Psalm 106
1 Halleluja! Preiset den HERRN, denn er ist freundlich, ja ewiglich währt seine Gnade!
Alleluja. Wysławiajcie PANA, bo [jest] dobry, bo jego miłosierdzie [trwa] na wieki.
2 Wer kann des HERRN Machttaten gebührend preisen und kundtun all seinen Ruhm?
Któż wypowie wielkie dzieła PANA i ogłosi całą jego chwałę?
3 Wohl denen, die am Recht festhalten, und dem, der Gerechtigkeit übt zu jeder Zeit!
Błogosławieni, którzy strzegą sądu i czynią sprawiedliwość w każdym czasie.
4 Gedenke meiner, o HERR, mit der Liebe zu deinem Volk, nimm dich meiner an mit deiner Hilfe,
Pamiętaj o mnie, PANIE, przez miłość do swego ludu; nawiedź mnie swoim zbawieniem;
5 daß ich schau’ meine Lust am Glück deiner Erwählten, an der Freude deines Volkes Anteil habe und glücklich mich preise mit deinem Eigentumsvolke!
Abym widział szczęście twoich wybranych, cieszył się radością twego narodu i chlubił się razem z twoim dziedzictwem.
6 Wir haben gesündigt gleich unsern Vätern, wir haben gefehlt und gottlos gehandelt.
Zgrzeszyliśmy wraz z naszymi ojcami, popełniliśmy nieprawość i postąpiliśmy niegodziwie.
7 Unsre Väter in Ägypten achteten nicht auf deine Wunder, gedachten nicht der Fülle deiner Gnadenerweise, waren widerspenstig gegen den Höchsten schon am Schilfmeer;
Nasi ojcowie w Egipcie nie zrozumieli twoich cudów, nie pamiętali wielkości twego miłosierdzia, lecz buntowali się nad Morzem Czerwonym.
8 dennoch half er ihnen um seines Namens willen, um seine Heldenkraft zu erweisen.
A jednak ich wybawił przez wzgląd na swoje imię, aby okazać swą moc.
9 Er schalt das Schilfmeer: da ward es trocken, und er ließ sie ziehn durch die Fluten wie über die Trift.
Zgromił Morze Czerwone i wyschło; i przeprowadził ich przez głębiny [jak] przez pustynię.
10 So rettete er sie aus der Hand des Verfolgers und erlöste sie aus der Gewalt des Feindes:
Tak wybawił ich z ręki tego, który ich nienawidził, i odkupił ich z ręki wroga.
11 die Fluten bedeckten ihre Bedränger, nicht einer von ihnen blieb übrig.
Wody okryły ich ciemięzców, nie został ani jeden z nich.
12 Da glaubten sie an seine Worte, besangen seinen Ruhm.
Wtedy uwierzyli jego słowom i śpiewali na jego chwałę.
13 Doch schnell vergaßen sie seine Taten und warteten seinen Ratschluß nicht ab;
Szybko [jednak] zapomnieli o jego dziełach, nie czekali na jego rady.
14 sie fröhnten ihrem Gelüst in der Wüste und versuchten Gott in der Einöde:
Pałali żądzą na pustyni, na próbę wystawiali Boga na pustkowiu.
15 da gewährte er ihnen ihr Verlangen, sandte aber die Seuche gegen ihr Leben.
I dał im, czego żądali, lecz zesłał na ich dusze wycieńczenie.
16 Dann wurden sie eifersüchtig auf Mose im Lager, auf Aaron, den Geweihten des HERRN:
Gdy w obozie zazdrościli Mojżeszowi i Aaronowi, świętemu PANA;
17 da tat die Erde sich auf und verschlang Dathan und begrub die ganze Rotte Abirams,
Otworzyła się ziemia i pochłonęła Datana, i zakryła zgromadzenie Abirama;
18 Feuer verbrannte ihre Rotte, Flammen verzehrten die Frevler.
I zapłonął ogień w tym zgromadzeniu, płomień spalił niegodziwych.
19 Sie machten sich ein Kalb am Horeb und warfen vor einem Gußbild sich nieder
Zrobili cielca na Horebie i odlanemu posągowi oddali pokłon;
20 und vertauschten so die Herrlichkeit ihres Gottes mit dem Bildnis eines Stieres, der Gras frißt.
I zamienili swą chwałę na podobieństwo wołu jedzącego trawę.
21 Sie hatten Gott, ihren Retter, vergessen, der große Dinge getan in Ägypten,
Zapomnieli o Bogu, swoim wybawcy, który dokonywał wielkich czynów w Egipcie;
22 Wunderzeichen im Lande Hams, furchtbare Taten am Schilfmeer.
Cudownych dzieł w ziemi Chama, rzeczy strasznych nad Morzem Czerwonym.
23 Da gedachte er sie zu vertilgen, wenn nicht Mose, sein Auserwählter, mit Fürbitte vor ihn hingetreten wäre, um seinen Grimm vom Vernichten abzuwenden.
Dlatego powiedział, że wytraciłby ich, gdyby Mojżesz, jego wybrany, nie stanął w wyłomie przed nim, aby odwrócić jego gniew, by [ich] nie wytracił.
