Psalm 107

1 »Danket dem HERRN, denn er ist freundlich, ja, ewiglich währt seine Gnade«:

ستایشی یەزدان بکەن، لەبەر ئەوەی چاکە، خۆشەویستییە نەگۆڕەکەی هەتاهەتاییە.

2 so sollen die vom HERRN Erlösten sprechen, die er befreit hat aus Drangsal

با ئەوانەی یەزدان کڕینیەوە بەسەرهاتی خۆیان بگێڕنەوە، ئەوانەی لە دەستی دوژمن کڕینیەوە،

3 und die er gesammelt aus den Ländern vom Aufgang her und vom Niedergang, vom Norden her und vom Meer.

لە وڵاتانەوە کۆی کردنەوە، لە ڕۆژهەڵات و ڕۆژئاوا، لە باکوور و باشوورەوە:

4 Sie irrten umher in der Wüste, der Öde, und fanden den Weg nicht zu einer Wohnstatt;

هەندێک گومڕابوون لە چۆڵەوانی، لە بیابان، ڕێگایان بۆ شاری نیشتەجێبوونیان نەدۆزییەوە.

5 gequält vom Hunger und vom Durst, wollte ihre Seele in ihnen verschmachten.

برسی و تینوو بوون، گیانیان داهێزرا.

6 Da schrien sie zum HERRN in ihrer Not, und er rettete sie aus ihren Ängsten

ئینجا لە تەنگانەیاندا هاواریان بۆ یەزدان کرد، ئەویش لە ناخۆشییەکانیان دەربازی کردن.

7 und leitete sie auf richtigem Wege, daß sie kamen zu einer bewohnten Ortschaft: –

ڕابەرایەتی کردن بۆ ڕێگای ڕاست، بۆ ئەوەی بچن بۆ شاری نیشتەجێبوون.

8 die mögen danken dem HERRN für seine Güte und für seine Wundertaten an den Menschenkindern,

با ئەوان ستایشی یەزدان بکەن بۆ خۆشەویستییە نەگۆڕەکەی، بۆ کارە سەرسوڕهێنەرەکانی بۆ ئادەمیزاد،

9 daß er die lechzende Seele gesättigt und die hungernde Seele gefüllt hat mit Labung.

چونکە گیانێکی تینووی تێرکرد، گیانێکی برسی پڕکرد لە چاکە.

10 Die da saßen in Finsternis und Todesnacht, gefangen in Elend und Eisenbanden –

هەندێک دانیشتن لە تاریکی و سێبەری مەرگ، لە دیلیێتی ئازار و ئاسن،

11 denn sie hatten Gottes Geboten getrotzt und den Ratschluß des Höchsten verachtet,

چونکە لە قسەکانی خودا یاخی بوون، سووکایەتییان بە ڕاوێژی هەرەبەرز کرد.

12 so daß er ihren Sinn durch Leiden beugte, daß sie niedersanken und keinen Helfer hatten –;

لەبەر ئەوە پشتیان لەژێر باردا چەمایەوە، کەوتن و کەس نەبوو یارمەتییان بدات.

13 da schrien sie zum HERRN in ihrer Not, und er rettete sie aus ihren Ängsten;

ئینجا لە تەنگانەیاندا هاواریان بۆ یەزدان کرد، ئەویش لە ناخۆشییەکانیان ڕزگاری کردن.

14 er führte sie heraus aus Finsternis und Todesnacht und zersprengte ihre Fesseln: –

لە تاریکی و سێبەری مەرگ دەریهێنان، کۆت و زنجیرەکانی پچڕاندن.

15 die mögen danken dem HERRN für seine Güte und für seine Wundertaten an den Menschenkindern,

با ئەوان ستایشی یەزدان بکەن بۆ خۆشەویستییە نەگۆڕەکەی، بۆ کارە سەرسوڕهێنەرەکانی بۆ ئادەمیزاد،

16 daß er eherne Türen zerbrochen und eiserne Riegel zerschlagen.

چونکە دەروازەی بڕۆنزی تێکشکاند، شیشە ئاسنەکانی شکاند.

17 Die da krank waren infolge ihres Sündenlebens und wegen ihrer Verfehlungen leiden mußten –

هەندێک بوونە گێل لە ڕێگای یاخیبوونیان و لە گوناهەکانیان تووشی ناخۆشی دەبن.

18 vor jeglicher Speise hatten sie Widerwillen, so daß sie den Pforten des Todes nahe waren –;

قێزیان لە هەموو خواردنێک بووەوە، لە دەروازەکانی مەرگ نزیک بوونەوە.

19 da schrien sie zum HERRN in ihrer Not, und er rettete sie aus ihren Ängsten;

ئینجا لە تەنگانەیاندا هاواریان بۆ یەزدان کرد، ئەویش لە ناخۆشییەکانیان ڕزگاری کردن.

20 er sandte sein Wort, sie gesund zu machen, und ließ sie aus ihren Gruben entrinnen: –

فەرمایشتی خۆی نارد و چاکی کردنەوە، لە فەوتان دەربازی کردن.

21 die mögen danken dem HERRN für seine Güte und für seine Wundertaten an den Menschenkindern;

با ئەوان ستایشی یەزدان بکەن بۆ خۆشەویستییە نەگۆڕەکەی، بۆ کارە سەرسوڕهێنەرەکانی بۆ ئادەمیزاد،

22 sie mögen Opfer des Dankes bringen und seine Taten mit Jubel verkünden!

