend und Eisenbanden –
Którzy siedzą w ciemności i w cieniu śmierci, ściśnieni będąc nędzą i żelazem,
11 denn sie hatten Gottes Geboten getrotzt und den Ratschluß des Höchsten verachtet,
Przeto, że byli odpornymi wyrokom Bożym, a radą Najwyższego pogardzili;
12 so daß er ihren Sinn durch Leiden beugte, daß sie niedersanken und keinen Helfer hatten –;
Dla czego poniżył biedą serce ich; upadli, a nie był, ktoby ratował.
13 da schrien sie zum HERRN in ihrer Not, und er rettete sie aus ihren Ängsten;
A gdy wołali do Pana w utrapieniu swojem, z ucisków ich wybawiał ich.
14 er führte sie heraus aus Finsternis und Todesnacht und zersprengte ihre Fesseln: –
Wywodził ich z ciemności, i z cienia śmierci, a związki ich potargał.
15 die mögen danken dem HERRN für seine Güte und für seine Wundertaten an den Menschenkindern,
Niechajże wysławiają przed Panem miłosierdzie jego, a dziwne sprawy jego przed synami ludzkimi.
16 daß er eherne Türen zerbrochen und eiserne Riegel zerschlagen.
Przeto, że kruszy bramy miedziane, a zawory żelazne rąbie.
17 Die da krank waren infolge ihres Sündenlebens und wegen ihrer Verfehlungen leiden mußten –
Szaleni dla drogi przewrotności swojej, i dla nieprawości swej utrapieni bywają.
18 vor jeglicher Speise hatten sie Widerwillen, so daß sie den Pforten des Todes nahe waren –;
Wszelki pokarm brzydzi sobie dusza ich, aż się przybliżają do bram śmierci.
19 da schrien sie zum HERRN in ihrer Not, und er rettete sie aus ihren Ängsten;
Gdy wołają do Pana w utrapieniu swojem, z ucisków ich wybawia ich.
20 er sandte sein Wort, sie gesund zu machen, und ließ sie aus ihren Gruben entrinnen: –
Posyła słowo swe, i uzdrawia ich, a wybawia ich z grobu.
21 die mögen danken dem HERRN für seine Güte und für seine Wundertaten an den Menschenkindern;
Niechajże wysławiają przed Panem miłosierdzie jego, a dziwne sprawy jego przed synami ludzkimi;
22 sie mögen Opfer des Dankes bringen und seine Taten mit Jubel verkünden!
I ofiarując ofiary chwały, niech opowiadają sprawy jego z wesołem śpiewaniem.
23 Die aufs Meer gefahren waren in Schiffen, auf weiten Fluten Handelsgeschäfte trieben,
Którzy się pławią na morzu w okrętach, pracujący na wodach wielkich:
24 die haben das Walten des HERRN geschaut und seine Wundertaten auf hoher See.
Ci widują sprawy Pańskie, i dziwy jego na głębi.
25 Denn er gebot und ließ einen Sturm entstehn, der hoch die Wogen des Meeres türmte:
Jako jedno rzecze, wnet powstanie wiatr gwałtowny, a podnoszą się nawałności morskie.
26 sie stiegen empor zum Himmel und fuhren hinab in die Tiefen, so daß ihr Herz vor Angst verzagte;
Wstępują aż ku niebu, i zaś zstępują do przepaści, tak, iż się dusza ich w niebezpieczeństwie rozpływa.
27 sie wurden schwindlig und schwankten wie Trunkne, und mit all ihrer Weisheit war’s zu Ende: –
Bywają miotani, a potaczają się jako pijany, a wszystka umiejętność ich niszczeje.
28 da schrien sie zum HERRN in ihrer Not, und er befreite sie aus ihren Ängsten;
Gdy wołają do Pana w utrapieniu swojem, z ucisków ich wybawia ich.
29 er stillte das Ungewitter zum Säuseln, und das Toben der Wogen verstummte;
Obraca burzę w ciszę, tak, że umilkną nawałności ich.
30 da wurden sie froh, daß es still geworden, und er führte sie zum ersehnten Hafen: –
I weselą się, że ucichło; a tak przywodzi ich do portu pożądanego.
31 die mögen danken dem HERRN für seine Güte und für seine Wundertaten an den Menschenkindern;
Niechajże wysławiają przed Panem miłosierdzie jego, a dziwne sprawy jego przed synami ludzkimi.
32 sie mögen ihn erheben in der Volksgemeinde und im Kreise der Alten ihn preisen!
Niech go wywyższają w zgromadzeniu ludu, a w radzie starców niechaj go chwalą.
33 Er wandelte Ströme zur Wüste und Wasserquellen zu dürrem Land,
Obraca rzeki w pustynię, a potoki wód w suszę;
34 fruchtbares Erdreich zu salziger Steppe wegen der Bosheit seiner Bewohner.
Ziemię urodzajną obraca w niepłodną dla złości tych, którzy w niej mieszkają.
35 Wiederum machte er wüstes Land zum Wasserteich und dürres Gebiet zu Wasserquellen
Pustynie obraca w jeziora, a ziemię suchą w strumienie wód.
36 und ließ dort Hungrige seßhaft werden, so daß sie eine Stadt zum Wohnsitz bauten
I osadza w nich głodnych, aby zakładali miasta ku mieszkaniu;
37 und Felder besäten und Weinberge pflanzten, die reichen Ertrag an Früchten brachten;
Którzy posiewają pole, a sadzą winnice, i zgromadzają sobie pożytek z urodzaju.
38 und er segnete sie, daß sie stark sich mehrten, und ließ ihres Viehs nicht wenig sein.
Takci im on błogosławi, że się bardzo rozmnażają, a dobytku ich nie umniejsza.
39 Dann aber nahmen sie ab und wurden gebeugt durch den Druck des Unglücks und Kummers;
Ale podczas umniejszeni i poniżeni bywają okrucieństwem, nędzą, i utrapieniem;
40 »über Edle goß er Verachtung aus und ließ sie irren in pfadloser Öde«.
Gdy wylewa wzgardę na książąt, dopuszczając, aby błądzili po puszczy bezdrożnej.
41 Den Armen aber hob er empor aus dem Elend und machte seine Geschlechter wie Kleinviehherden.
Onci nędznego z utrapienia podnosi, i rozmnaża rodzinę jego jako trzodę.
42 »Die Gerechten sehen’s und freuen sich, alle Bosheit aber muß schließen ihren Mund«.
To widząc uprzejmi rozweselą się, a wszelka nieprawość zatka usta swe.
43 Wer ist weise? Der beachte dies und lerne die Gnadenerweise des HERRN verstehn!
Ale któż jest tak mądry, aby to upatrywał, i wyrozumiewał wszystkie litości Pańskie?