24 Sodann verschmähten sie das herrliche Land und schenkten seiner Verheißung keinen Glauben,
Wzgardzili też wspaniałą ziemią, nie wierząc jego słowu.
25 sondern murrten in ihren Zelten, gehorchten nicht der Weisung des HERRN.
I szemrząc w swoich namiotach, nie byli posłuszni głosowi PANA.
26 Da erhob er seine Hand gegen sie zum Schwur, sie in der Wüste niederzuschlagen,
Dlatego podniósł na nich swoją rękę, aby ich wytracić na pustyni;
27 ihre Nachkommen unter die Heiden niederzuwerfen und sie rings zu zerstreuen in die Länder.
Aby ich potomstwo rozrzucić wśród pogan i rozproszyć ich po ziemiach.
28 Dann hängten sie sich an den Baal-Peor und aßen Opferfleisch der toten (Götzen)
Przyłączyli się też do Baal-Peor i jedli ofiary [składane] umarłym.
29 und erbitterten ihn durch ihr ganzes Tun. Als nun ein Sterben unter ihnen ausbrach,
Tak pobudzili [Boga] do gniewu swymi postępkami, że spadła na nich plaga;
30 trat Pinehas auf und hielt Gericht: da wurde dem Sterben Einhalt getan.
Wtedy powstał Pinchas, dokonał sądu i plaga ustała.
31 Das wurde ihm angerechnet zur Gerechtigkeit von Geschlecht zu Geschlecht in Ewigkeit. –
Poczytano mu to za sprawiedliwość po wszystkie pokolenia, na wieki.
32 Dann erregten sie Gottes Zorn am Haderwasser, und Mose erging es übel um ihretwillen;
Rozgniewali go znowu u wód Meriba, [tak że] Mojżesz wiele ucierpiał z ich powodu;
33 denn weil sie dem Geiste Gottes widerstrebten, hatte er unbedacht mit seinen Lippen geredet.
Rozdrażnili bowiem jego ducha i mówił [nierozważnie] swymi ustami.
34 Sie vertilgten auch die Völker nicht, von denen der HERR es ihnen geboten,
Nie wytępili narodów, jak im to PAN nakazał.
35 sondern traten mit den Heiden in Verkehr und gewöhnten sich an deren (böses) Tun
Lecz zmieszali się z tymi narodami i nauczyli się ich czynów;
36 und dienten ihren Götzen: die wurden ihnen zum Fallstrick.
I służyli ich bożkom, które stały się dla nich pułapką.
37 Ja, sie opferten ihre Söhne und ihre Töchter den bösen Geistern
Ofiarowali bowiem demonom swoich synów i swoje córki;
38 und vergossen unschuldig Blut [das Blut ihrer Söhne und Töchter, die sie den Götzen Kanaans opferten]: so wurde das Land durch Blutvergießen entweiht.
I przelewali krew niewinną, krew swoich synów i córek, których ofiarowali bożkom Kanaanu, i ziemia została skalana rozlewem krwi.
39 Sie wurden unrein durch ihr Verhalten und verübten Abfall durch ihr Tun. –
Splamili się swymi czynami i cudzołożyli swymi postępkami.
40 Da entbrannte der Zorn des HERRN gegen sein Volk, und Abscheu fühlte er gegen sein Erbe;
Dlatego PAN zapłonął gniewem przeciw swemu ludowi, tak że obrzydził sobie swoje dziedzictwo.
41 er ließ sie in die Hand der Heiden fallen, so daß ihre Hasser über sie herrschten;
I wydał ich w ręce pogan, i panowali nad nimi ci, którzy ich nienawidzili.
42 ihre Feinde bedrängten sie hart, so daß sie sich beugen mußten unter deren Hand.
I uciskali ich wrogowie, ujarzmili ich swoją ręką.
43 Oftmals zwar befreite er sie, doch sie blieben widerspenstig gegen seinen Ratschluß und sanken immer tiefer durch ihre Schuld.
Wielokrotnie ich ocalał, lecz oni rozgniewali go swymi zamysłami i zostali upokorzeni przez swoje nieprawości.
44 Er aber nahm sich ihrer Drangsal an, sooft er ihr Wehgeschrei hörte,
A jednak wejrzał na ich ucisk i usłyszał ich wołanie.
45 und gedachte seines Bundes ihnen zugut, fühlte Mitleid nach seiner großen Güte
Przypomniał sobie bowiem o swoim przymierzu z nimi i pożałował według swej wielkiej litości.
46 und ließ sie Erbarmen finden bei allen, die sie gefangen hielten.
Wzbudził też litość dla nich u wszystkich, którzy ich uprowadzili w niewolę.
47 O hilf uns, HERR, unser Gott, und bring uns wieder zusammen aus den Heiden, damit wir deinem heiligen Namen danken, uns glücklich preisen, deinen Ruhm zu künden!
Wybaw nas, PANIE, nasz Boże, i zgromadź nas spośród pogan, abyśmy wysławiali twoje święte imię i chlubili się twoją chwałą.
48 Gepriesen sei der HERR, der Gott Israels, von Ewigkeit zu Ewigkeit! Und alles Volk sage »Amen!« Halleluja!
Błogosławiony PAN, Bóg Izraela, od wieków na wieki; niech cały lud powie: Amen. Alleluja.