با قوربانی سوپاسگوزاری بکەن، بە هەلهەلەوە باسی کردارەکانی بکەن.

23 Die aufs Meer gefahren waren in Schiffen, auf weiten Fluten Handelsgeschäfte trieben,

هەندێک بە کەشتی دابەزینە ناو دەریا، ئەوانەی لە دەریای گەورە بازرگانییان دەکرد.

24 die haben das Walten des HERRN geschaut und seine Wundertaten auf hoher See.

ئەوان کارەکانی یەزدانیان بینی، کارە سەرسوڕهێنەرەکانی لە قووڵایی.

25 Denn er gebot und ließ einen Sturm entstehn, der hoch die Wogen des Meeres türmte:

بە قسەی ئەو ڕەشەبا هەستا، شەپۆلەکانی بەرزکردەوە.

26 sie stiegen empor zum Himmel und fuhren hinab in die Tiefen, so daß ihr Herz vor Angst verzagte;

بەرز دەبنەوە بۆ ئاسمان، دادەبەزنە ناو قووڵاییەکان، گیانیان لە مەترسی دەتوێتەوە.

27 sie wurden schwindlig und schwankten wie Trunkne, und mit all ihrer Weisheit war’s zu Ende: –

وەک سەرخۆش سەرسم دەدەن و بە ئەملا و ئەولادا دەکەون، نازانن چی دەکەن.

28 da schrien sie zum HERRN in ihrer Not, und er befreite sie aus ihren Ängsten;

ئینجا لە تەنگانەیاندا هاواریان بۆ یەزدان کرد، ئەویش لە ناخۆشییەکانیان دەربازی کردن.

29 er stillte das Ungewitter zum Säuseln, und das Toben der Wogen verstummte;

ڕەشەبای هێدی کردەوە بۆ ئارامی، شەپۆلەکانی بێدەنگ کرد.

30 da wurden sie froh, daß es still geworden, und er führte sie zum ersehnten Hafen: –

دڵخۆش بوون، چونکە شەپۆلەکان هێمن بوونەوە، گەیاندیانی بەو بەندەرەی دەیانویست.

31 die mögen danken dem HERRN für seine Güte und für seine Wundertaten an den Menschenkindern;

با ئەوان ستایشی یەزدان بکەن بۆ خۆشەویستییە نەگۆڕەکەی، بۆ کارە سەرسوڕهێنەرەکانی بۆ ئادەمیزاد،

32 sie mögen ihn erheben in der Volksgemeinde und im Kreise der Alten ihn preisen!

با لەناو کۆڕی خەڵک بەرزی بکەنەوە، لە ئەنجومەنی پیرەکان ستایشی بکەن.

33 Er wandelte Ströme zur Wüste und Wasserquellen zu dürrem Land,

ڕووباری کردە بیابان و سەرچاوەی ئاوەکانی کردە زەوی تینوو،

34 fruchtbares Erdreich zu salziger Steppe wegen der Bosheit seiner Bewohner.

خاکی بە پیتی کردە زەوی بێ کەڵک، لەبەر خراپەی ئەوانەی تێیدا دانیشتبوون.

35 Wiederum machte er wüstes Land zum Wasserteich und dürres Gebiet zu Wasserquellen

بیابانی کردە گۆمە ئاو و زەوی وشکی کردە سەرچاوەی ئاوەکان.

36 und ließ dort Hungrige seßhaft werden, so daß sie eine Stadt zum Wohnsitz bauten

برسییەکانی لەوێ نیشتەجێ کرد، شاری نیشتەجێبوونیان دامەزراند.

37 und Felder besäten und Weinberge pflanzten, die reichen Ertrag an Früchten brachten;

کێڵگەیان چاند و ڕەزەمێویان ڕواند، دەغڵیان بە بەروبووم بوو.

38 und er segnete sie, daß sie stark sich mehrten, und ließ ihres Viehs nicht wenig sein.

بەرەکەتداری کردن و زۆر زیاد بوون، ئاژەڵی ئەوانی کەم نەکردەوە.

39 Dann aber nahmen sie ab und wurden gebeugt durch den Druck des Unglücks und Kummers;

ئینجا کەم بوونەوە و چەمانەوە، لەژێر باری خراپەکاری و ناخۆشی.

40 »über Edle goß er Verachtung aus und ließ sie irren in pfadloser Öde«.

ئەوەی ڕیسوایی بەسەر میرەکاندا دەڕێژێت، لە چۆڵەوانییەکی بێ ڕێگا گومڕای کردن.

41 Den Armen aber hob er empor aus dem Elend und machte seine Geschlechter wie Kleinviehherden.

بەڵام هەژاری لە زەلیلی بەرز کردەوە، وەک ڕانە مەڕ بنەماڵەی ئەوانی زیاد کرد.

42 »Die Gerechten sehen’s und freuen sich, alle Bosheit aber muß schließen ihren Mund«.

سەرڕاستەکان ئەمە دەبینن و دڵخۆش دەبن، بەڵام هەموو خراپەکاران دەمیان دەگیرێت.

43 Wer ist weise? Der beachte dies und lerne die Gnadenerweise des HERRN verstehn!

کێ دانایە، با سەرنج بداتە ئەمانە و لە خۆشەویستییە نەگۆڕەکەی یەزدان تێبگات.